Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Χρονιάρες μέρες, στιγμές απολογισμού και ανασκόπησης, μα πάνω απ’ όλα η κατάλληλη αφορμή για λίστες με ευχές και επιθυμίες, με την ελπίδα ότι ο νέος χρόνος που κοντοζυγώνει, αλλά και το μέλλον γενικότερα, θα είναι καλύτερος από όσα αφήσαμε πίσω μας. Από την πλευρά μας, αυτές είναι τα πέντε δώρα που θα θέλαμε για την πόλη μας ή μάλλον, για να το θέσουμε πιο σωστά, αυτοί είναι οι πέντε τομείς που θα θέλαμε να δούμε να υλοποιούνται οι απαραίτητες κινήσεις, ενέργειες και αλλαγές που τόσο έχουν καθυστερήσει. Στην πραγματικότητα, η Θεσσαλονίκη ζητά τα δώρα της όχι από τον Άγιο Βασίλη, αλλά από όλους αρμόδιους και υπεύθυνους, στους οποίους εφιστά την προσοχή να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Α. Ας δούμε επιτέλους ένα έργο να ολοκληρώνεται μέσα στις προβλεπόμενες προθεσμίες και στα προκαθορισμένα χρονοδιαγράμματα, ακριβώς με τον τρόπο, τις παραμέτρους, τις λεπτομέρειες και το πλαίσιο που πρέπει, χωρίς αστερίσκους ή υποσημειώσεις. Προφανώς και αυτονόητα το μυαλό όλων μας πάει στην παράδοση του (έστω κουτσουρεμένου) μετρό έπειτα από δεκαετίες εθισμού στην κοροϊδία, στις παλινωδίες, στις σκανδαλώδεις καθυστερήσεις (που δεν αντιμετωπίζονται ωστόσο ως σκάνδαλα, αλλά με μια μοιρολατρική στωικότητα). Παρόλα αυτά, δεν θα σταθούμε μόνο στο μετρό, καθώς το βεληνεκές της ευχής καλύπτει τα πάντα: έργα που να ωφελούν την πόλη, που να είναι υλοποιήσιμα και εφικτά, και τα οποία να παραδίδονται στην ώρα τους. Δεν ζητάμε δα και τον ουρανό με τ’ άστρα.
Β. Να πραγματοποιηθεί με ομαλό τρόπο η μετάβαση στη νέα δημοτική αρχή, με την ευχή το έργο της τελευταίας να ανταποκριθεί στις αξιώσεις και στις απαιτήσεις των πολιτών. Γενικότερα μιλώντας, η σχέση των Θεσσαλονικέων με τους αιρετούς άρχοντες της πόλης θα πρέπει να βαδίσει σε νέα μονοπάτια, τόσο στο πεδίο της τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και στην εκπρόσωπη της πόλης στο ελληνικό κοινοβούλιο. Διεκδίκηση και στεντόρειος-στιβαρός λόγος, μακριά από γραφικότητες, εύκολους εντυπωσιασμούς, φρου φρου και αρώματα. Για να το θέσουμε αλλιώς, σε ό,τι αφορά την πόλη, όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, με πρώτους και καλύτερους στη λίστα τους εκλεγμένους αντιπροσώπους, είναι αναγκαίο να ανεβάσουν τον πήχη σε όλους τους τομείς: αισθητικά, κοινωνικά, πολιτικά, πολιτιστικά. Όσο προχωρούμε βαλτωμένοι στη λογική του λίγα και καλά, τόσο η αλλαγή θα φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός.
Γ. Να μπει ένα τέλος στον συγκοινωνιακό εφιάλτη που βιώνουμε εδώ και τόσα χρόνια. Ίσως σε κάποιους να φαίνεται πως η τρίτη ευχή επικαλύπτεται από την πρώτη, αλλά πιστέψτε μας, είναι δύο διακριτά πράγματα. Από το γεφύρι της Άρτας του μετρό, μέχρι την ταλαιπωρία του FlyOver, από τον απαρχαιωμένο ΟΑΣΘ μέχρι την έλλειψη άλλου μεταφορικού μέσου και τις διαχρονικές ανεδαφικές εξαγγελίες (βλέπε υποθαλάσσια), από την κραυγαλέα απουσία διαθέσιμου πάρκινγκ μέχρι την εξωφρενική χρήση του αυτοκινήτου, η Θεσσαλονίκη είναι εγκλωβισμένη σε έναν συγκοινωνιακό μεσαίωνα, σε μια πνιγηρή συνθήκη που βλάπτει την καθημερινότητα και την ψυχική υγεία των κατοίκων της.
Δ. Να ενώσουμε επιτέλους δυνάμεις, μακριά από μικρότητες, επαρχιώτικους ανταγωνισμούς και θλιβερά μικροσυμφέροντα, ώστε η πόλη να αρχίσει να εκπέμπει κύρος, θετική διάθεση, αύρα συνεργασίας και κοσμοπολίτικο αέρα. Να εκμεταλλευτούμε το ανθρώπινο κεφάλαιο της πόλης αντί να το εξωθούμε να μεταναστεύσει σε άλλες πολιτείες. Να προβάλλουμε το πολιτισμικό και ιστορικό μας ένδοξο παρελθόν, να τιμήσουμε τις πολυπολιτισμικές μας ρίζες, να απαλλαχθούμε από τα οπισθοδρομικά βαρίδια. Να στηρίξουμε τα καλλιτεχνικά και πολιτιστικά μας δρώμενα, να βάλουμε τη λέξη πολιτισμός στη βιτρίνα της πόλης. Να εκμεταλλευτούμε επιτέλους τους υπέροχους χώρους και τα πανέμορφα κτίρια που ρημάζουν, να προσθέσουμε λίγο πράσινο στην αστική μας καθημερινότητα. Να αποτινάξουμε γενικά τα δεσμά της παραίτησης και της συνθηκολόγησης.
Ε. Να ευχηθούμε πάνω απ’ όλα, την ίδια εποχή του χρόνου, να είμαστε στην ευχάριστη θέση να ευχηθούμε διαφορετικά πράγματα, πιο ευφάνταστα, πιο ευρηματικά, πιο δημιουργικά και καινοτόμα. Και σίγουρα όχι τα αυτονόητα.
