Τα άτομα που επιλέγουν να ζουν κοινωνικά απομονωμένα τείνουν να είναι πιο δημιουργικά, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Personality and Individual Differences.
Ωστόσο, η σχέση κοινωνικής απομόνωσης και μεγαλύτερης δημιουργικότητας δεν ισχύει για ανθρώπους που αποφεύγουν την επαφή με άλλους ανθρώπους, λόγω ψυχικών προβλημάτων, κοινωνικής αγχώδους διαταραχής, αποφευκτικής διαταραχής προσωπικότητας ή επειδή είναι ντροπαλοί.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Τζούλι Μπάουκερ του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, μελέτησαν περίπου 300 νεαρά άτομα, κατά μέσο όρο 19,5 ετών. Οι συμμετέχοντες εξετάσθηκαν ως προς την δημιουργικότητά τους καθώς και την τάση τους να μένουν μόνοι, καθώς και αν έπασχαν από άγχος, κατάθλιψη, ανηδονία κ.α.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσο πιο κοινωνικά απομονωμένοι ήταν οι άνθρωποι αυτοί, τόσο πιο δημιουργικοί ήταν επίσης. Αντίθετα, η ντροπαλότητα και η αποφευκτικότητα σχετίζονταν αρνητικά με τη δημιουργικότητα. Τα άτομα με αυτά τα χαρακτηριστικά είχαν δημιουργικότητα κάτω του μέσου όρου.
Σύμφωνα με την Δρ Μπάουκερ, «τα ντροπαλά και αποφευκτικά άτομα συχνά έχουν μεγαλύτερη ανικανότητα να χρησιμοποιήσουν το χρόνο της μοναχικότητάς τους με ευτυχισμένο και παραγωγικό τρόπο, ίσως επειδή τους απασχολούν συνεχώς αρνητικές σκέψεις και φόβοι».
Αντίθετα, τα άτομα που επιλέγουν την κοινωνική απομόνωση «έχουν αρκετές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, έτσι ώστε όταν μένουν τους, μπορούν να χαρούν τη μοναξιά τους. Επιπλέον, είναι πιο ικανοί να σκέφτονται δημιουργικά και να αναπτύσσουν νέες ιδέες, όπως ένας καλλιτέχνης στο στούντιό του ή ένας διανοούμενος στο γραφείο του», κατά την ερευνήτρια.
Όπως εξηγεί, «το βασικό που μετράει, είναι το κίνητρο. Πρέπει να κατανοήσουμε για ποιον λόγο κάποιος αποσύρεται κοινωνικά, για να καταλάβουμε τους κινδύνους και τα οφέλη από κάτι τέτοιο». Ανάμεσα στα οφέλη είναι η καλύτερη επαφή με τον εαυτό, τη φύση και την πνευματικότητα (ή το Θεό για τους πιστούς), ενώ ανάμεσα στους κινδύνους η απώλεια των φίλων και της ευρύτερης κοινωνικής υποστήριξης, η απώλεια των κοινωνικών δεξιοτήτων, ο αυτοοικτιρμός κ.α.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά και οι έφηβοι που αποφεύγουν τους συνομηλίκους τους, κινδυνεύουν περισσότερο από άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, προβληματικές διαπροσωπικές σχέσεις, κακές σχολικές επιδόσεις κ.α. Άλλες μελέτες έχουν συσχετίσει τη μοναξιά στη μέση και τρίτη ηλικία με μεγαλύτερη πιθανότητα άνοιας, κατάθλιψης και πρόωρου θανάτου.
Οι ερευνητές πάντως σημειώνουν ότι συχνά είναι ασαφή τα όρια ανάμεσα στις διάφορες μορφής κοινωνικής απόσυρσης, που οφείλονται στην εσωστρέφεια, στη ντροπαλότητα, στην κοινωνική φοβία, στην αντικοινωνικότητα κ.α.
Πηγή: in.gr
