Δευτέρα 28/12
Σινεμά: «Ουζερί Τσιτσάνης» στο Σινέ Κολοσσαίον
«Έχεις νιώσει πόνο ποτέ; Έχεις αισθανθεί μέσα σου να κάνει ‘κρακ’ κάτι; Αυτό θέλω να δω.»
Είναι 1942 και η Θεσσαλονίκη βρίσκεται υπό γερμανική κατοχή. Ο Βασίλης Τσιτσάνης περνά την πιο δημιουργική περίοδο της ζωής του σε ένα ουζερί, όπου συνθέτει και παρουσιάζει τα τραγούδια του και με τα παραπάνω λόγια προσπαθεί να μεταδώσει το συναίσθημα που απαιτεί η ερμηνεία τους. Η νέα ταινία του Μανούσου Μανουσάκη αγγίζει μια ιστορική περίοδο που έχει αναλυθεί καλλιτεχνικά πιθανότατα περισσότερο από κάθε άλλη. Το έργο του είναι δύσκολο εξ αρχής.
Η ιστορία του παράνομου έρωτα μεταξύ μιας Εβραίας και ενός Χριστιανού που εξιστορείται εδώ, νιώθω ότι είναι μόνο το ντεκόρ. Η φρίκη του πολέμου, η κομματιασμένη κοινωνική συνοχή μεταξύ των κατοίκων της πόλης, η σημασία και ο συμβολισμός της σπουδαίας τέχνης που γεννάται εκεί που ο θάνατος θερίζει, οι αποφασιστικές ματιές όσων δε δειλιάζουν, αλλά και τα σκυφτά κεφάλια των συμβιβασμένων, είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές.
Μπορεί να ξέρουμε όλοι τι συνέβη τότε, σαν ιστορικά γεγονότα. Το αποτύπωμα όμως που αφήνει ένας πόλεμος στην κοινωνία, δεν έχουμε καν ξεκινήσει να το χωνεύουμε. Και είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι έχουμε προοδεύσει σαν πολίτες από τότε.
Τρίτη 29/12
Σινεμά: “Joy” στο Σινέ Ολύμπιον
Η Jennifer Lawrence είναι ένα αξιαγάπητο κορίτσι. Το καταλαβαίνεις όταν την ακούς να μιλά για τον εαυτό της, εκτός φιλμ, για πράγματα που της έχουν συμβεί, για τις φορές που έχει γίνει ρεζίλι στο κόκκινο χαλί, για το πόσο δε θεωρεί τον εαυτό της celebrity. Ένας τέτοιος χαρακτήρας άξιζε να ξεφύγει από τον κυκεώνα των franchises επιστημονικής φαντασίας με περιορισμένο target group που ονόμασαν “Hunger Games” και να βγει στον αληθινό κόσμο. Στο “Joy” συμβαίνει ακριβώς αυτό.
Η Joy είναι ένα κορίτσι που μεγαλώνει δύσκολα. Ανάμεσα σε δυσλειτουργικούς γονείς (εξαίρετος ως άθλιος πατέρας ο Robert De Niro) και με έναν αποτυχημένο γάμο να την καθυστερεί, αποφασίζει να πάρει τη ζωή στα χέρια της και να φτιάξει από το μηδέν μια εταιρεία. Ανακαλύπτοντας ψυχικά αποθέματα ανάμεσα στα συντρίμμια της ζωής της, βρίσκει στο πρόσωπο του Neil Walker (σταθερά ανοδικός ο Bradley Cooper) στήριγμα και καταφέρνει (;) να αναδειχθεί σε νικητή ενός ανταγωνιστικού εμπορικού κόσμου.
Τετάρτη 30/12
Η παράσταση «Σωτηρία με λένε» στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών
Η Σωτηρία Μπέλλου είχε εμπιστευθεί στη Χριστίνα Χατζηβασιλείου να γράψει τη βιογραφία της. Τώρα, με τη βοήθεια του ΚΘΒΕ, σκηνοθετεί και επιμελείται τη θεατρική παράσταση για τη ζωή της μεγάλης ερμηνεύτριας, με το ρόλο της να υποδύεται η Έφη Σταμούλη.
