Απάντηση στις καταγγελίες που έκανε δημοσιογράφος, μιλώντας στην εκπομπή «Καλοκαίρι Μαζί», κάνοντας λόγο για κακοποίηση του πατέρα του, στην διάρκεια νοσηλείας του σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, απάντησε η Υφυπουργός Υγείας, Μίνα Γκάγκα, μιλώντας λίγη ώρα αργότερα στην ίδια εκπομπή του ΑΝΤ1.
«Ένας άνθρωπος σε τέτοια ηλικία αποπροσανατολίζεται όταν αλλάζει περιβάλλον και είναι ανήσυχος», επεσήμανε η κ. Γκάγκα, λέγοντας πως ο ηλικιωμένος είχε αιματουρία και λόγω αυτού είχε διάφορους καθετήρες.
«Φορούσε, κατά πάγια τακτική, μια ρόμπα που ήταν ανοιχτή στο κάτω μέρος, προκειμένου να γίνονται με ευκολία οι πλύσεις. Επειδή ο άρρωστος ήταν ανήσυχος και προκειμένου να μην βγάλει τους καθετήρες, δέθηκαν τα χέρια του με κάποιους ιμάντες», είπε η Υφυπουργός Υγείας, κάνοντας λόγο για συνήθη πρακτική σε ανάλογες περιπτώσεις, επισημαίνοντας ως λάθος στην όλη υπόθεση την ελλιπή ενημέρωση που είχε η οικογένεια του ασθενούς.
Όπως είπε η κ. Γκάγκα, «έπρεπε η Διοίκηση του Νοσοκομείου να έχει ενημερώσει την οικογένεια του ασθενούς ότι ήταν ανήσυχος».
Η καταγγελία
Στην εκπομπή του ΑΝΤ1 «Καλοκαίρι Μαζί» μίλησε ο δημοσιογράφος Νίκος Ασλανίδης σχετικά με την καταγγελία που έκανε για τον πατέρα του, ο οποίος όπως υποστηρίζει έπεσε θύμα κακοποίησης, νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο «Παπαγεωργίου».
Όπως είπε ο κ. Ασλανίδης ο πατέρας του είναι 98 χρονών και είναι πολύ ήσυχος. Το μόνο που ζήτησε, όπως περιέγραψε, από τις νοσοκόμες ήταν να φορέσει την πιτζάμα γιατί τον είχαν γυμνό από τη μέση και κάτω και κρύωνε. Σύμφωνα με τον κ. Ασλανίδη, οι νοσοκόμες δεν του έδωσαν σημασία και αυτός σηκώθηκε από το κρεβάτι του για να την πάρει από την τσάντα του και να τη φορέσει. Μόλις επέστρεψε στο κρεβάτι του, εμφανίστηκαν δυο νοσοκόμες οι οποίες τοποθέτησαν κάγκελα στο κρεβάτι του και τον έδεσαν.
Τότε όπως είπε ο πατέρας του αντέδρασε και μια από τις νοσοκόμες, όπως ανέφερε άρχισε να γρονθοκοπεί τον πατέρα του.
Ο ίδιος επικοινώνησε το πρωί της επόμενης μέρας και μίλησε με μια νοσοκόμα η οποία μου είπε ότι ο πατέρας του φώναζε όλη τη νύχτα. Τότε πήγε στο νοσοκομείο για να δει τι έχει συμβεί, με τον πατέρα του να του περιγράφει τα όσα, όπως υποστηρίζει, υπέστη από την νοσοκόμα.
Ο ίδιος υπέγραψε και πήρε τον πατέρα του από το νοσοκομείο. Όπως είπε ο πατέρας του τώρα είναι καλά αλλά είναι σοκαρισμένος.
Παρακολουθήστε το σχετικό απόσπασμα από την εκπομπή «Καλοκαίρι Μαζί»:
Η ανάρτηση του δημοσιογράφου στο facebook
Αναλυτικά η ανάρτηση από το Νίκο Ασλανίδη:
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ…
ΠΡΟΣΟΧΗ: Η ανάρτηση αυτή δεν αφορά ΟΛΟΥΣ τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων αλλά μόνο τους επίορκους, αυτούς που δεν διαθέτουν στοιχειώδη ανθρωπιά …
Από την αρχή της πανδημίας είχα συγχαρεί γιατρούς και νοσηλευτές για τις προσπάθειες που έκαναν για να σώσουν ζωές και να μην καταρρεύσει το σύστημα…
Το πρωτοάκουσα την περίοδο της πανδημίας αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω: Σε ορισμένα νοσοκομεία κάποιοι νοσηλευτές, έδεναν τους ασθενείς στα κρεβάτια για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους…
Πριν απο ένα χρόνο-πολύ σωστά- ψηφίστηκε νόμος που προβλέπει αυστηρές ποινές για το δέσιμο των ζώων, γνωστό ως «παστούρωμα». Είναι δυνατόν να επιτρέπεται το δέσιμο των ασθενών;(σκεφτόμουν μέχρι που το έζησα…)
Την περασμένη Πέμπτη μετέφερα τον 98χρονο πατέρα μου στα επείγοντα του νοσοκομείου «Παπαγεωργίου» γιατί είχε αιματουρία. Ο εφημερεύον γιατρός έκρινε ότι πρέπει να νοσηλευτεί και εισήχθη στην ουρολογική κλινική του ίδιου νοσοκομείου.
Όπως είναι γνωστό η είσοδος συνοδών απαγορεύεται λόγω της πανδημίας και η νοσοκόμα που τον παρέλαβε με διαβεβαίωσε ότι δεν χρειάζεται να ανησυχώ γιατί θα τον φροντίσουν με τον καλύτερο τρόπο. Απο το προσωπικό του νοσοκομείου με πληροφόρησαν ότι την επόμενη ημέρα θα ενημερωνόμουν τηλεφωνικά από τους γιατρούς της ουρολογικής κλινικής για την κατάσταση της υγείας του.
Την επόμενη μέρα (26/8) βλέποντας ότι δεν επικοινωνούν μαζί μου τηλεφώνησα στις 8 το βράδυ στον εφημερεύοντα γιατρό και μου είπε ότι η αιματουρία περιορίστηκε αλλά ο πατέρας μου ήταν λίγο ανήσυχος…
Με δεδομένο ότι ο πατέρας μου δεν έχει κινητό τηλέφωνο και δεν μπορούσα να μιλήσω μαζί του, επικοινώνησα το πρωί της επόμενης μέρας (27/8) και μίλησα με μια νοσοκόμα η οποία μου είπε ότι ο πατέρας μου φώναζε όλη τη νύχτα… Τη ρώτησα για ποιο λόγο και η απάντηση ήταν ότι μάλλον έχει άνοια… Τη διαβεβαίωσα ότι ο πατέρας μου μπορεί να είναι 98 ετών αλλά όχι μόνο δεν έχει άνοια αλλά διακρίνεται για τη διαύγεια που έχει. Ποτέ δεν δημιούργησε κάποιο πρόβλημα και μάλιστα πριν δέκα μήνες που νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο «Γεννηματάς» της Θεσσαλονίκης, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, οι νοσοκόμες του έδιναν συγχαρητήρια γιατί ήταν ιδιαίτερα συνεργάσιμος.
Αναγκάστηκα να πάω στο «Παπαγεωργίου» για να δω τι συμβαίνει και διαμαρτύρεται ο πατέρας μου και τελικά ζήτησα να υπογράψω και να τον μεταφέρω στο σπίτι αφού είχε σταματήσει η αιματουρία. Αφού πήρα οδηγίες από τον εφημερεύοντα γιατρό, υπέγραψα και πήγα στο δωμάτιο του πατέρα μου. Εκεί διαπίστωσα ότι κοιμόταν-ύπνο βαθύ… Τον ξύπνησα με δυσκολία και τον έβαλα σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο για να τον μεταφέρω στο σπίτι του, στα Γιαννιτσά.
Σε όλη τη διαδρομή κοιμόταν και το ίδιο έκανε για τις επόμενες 18- 20 ώρες… Προφανώς ήταν υπό την επήρεια υπνωτικών φαρμάκων γιατί ο πατέρας μου δεν κοιμάται περισσότερες από 6-7 ώρες το 24ωρο.
Όταν τελικά κατάφερε να ξυπνήσει το πρωί της επόμενης ημέρας (28/8) τον ρώτησα πως αισθάνεται και τότε μου αποκάλυψε το απίστευτο πάθημά του:
Την επομένη της νοσηλείας του (26/8) παρακάλεσε τις νοσοκόμες να του δώσουν την πιτζάμα του γιατί κρύωνε. Οι νοσοκόμες δεν του έδωσαν σημασία και αυτός σηκώθηκε από το κρεβάτι του για να την πάρει από την τσάντα του και να τη φορέσει. Μόλις επέστρεψε στο κρεβάτι του, εμφανίστηκαν δυο νοσοκόμες οι οποίες τοποθέτησαν κάγκελα στο κρεβάτι του και χωρίς λόγο, του έδεσαν τα χέρια με γάζες…
Μάταια ρωτούσε γιατί τον δένουν. Δεν του έδιναν κάποια απάντηση αλλά χρησιμοποιώντας βία προσπαθούσαν να τον δέσουν στα κάγκελα…
Ο πατέρας μου κάλεσε σε βοήθεια τους άλλους ηλικιωμένους ασθενείς αλλά κανείς δεν τον βοήθησε προφανώς γιατί φοβήθηκαν ότι θα έχουν την ίδια μεταχείριση… Αν και είναι 98 ετών προσπάθησε να αντιδράσει και έσπρωξε τη μια νοσοκόμα με το δεξί του χέρι, η οποία όμως άρχισε να τον χτυπά στο μπράτσο προκαλώντας του μώλωπες που είναι ακόμη εμφανείς. Μετά από αυτό «παραδόθηκε» και τον έδεσαν…
Ο πατέρας μου δεν θυμάται πόσες ώρες ήταν δεμένος. Εκείνο που θυμάται όμως έντονα είναι το αίσθημα του τρόμου ότι ήρθε το τέλος του με έναν τέτοιο τραγικό τρόπο…
Όπως μου είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος εάν δεν πήγαινα να τον πάρω από το νοσοκομείο θα ήταν νεκρός γιατί η καρδιά του «φτερούγιζε»… Υπόψιν ότι έχει σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα (κολπική μαρμαριγή) γεγονός που το ήξερε το ιατρικό προσωπικό γιατί το δήλωσα από την πρώτη στιγμή και μάλιστα σημείωσαν την φαρμακευτική αγωγή που παίρνει.
Αγανάκτησα από αυτήν την απαράδεκτη συμπεριφορά σε έναν υπέργηρο άνθρωπο που πολέμησε τους Γερμανούς κατακτητές και αγωνίστηκε μια ζωή για να θρέψει την οικογένεια του ως οικοδόμος. Δεν θα περιγράψω πόσες φορές γλύτωσε ως εκ θαύματος απο διάφορα εργατικά ατυχήματα που είχε αλλά αναρωτιέμαι του αξίζει τέτοιο τέλος… Να φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο δεμένος, χωρίς λόγο, σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου; Γιατί;
Δεν ήξερα πως να αντιδράσω αλλά έπρεπε να κάνω κάτι για να μην ξαναζήσει κανείς τέτοια απάνθρωπη συμπεριφορά.
Τελικά έκανα καταγγελία στο υπουργείο Υγείας και επιφυλάσσομαι να προχωρήσω σε κάθε νόμιμο δικαίωμα και υποχρέωση που έχω για να μην επαναληφθούν παρόμοια φαινόμενα.
Ο πατέρας μου στάθηκε τυχερός σε αυτή την απάνθρωπη δοκιμασία. Αναρωτιέμαι όμως πόσοι ασθενείς δεν στάθηκαν τυχεροί γιατί ρωτώντας πληροφορήθηκα ότι η ίδια τακτική ακολουθείται σε αρκετά νοσοκομεία!
Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι το δέσιμο γίνεται για το καλό τους… Ποιος όμως αποφασίζει ποιον και πότε θα δέσουν; Ποια είναι τα κριτήρια; Το λιγοστό νοσηλευτικό προσωπικό υποστηρίζει ότι δεν προλαβαίνει να ανταποκριθεί σε όλους τους ασθενείς γι αυτό καταφεύγει σε αυτή τη λύση… Είναι όμως νόμιμο και ηθικό κάτι τέτοιο;
Επειδή όπως ακούω το φαινόμενο είναι συνηθισμένο, παρακαλώ όλους όσους γνωρίζουν παρόμοια περιστατικά να επικοινωνήσουν μαζί μου για να προχωρήσουμε σε μια μαζική καταγγελία. Δεν πρέπει να κάνουμε τα στραβά μάτια γιατί αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα έρθει και η σειρά μας…
