Οι ερευνητές του πανεπιστημίου ανακάλυψαν ότι όσοι περπατάνε και επικεντρώνουν το βλέμμα τους σε ένα αντικείμενο μακριά από αυτούς, βρήκαν την απόσταση μικρότερη, περπάτησαν γρηγορότερα και βίωσαν λιγότερη σωματική κόπωση σε σχέση με εκείνους που άφησαν το μυαλό τους να περιπλανιέται.
"Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται λιγότερο για την άσκηση αν η φυσική δραστηριότητα τους τρομάζει, το οποίο μπορεί να συμβεί όταν οι αποστάσεις φαίνονται αρκετά μεγάλες", εξηγεί η Έμιλυ Μπαλσέτις, βοηθός καθηγητή στο Τμήμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου και μια από τους συγγραφείς της μελέτης. "Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι η εστίαση της οπτικής προσοχής σε έναν συγκεκριμένο στόχο μπροστά σας, όπως ένα κτίριο μερικά τετράγωνα μπροστά, αντί να κοιτάζετε αφηρημένα γύρω σας, κάνει την απόσταση να φαίνεται μικρότερη, βοηθάει να περπατήσετε πιο γρήγορα και κάνει επίσης την άσκηση να φαίνεται πιο εύκολη".
Ως πρώτο πείραμα, οι ερευνητές έφεραν 66 συμμετέχοντες σε ένα πάρκο της Νέας Υόρκης κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Τους ζήτησαν να σταθούν 3.5 περίπου μέτρα μακριά από έναν ψύκτη γεμάτο πάγο και κρύα αναψυκτικά και μετά τους είπαν να υπολογίσουν την απόσταση από τον ψύκτη. Στην μία ομάδα ζητήθηκε να φανταστεί πως ένας προβολέας φωτίζει τον ψύκτη και να στρέψουν την πλήρη προσοχή τους σε εκείνο το σημείο αγνοώντας το περιβάλλον γύρω τους (κατάσταση στοχευμένης προσοχής), ενώ από την άλλη ομάδα ζητήθηκε να παρατηρήσει τον στόχο φυσικά, με όποιον τρόπο τους επέτρεπε να υπολογίσουν καλύτερα την απόσταση (κατάσταση φυσικής προσοχής).
Αυτοί που εστίασαν μόνο στον ψύκτη βρήκαν την απόσταση μικρότερη από εκείνους που άφησαν την προσοχή τους να περιπλανηθεί με πιο φυσικό τρόπο.
Αργότερα, σε ένα δεύτερο πείραμα, οι ερευνητές ζήτησαν από 73 συμμετέχοντες να περπατήσουν 6 μέτρα σε εσωτερικό χώρο φορώντας ειδικά βαρίδια στους αστραγάλους τους. Στην πρώτη ομάδα ζητήθηκε να εστιάσουν αποκλειστικά σε έναν κώνο που σηματοδοτούσε την γραμμή τερματισμού, ενώ από την δεύτερη ομάδα ζητήθηκε να στρέψουν ελεύθερα την προσοχή τους όπου αυτοί επιθυμούσαν. Τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη ομάδα χρονομετρήθηκαν μέχρι να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους.
Η ομάδα της στοχευμένης προσοχής αντιλήφθηκε τους κώνους σε απόσταση 28% πιο κοντινή από την ομάδα φυσικής προσοχής και επίσης περπάτησαν 23% πιο γρήγορα δηλώνοντας λιγότερη κόπωση.
Αυτά και άλλα ευρήματα δείχνουν, ότι η οπτική αντίληψη μπορεί να αλλάξει με βάση την φυσική και πνευματική κατάσταση του ατόμου. Σε μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε πέρυσι, η ίδια ερευνητική ομάδα ανακάλυψε ότι οι υπέρβαροι άνθρωποι βλέπουν τις αποστάσεις μεγαλύτερες από αυτούς που έχουν φυσιολογικό βάρος. Αυτό το φαινόμενο ήταν ιδιαίτερα έντονο ανάμεσα σε αυτούς που δεν έχουν το κίνητρο να ασκηθούν.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η χρήση στρατηγικών για την στόχευση της προσοχής μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές βελτιώσεις στην ποιότητα της άσκησης.
"Παρεμβάσεις που μαθαίνουν στους ανθρώπους να έχουν "το βλέμμα στο στόχο" μπορεί να παίξουν σημαντικό ρόλο στην υγεία και την φυσική τους κατάσταση", δήλωσε μια από τους συγγραφείς της μελέτης, η Δρ. Σάνα Κόουλ. "Όταν οι στόχοι φαίνονται σε κοντινή απόσταση, οι άνθρωποι κινούνται γρηγορότερα και βιώνουν την άσκηση ως κάτι εύκολο και τότε ίσως να αποκτήσουν μεγαλύτερο κίνητρο για να συνεχίσουν να ασκούνται".
