Ενώ το συχνό και εντατικό τρέξιμο μπορεί μέχρι και να μας βλάψει
Το τρέξιμο όταν γίνεται με τον σωστό ρυθμό μπορεί να συντελέσει στην μακροζωία υποστηρίζουν Δανοί ερευνητές σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of the American College of Cardiology.
Μελετώντας για 12 χρόνια σχεδόν 1.000 άτομα που ασχολούνταν με το τρέξιμο και συγκρίνοντάς τους με 413 που δεν έτρεχαν καθόλου, κατέληξαν στην διαπίστωση ότι το πολύ συχνό και εντατικό τρέξιμο μπορεί να αποδειχτεί επιβλαβές για την υγεία. Πιο αναλυτικά, οι ερευνητές κατέγραψαν τις ώρες που έτρεχε ο κάθε συμμετέχων καθημερινά, την εβδομαδιαία συχνότητα και τον ρυθμό τρεξίματος. Στη συνέχεια συσχέτισαν αυτούς τους δείκτες με την υγεία του κάθε ατόμου.
Τελικά, όσα άτομα έτρεχαν με φυσιολογικό ρυθμό και μέτρια συχνότητα είχαν τον μικρότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, ενώ εκείνοι που έτρεχαν καθημερινά με έντονο ρυθμό είχαν τις ίδιες πιθανότητες πρόωρου θανάτου με αυτούς που έκαναν καθιστική ζωή.
Οι ερευνητές μάλιστα κατέληξαν και στο ιδανικό πρότυπο εκγύμνασης: εκείνοι που έτρεχαν μια έως δυόμιση ώρες την εβδομάδα, όχι πάνω από τρεις φορές την εβδομάδα, με αργό έως μέτριο ρυθμό (διανύοντας περίπου 8 χλμ την ώρα) είχαν τον χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου.
«Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι ο ρυθμός του αργού τρεξίματος ισοδυναμεί με έντονη άσκηση, ενώ του γρήγορου αντιστοιχεί με πολύ έντονη άσκηση. Όταν κάποιος τρέχει επί δεκαετίες, αυτό το επίπεδο δραστηριότητας μπορεί να επιφέρει κινδύνους για την υγεία του, ιδίως για το καρδιαγγειακό σύστημά του», εξηγεί ο Δρ Πέτερ Σνορ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και άλλες μελέτες στο παρελθόν έχουν καταλήξει στη διαπίστωση πως η έντονη άσκηση μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. «Η σχέση ανάμεσα στο τρέξιμο και στη θνησιμότητα δείχνει πως μπορεί να υπάρχει ένα ανώτατο όριο για την άσκηση, μια δόση που είναι η άριστη για την υγεία. Αν ο στόχος κάποιου είναι να μειώσει τον κίνδυνο θανάτου και να βελτιώσει το προσδόκιμο ζωής του, τότε το τρέξιμο λίγες φορές την εβδομάδα με μέτριο ρυθμό είναι μια καλή στρατηγική. Οτιδήποτε περισσότερο δεν είναι απλώς περιττό, αλλά μπορεί να αποβεί και βλαβερό», καταλήγει ο Δανός επιστήμονας.
