Μια συγκινητική ιστορία, την ιστορία της 12χρονης Ισμήνης, μοιράστηκε με ανακοίνωση του το «Χαμόγελο του Παιδιού» με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας που γιορτάζεται σήμερα 7 Απριλίου.
Όπως αναφέρει το «Χαμόγελο του παιδιού» στην ανακοίνωσή του, «όλα ξεκίνησαν στη Θεσσαλονίκη. Όταν οι κοινωνικοί μας λειτουργοί, Αρετή και Φωτεινή, έλαβαν κλήση από νοσοκομείο της περιοχής για την επείγουσα διακομιδή της 12χρονης Ισμήνης» σε νοσοκομείο της Αθήνας. Η 12χρονη ξεκίνησε για Αθήνα, με την Κινητή Ιατρική Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Νεογνών και Παιδιών του Χαμόγελου.
Το «Χαμόγελο του παιδιού» στάθηκε στο πλάι της οικογένειας από την διαδικασία της εισαγωγής στο νοσοκομείο μέχρι και την δύσκολη επέμβαση στην οποία έπρεπε να υποβληθεί το 12χρονο κορίτσι, «την ημέρα του χειρουργείου, το μόνο που ζήτησαν, ήταν να είμαστε μαζί τους, γιατί δεν είχαν κανέναν άλλον στην Αθήνα», αναφέρει.
Έπειτα από 8 ώρες αναμονής για την χειρουργική επέμβαση, ευτυχώς έφτασαν ευχάριστα νέα για την Ισμήνη και την οικογένειά της «η στιγμή που ακούσαμε και τα τελευταία νέα, ότι ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία η πολύ δύσκολη επέμβαση, ήρθε. Αληθινές αγκαλιές και δάκρυα χαράς… Με ανθρώπους που γνωρίζαμε μόλις λίγες ώρες, γίναμε οικογένεια!», υπογραμμίζει το «Χαμόγελο του παιδιού».
Αναλυτικά η ανακοίνωση του «Χαμόγελου του Παιδιού»:
Για ακόμη μια φορά χρειάστηκε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αγκαλιάσουμε ένα ακόμη παιδί και την οικογένειά του. Αυτή τη φορά, θέλουμε να σας μιλήσουμε για την 12χρονη Ισμήνη.
Όλα ξεκίνησαν στη Θεσσαλονίκη. Όταν οι κοινωνικοί μας λειτουργοί, Αρετή και Φωτεινή, έλαβαν κλήση από νοσοκομείο της περιοχής για την επείγουσα διακομιδή της.
Αφού έγινε η απαραίτητη διερεύνηση και ενημερώθηκε ο γιατρός μας, κ. Χρήστος, αναλάβαμε δράση... Ξεκινήσαμε λοιπόν για Αθήνα, με την Κινητή μας Ιατρική Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Νεογνών και Παιδιών, με τους διασώστες μας, τον Γιώργο και τον Παναγιώτη και έναν εξαίρετο παίδο-αναισθησιολόγο, αλλά και πάνω απ’ όλα άνθρωπο. Από την πρώτη στιγμή, τόσο η Αρετή και η Φωτεινή, όσο και ο Γιώργος και ο Παναγιώτης, έκαναν την Ισμήνη και τους γονείς της να αισθανθούν ασφάλεια, για το ότι εμείς είμαστε εδώ και να μην τους ανησυχεί τίποτα άλλο.
Έφτασαν Αθήνα και ήμασταν εκεί να τους υποδεχθούμε και να συνεχίσουμε να τους παρέχουμε αίσθημα ασφάλειας, που ήδη είχαν χτίσει στην οικογένεια, οι άνθρωποί μας. Ήμασταν εκεί, δίπλα τους, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της εισαγωγής και να τακτοποιηθούν όλα.
