Χημική ουσία, η οποία είχε… αδυνατίσει μυστηριωδώς εργαζόμενους σε εργοστάσια κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, μπορεί να θεραπεύσει το διαβήτη σύμφωνα με επιστήμονες του κορυφαίου πανεπιστημίου Γέιλ.
Η χημική ουσία DNP, είχε χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή πυρομαχικών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια είχε απαγορευτεί, επειδή προκαλούσε απώλεια βάρους σε όσους έρχονταν σε επαφή μαζί της. Επίσης, προκαλούσε ακατάσχετη εφίδρωση και υψηλή θερμοκρασία σώματος.
Ερευνητές του Στάνφορντ είχαν διαπιστώσει ότι η ουσία αύξανε το μεταβολισμό κατά 50%, καίγοντας λίπος, με αποτέλεσμα το φάρμακο να βγει στην αγορά. Λόγω των παρενεργειών του χαπιού όμως, το φάρμακο απαγορεύτηκε στη δεκαετία του 1930. Σήμερα οι ερευνητές του Γειλ, έφτιαξαν μια πολύ πιο αδύναμη εκδοχή της ουσίας (100 φορές πιο αδύναμη) και διαπίστωσαν ότι αντιμετωπίζει το διαβήτη τύπου ΙΙ.
«Μια μικρή δόση DNP, με 100 φορές μικρότερη τοξικότητα, μείωσε σημαντικά το επίπεδο της γλυκόζης και την αντίσταση στην ινσουλίνη στα πειραματόζωα με διαβήτη τύπου ΙΙ», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Τζέραλντ Σούλμαν.
Το πείραμα
Ωστόσο, όπως αναφέρεται στο Science, ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γέιλ, με επικεφαλής τον καθηγητή Φυσιολογίας και Χημείας Τζέραλντ Σούλμαν, χορήγησαν DNP σε μορφή δισκίου σε αρουραίου.
Διαπίστωσαν ότι, το σκεύασμα μείωσε δραστικά το επίπεδο της γλυκόζης, των τριγλυκεριδίων και της αντίστασης στην ινσουλίνη, στα πειραματόζωα που εμφάνιζαν πάθηση ανάλογη του διαβήτη τύπου ΙΙ. Παράλληλα, διαπιστώθηκε αισθητή μείωση της φλεγμονής και της κίρρωσης στο ήπαρ των ζώων που έπασχαν από μεταβολικής φύσης ηπατοπάθεια (μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος και μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα).
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η δόση που χορήγησαν στα τρωκτικά ήταν 100 φορές χαμηλότερη από το τοξικό επίπεδό της. Σκοπεύουν μάλιστα, να συνεχίσουν τα πειράματα, προτού την δοκιμάσουν σε ανθρώπους. Δηλώνουν πάντως αισιόδοξοι ότι, είναι θέμα χρόνου να αναπτύξουν ένα αποτελεσματικό «όπλο» κατά του διαβήτη, ο οποίος τείνει να εξελιχτεί σε παγκόσμια επιδημία.
Η ιστορία της εκρηκτικής ουσίας
Όπως προαναφέρθηκε, η DNP στις αρχές του 20ου αιώνα είχε χρησιμοποιηθεί σε στρατιωτικά εργοστάσια πυρομαχικών της Γαλλίας, συνδυαστικά με άλλες ουσίες, για την παραγωγή εκρηκτικών. Όμως, οι εργάτες που έφτιαχναν τα εκρηκτικά, εμφάνισαν έντονη εφίδρωση, απώλεια βάρους και πυρετό - και ορισμένοι τελικά πέθαναν.
Στη διάρκεια του μεσοπολέμου, αμερικανοί επιστήμονες κατάλαβαν ότι η DNP παρεμβαίνει δραστικά στα μιτοχόνδρια, στα «εργοστάσια ενέργειας» των κυττάρων, και αυξάνει έτσι τον μεταβολισμό έως 50%, οδηγώντας σε μεγάλες καύσεις λίπους στον οργανισμό. Αυτό έδωσε το έναυσμα σε μερικές φαρμακοβιομηχανίες να την αξιοποιήσουν και να αναπτύξουν χάπια αδυνατίσματος, τα οποία αρχικά θεωρήθηκαν θαυματουργά, αλλά αργότερα κρίθηκαν επικίνδυνα, οπότε απαγορεύθηκαν.
Κάποια στιγμή και ο ρωσικός στρατός είχε χρησιμοποιήσει τη DNP, αλλά επίσης την εγκατέλειψε, επειδή προκαλούσε υπερβολική απώλεια βάρους στους στρατιώτες. Αξίζει να σημειωθεί ότι, ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) έχει προειδοποιήσει για τους κινδύνους της DΝP, αλλά δεν μπορεί να την απαγορεύσει, επειδή δεν χρησιμοποιείται ως φάρμακο πλέον, αλλά κυρίως ως βιομηχανικό χημικό και εντομοκτόνο.
Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που μια επικίνδυνη δραστική ουσία βρίσκει νέα χρήση: Η θαλιδομίδη, που απαγορεύτηκε στη δεκαετία του ’60, λόγω γενετικών ανωμαλιών που προκαλούσε στα έμβρυα, πρόσφατα επανεξετάστηκε ως θεραπεία κατά του καρκίνου και της λέπρας.
