Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Η προχωρημένη νόσος Πάρκινσον

parkinson

Η νόσος Πάρκινσον είναι νευροεκφυλιστική διαταραχή  που προσβάλλει 1% των ατόμων  άνω των 60 ετών. Η διάγνωση είναι κλινική, ενώ εργαστηριακές εξετάσεις μπορεί να απαιτούνται για να αποκλείσουν νοσήματα που μιμούνται τη νόσο.

Θεμελιώδη χαρακτηριστικά της είναι:

  • η βραδυκινησία, που εκδηλώνεται με δυσκολία στις λεπτές κινήσεις, όπως το κούμπωμα ή το γράψιμο
  • ο τρόμος ηρεμίας (τρέμουλο), που έχει συνήθως ασύμμετρη έναρξη και χειροτερεύει με το άγχος
  • η δυσκαμψία
  • η αστάθεια, δηλαδή διαταραχή ισορροπίας, που οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο πτώσεων

Πολύ νωρίτερα, εμφανίζονται προκλινικά συμπτώματα, όπως δυσκοιλιότητα και  διαταραχή της όσφρησης. Ακολουθούν διαταραχές ύπνου, σύνδρομα πόνου, άγχος, πανικός, βραδύτητα σκέψης, κατάθλιψη, κόπωση, παροδικά κινητικά συμπτώματα και γνωστικά ελλείμματα.

Στην πορεία, εμφανίζονται κινητικές επιπλοκές, όπως υπερκινησίες και διακυμάνσεις (φαινόμενα on–off). Στις κινητικές διακυμάνσεις, ακινησία και δυσκαμψία εναλλάσσονται με καλή κινητικότητα, συνοδευόμενη από υπερκινησίες. Στις μη κινητικές διακυμάνσεις έχουμε ευφορία και υπερδραστηριότητα σε κατάσταση on, αλλά υποθυμία, άγχος, κούραση και απάθεια σε off. Το θεραπευτικό παράθυρο σταδιακά μικραίνει και οι «καλές» κινητικά και μη κινητικά ώρες γίνονται λιγότερες. Οι επιπλοκές της προχωρημένης νόσου σχετίζονται με σοβαρή αναπηρία, χαμηλούς δείκτες ποιότητας ζωής και μείωση της αυτοεκτίμησης και επικοινωνίας. Ταυτόχρονα, χειροτερεύει και η ποιότητα ζωής του φροντιστή, με εμφάνιση συμπτωμάτων άγχους, κατάθλιψης και ψυχοσωματικής εξάντλησης.

parkinson

Κάθε ασθενής με νόσο Πάρκινσον είναι διαφορετικός, όπως και οι θεραπευτικές του ανάγκες. Η παρακολούθηση είναι αναγκαίο να γίνεται τακτικά (μέσος όρος ανά εξάμηνο). Η νόσος εξελίσσεται και η θεραπεία οφείλει να την ακολουθεί.

Η αντιμετώπιση της νόσου εξατομικεύεται σε κάθε στάδιο.

  • Στην πρώιμη νόσο, θεραπευτικοί στόχοι αποτελούν η νευροτροποποίηση και η αντιμετώπιση κινητικών και μη κινητικών συμπτωμάτων της νόσου.
  • Στην προχωρημένη νόσο, προστίθενται φαρμακευτικές και μη παρεμβάσεις για τον έλεγχο των κινητικών επιπλοκών και των μη κινητικών συμπτωμάτων.

Το 2018 πάνελ ειδικών, όρισε τους δείκτες προχωρημένης νόσου και προσδιόρισε ποιοι ασθενείς είναι υποψήφιοι για τις τεχνολογικά υποβοηθούμενες θεραπείες (Antonini A, et al. 2018).  Τα βασικά χαρακτηριστικά των ασθενών αυτών είναι:

parkinson

Οι τεχνολογικά υποβοηθούμενες θεραπείες προσφέρονται στον ασθενή, όταν η βέλτιστη από του στόματος αγωγή, δεν ελέγχει αποτελεσματικά τα συμπτώματα και τις επιπλοκές της νόσου. Αυτές είναι:

  1. Εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση του υποθαλάμιου πυρήνα (DBS), με τοποθέτηση ηλεκτροδίων (λειτουργική νευροχειρουργική)
  2. Ενδοδωδεκαδακτυλική χορήγηση λεβοντόπα/καρβιντόπα με τη μορφή γέλης (αντλία), η οποία προσφέρει συνεχή έγχυση λεβοντόπα, που δεν επηρεάζεται από τη λήψη τροφής
  3. Υποδόρια έγχυση απομορφίνης (αντλία), αγωνιστή ντοπαμίνης, που προσφέρει συνεχή ντοπαμινεργική διέγερση

Κάθε μια από τις παραπάνω θεραπείες, έχει τις δικές της ενδείξεις και αντενδείξεις.  Ο/Η εξειδικευμένος/η στη νόσο Πάρκινσον και τις κινητικές διαταραχές νευρολόγος ενημερώνει κατάλληλα τους ασθενείς, ώστε μαζί να επιλέξουν τη βέλτιστη, ανάλογα με την ηλικία, τη νοητική κατάσταση,  τα συνοδά νοσήματα, την παρουσία υποστηρικτικού περιβάλλοντος και την επιθυμία του ασθενή. Οι αντλίες είναι απλές στην τοποθέτησή τους και ασφαλείς, ενώ η τοποθέτησή τους είναι απολύτως αναστρέψιμη. Έχουν υψηλή αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση ανθεκτικών κινητικών επιπλοκών και βελτιώνουν σοβαρά την ποιότητα ζωής των ασθενών και των φροντιστών.

Είναι σημαντικό ο/η ασθενής και ο/η συνοδός του, να μπορούν να αναγνωρίσουν την προχωρημένη νόσο Πάρκινσον, ώστε να απευθυνθούν έγκαιρα στον εξειδικευμένο στις κινητικές διαταραχές νευρολόγο, αποφεύγοντας τις επιπτώσεις της στην ποιότητα ζωής.

gioltzoglou

Για περισσότερες πληροφορίες:

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