Την επόμενη μέρα, γινόταν ο προεγχειρητικός έλεγχος. Το απόγευμα η κοινωνική μας λειτουργός, Ελένη, επικοινώνησε με τους γονείς. Εκείνοι εξέφρασαν την μεγάλη αγωνία τους και για αυτό τους προτείναμε να τους επισκεφθούμε εκείνη την ώρα από κοντά. Έτσι, και ενώ βρισκόταν η εξειδικευμένη παιδαγωγός μας, Βέρα, στο νοσοκομείο και συγκεκριμένα στη δράση της Δημιουργικής Απασχόλησης, ετοιμάσαμε μια όμορφη κάρτα με ευχές, όπου μαζί με αυτήν, κράτησε συντροφιά για αρκετή ώρα στην μικρή Ισμήνη και τους γονείς της. Εκεί λοιπόν, οι γονείς ενώ την ενημέρωναν για τις εξελίξεις, της είπαν πως έχουν ξεκινήσει αναζήτηση για 5 φιάλες αίμα (σπάνιας ομάδας), για την επόμενη μέρα το πρωί. Άμεσα, ενημερώθηκε η Σταυρούλα και η Γεωργία από την 24ωρη Γραμμή μας SOS1056 και ξεκίνησαν την διαδικασία εύρεσης εθελοντών αιμοδοτών.
Και θα αναρωτιέστε, προλάβαμε; Και βέβαια προλάβαμε!! Τόσο συγγενείς και φίλοι της οικογένειας, όσο και οι εθελοντές μας, μέσα σε λίγη ώρα, κάλυψαν την ανάγκη της Ισμήνης. Ήταν τόσο ανακουφισμένοι που είχαν συντροφιά.
Και ήρθε η επόμενη, δύσκολη, μέρα… Η μέρα της δύσκολης αυτής επέμβασης. Οι γονείς, όλο αυτό το διάστημα δεν είχαν εκφράσει καμία συγκεκριμένη ανάγκη. Την ημέρα του χειρουργείου, το μόνο που ζήτησαν, ήταν να είμαστε μαζί τους, γιατί δεν είχαν κανέναν άλλον στην Αθήνα. Η Ελένη βρέθηκε λοιπόν στο νοσοκομείο, δίπλα στους γονείς, όπως είχαν ανάγκη, μέχρι να βγει η Ισμήνη από το χειρουργείο.
Αίθουσα αναμονής χειρουργείων• χώρος που ένιωθε έντονα κανείς την αγωνία όλων όσων βρίσκονταν εκεί… Μοιραστήκαμε πολλά, αυτές τις 8ώρες αναμονής. Μοιραστήκαμε όμορφες ιστορίες και τα πολύτιμα συναισθήματά μας. Αγωνία, φόβος, ανυπομονησία. Η μαμά της Ισμήνης, μετά από τις 5 ώρες που δεν είχαμε κανένα νέο, ζαλίστηκε και έτσι την μεταφέραμε στη νοσηλευτική υπηρεσία για να της μετρήσουν την πίεση. Χρειάστηκε να την κατεβάσει ο μπαμπάς έξω να περπατήσει και να πάρει αέρα και ένιωθαν την ασφάλεια να μείνουμε εμείς στην αίθουσα, μήπως βγουν οι γιατροί. Και έτυχε τη λίγη αυτή ώρα που έλειπαν οι γονείς, να βγει η αναισθησιολόγος και να ενημερώσει την Ελένη πως όλα πάνε καλά! Πολλές φορές, η περιγραφή της στιγμής δεν αρκεί. Το αφήνουμε να το φανταστείτε…
Η στιγμή που ακούσαμε και τα τελευταία νέα, ότι ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία η πολύ δύσκολη επέμβαση, ήρθε. Αληθινές αγκαλιές και δάκρυα χαράς… Με ανθρώπους που γνωρίζαμε μόλις λίγες ώρες, γίναμε οικογένεια! Η ευγνωμοσύνη στα μάτια τους, θα είναι πάντα χαραγμένη στο μυαλό μας…
Όλες αυτές τις ώρες οι άνθρωποι του «Χαμόγελου», ήμασταν ενωμένοι. Ανταλλάζαμε μηνύματα μεταξύ μας, για τα νεότερα του παιδιού και για ενίσχυση…
«Είμαι, γιατί είμαστε», N. Mandela.
Να μοιραζόμαστε, να ενωνόμαστε και πάνω από όλα να έχουμε ΥΓΕΙΑ!