Τα παιδικά χρόνια, ο πόλεμος, οι μουσικές συνεργασίες και όλο το νήμα της ζωής της, διανθισμένο με τη σκληρότητα και τις όμορφες στιγμές που της επεφύλασσε, παρουσιάζονται με φροντίδα στο θέατρο της Μονής Λαζαριστών για μια σειρά παραστάσεων.
Πάντα είχα αδυναμία στην τέχνη που δε θα ήταν η ίδια αν δεν μπλεκόταν με τη ζωή. Σε σχέση με τους καλλιτέχνες που δημιουργούν σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, οι αληθινοί άνθρωποι πάντα θα φαίνονται πιο αυθεντικοί. Επειδή είναι.
Πέμπτη 31/12
Πανηγυρική είσοδος της νέας χρονιάς με τον Τόνι Σφήνο στο Barbarella Live Party
Τώρα εγώ τι να πω; Για το πόσο ιδιαίτερη είναι η παραμονή Πρωτοχρονιάς; Για την αναζήτηση του πιο καυτού party της πόλης; Το Barbarella με τον Τόνι Σφήνο πιθανολογώ ότι σβήνει τον ανταγωνισμό στο επίπεδο του εκτός ελέγχου ρετρό πάρτι και όποιος έχει ζήσει την εμπειρία μπορεί να επιβεβαιώσει.
Εάν υπάρχει κάποιος που δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται, θα παραθέσω απλά το επίσημο δελτίο Τύπου του Τόνι και ένα κλιπ. Θεωρήστε εαυτούς ενήμερους…
Μην είναι ο Βεζούβιος του πάθους, το άτακτο κολιμπρί; Μην είναι ο χείμαρρος στο φοινικόδασος της ατέρμονης σαγήνης; Μην είναι το τσουνάμι στο Λιβυκό το πέλαγο; Θα μπορούσε να' ναι μόνο τούρτα...σόρρυ, τούτα;; Είναι ο μάγκας, ο γητευτής, ο ζαχαρούχος, ο ατίθασος κατακτητής, ο νοικοκύρης στις σπηλιές του έρωτα, η τελευταία φυσαλίδα του Ντεπόν... Είναι εκείνος που έζησε και ξαναζεί την αίγλη των Ματάλων, σε σαρκική επαφή και ψυχική αιώρηση νιρβάνα με καραμελωμένα καρύδια !!! Στο μεγαλεπήβολο ιντερνάσιοναλ και ιντεράκτιβ φέστιβαλ, ο πρώτος διδάξας της συμπυκνωμένης αντρίλας, πήρε θέση, εμπνεύστηκε, ερμήνευσε και ψέκασε έρωτα τους απανταχού χάπυ χίππι πήπολζ. Με βουλοκέρι, τα αρχικά "T.S." μείνανε χαραγμένα σε μυαλά και καρδιές...Ο χιππιέστερος των όλων, το μουστάκι της ηδονής παρέα με τη Veronica, τη Lola και τους Playmates στο υπέρτατο φεστιβάλ των Ματάλων, αφήνει παρακαταθήκη το δικό του τραγούδι! Άιντε ωρέ τουντέη is life αnd Sfinos alwayz *καμς.........ρέι!!
Παρασκευή 1/1
Πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης στο Μέγαρο Μουσικής
Στην πατρίδα της κλασικής μουσικής, το πρωτοχρονιάτικο κονσέρτο αποτελεί παράδοση αιώνων. Οι Θεσσαλονικείς μουσικόφιλοι γιορτάζουν τη δική τους συναυλία που ανοίγει τη χρονιά στο Μέγαρο Μουσικής με ένα εκτεταμένο ποτ πουρί από την Κρατική Ορχήστρα.
Υπό τη διεύθυνση του Μιχάλη Οικονόμου, σοπράνο τη Σοφία Κυανίδου και τενόρο το Δημήτρη Πακσόγλου, παρουσιάζονται έργα των Ροσίνι, Λέχαρ, Βέρντι, Στράους, Έλγκαρ, Τσαϊκόφσκι, Πουτσίνι και Κάλμαν.
Ένα πολυποίκιλο ταξίδι από την Αυστρία, στην Ιταλία, την Αγγλία, από τις άριες στα βαλς με κύριο γνώμονα την αισιοδοξία και το κέφι.
Σάββατο 2/1
«Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» στο θέατρο Εγνατία
Αυτά τα black σενάρια των θεατρικών κωμωδιών των 50s είναι ακαταμάχητα. Όχι μόνο για το χιούμορ των διαλόγων, αλλά περισσότερο για τη διαστροφή των υποθέσεων που φαντάζουν εξωφρενικά και εθιστικά ταυτόχρονα. Ακριβώς όπως συμβαίνει και σε αυτό του Φρήντριχ Ντύρρενματ.
Η Κλερ Ζαχανασιάν είναι μια δισεκατομμυριούχος μεσήλικη κυρία, που επιστρέφει στη μικρή και φτωχή γενέτειρά της μετά από χρόνια αυτοεξορίας και προσφέρει στους βασανισμένους κατοίκους της μια ξεκάθαρη συμφωνία. Προτίθεται να δωρίσει ένα δισεκατομμύριο εφόσον οι κάτοικοι δεχτούν να δολοφονήσουν τον Άλφερντ Ιλ, τον εραστή που της ράγισε την καρδιά και την εξανάγκασε ως νέα να στραφεί στην πορνεία. Οι κουρελήδες πολίτες του Γκύλλεν αρνούνται με πρόσχημα την ανηθικότητα της πρότασης, όταν όμως η Κλερ σφίγγει τον κλοιό γύρω τους, προσφέροντας πολυτέλειες επί πιστώσει, ανακαλύπτουν ότι η ηθική μπορεί να γίνει ιδιαίτερα ελαστική.
Η Εταιρεία Θεάτρου Υπερίων μετά από μια επιτυχημένη σειρά παραστάσεων στην Αθήνα, φέρνει αυτή την ξεκαρδιστικά δραματική ιστορία και στη Θεσσαλονίκη και το Θέατρο Εγνατία. Η Μίρκα Παπακωνσταντίνου και ο Δημήτρης Πιατάς λάμπουν στους βασικούς ρόλους και η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν βγάζει από τον κάθε χαρακτήρα ένα σκοτεινό νόημα. Ξέρεις, από εκείνα που σε διπλώνουν στα γέλια ταυτόχρονα.
Κυριακή 3/1
«Η Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς» στην Πολιτεία Θεάτρου
Υπάρχει λόγος που κάμποσα θεατρικά έργα και μυθιστορήματα έχουν αντέξει στο χρόνο. Δεν είναι μόνο η ενδιαφέρουσα υπόθεση ή τα καλογραμμένα λόγια, περισσότερο συμβαίνει αυτό επειδή καταπιάνονται με ένα βασικό θέμα από εκείνα που δε φθείρονται ποτέ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, καλύπτουμε όλες αυτές τις παραμέτρους.
Η «Πολυάννα…» γράφτηκε από την Έλεανορ Πόρτερ στις αρχές του 20ου αιώνα. Κεντρικός χαρακτήρας είναι μια μικρή δεσποινίς, γεμάτη αισιοδοξία και θετική διάθεση απέναντι σε όλους. Μια από εκείνους τους ανθρώπους που θα προτιμήσουν να ψάξουν και να βρουν το καλό στον κάθε έναν και σε κάθε περίσταση. Όταν η ζωή της δείξει το άσχημο πρόσωπό της και αναγκαστεί να πάει να μείνει με τη μονόχνωτη αριστοκράτισσα θεία της, θα πρέπει να επιστρατεύσει όλη τη μαγεία που κρύβει μέσα της για να ανταπεξέλθει αλλά και να βοηθήσει τους ανθρώπους γύρω της να ξαναβρούν το χαμένο τους χαμόγελο.
Η Πολιτεία Θεάτρου και η Μαρία Μπαλτατζή διασκευάζουν και παρουσιάζουν μια ιστορία αισιοδοξίας και ελπίδας, αναδεικνύοντας συμπεριφορές και ποιότητες που πάντα είναι επίκαιρες και απαραίτητες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΑΣΚΗΣ
