Ο αποκλειστικός θηλασμός για τουλάχιστον δύο μήνες φαίνεται να είναι ευεργετικός για τις νεαρές μητέρες που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας, καθώς μειώνεται ο κίνδυνος υποτροπής.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου JAMA Neurology, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπόχουμ στη Γερμανία, με επικεφαλής την Δρ Κερστιν Χελβιγκ, διαπίστωσαν ότι οι πάσχουσες από σκλήρυνση κατά πλάκας (ή πολλαπλή σκλήρυνση) που είχαν θηλάσει κατ’ αποκλειστικότητα τα παιδιά τους, είχαν σημαντικά μικρότερο κίνδυνο υποτροπής, συγκριτικά με γυναίκες που δεν είχαν θηλάσει καθόλου ή εν μέρει.
Ως γνωστόν, στην πολλαπλή σκλήρυνση το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο κεντρικό νευρικό σύστημα, προσβάλλοντας τη μυελίνη, το προστατευτικό κάλυμα των νευρικών ινών, αλλά και τις ίδιες τις νευρικές ίνες. Κυρίαρχα συμπτώματα της νόσου είναι η μυϊκή αδυναμία, η κόπωση, το μούδιασμα και το «μυρμήγκιασμα» στα άκρα.
Σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία, το 20% - 30% των γυναικών με σκλήρυνση κατά πλάκας υποτροπιάζουν εντός των πρώτων τριών ή τεσσάρων μηνών από τον τοκετό. Ωστόσο, μελέτες σχετικά με τον θηλασμό και τη συμβολή του στη μείωση του κινδύνου αυτού, έχουν παρουσιάσει αντικρουόμενα αποτελέσματα.
Η έρευνα
Η Δρ Χελβιγκ και οι συνεργάτες της έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση περισσότερες από 200 έγκυες αμέσως μόλις γέννησαν, το διάστημα 2008 - 2012. Όλες έπασχαν από διαλείπουσα - υποτροπιάζουσα σκλήρυνση κατά πλάκας, δηλαδή η νόσος έκανε υφέσεις και εξάρσεις. Περίπου το 85% αυτών που διαγιγνώσκονται με σκλήρυνση κατά πλάκας έχουν την προαναφερόμενη μορφή.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν για 12 μήνες μετά τον τοκετό τις γυναίκες, και διαπίστωσαν ότι περίπου το 60% ήθελε να θηλάσει αποκλειστικά τουλάχιστον δύο μήνες, ενώ οι άλλες εν μέρει ή καθόλου. Το 38% αυτών που δεν θήλασαν αποκλειστικά ή καθόλου υποτροπίασε εντός έξι μηνών από τον τοκετό. Ενώ μόλις το 24% αυτών που θήλασε το παιδί κατ’ αποκλειστικότητα δύο μήνες εμφάνισε υποτροπή έξι μήνες μετά τη γέννα.
Μετά την προσθήκη ξένου γάλακτος στην διατροφή του παιδιού, τα ποσοστά υποτροπής ήταν όμοια και στις γυναίκες που αρχικά είχαν θηλάσει για ένα δίμηνο κατ’ αποκλειστικότητα.
«Ο θηλασμός σίγουρα δεν είναι επιβαρυντικός και επομένως οι γυναίκες με σκλήρυνση κατά πλάκας θα πρέπει να υποστηρίζονται στην προσπάθειά τους να θηλάσουν το παιδί, αφού δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος υποτροπής» σημειώνει η γερμανίδα ερευνήτρια.
Οι επιστήμονες εικάζουν ότι ο μειωμένος κίνδυνος απορρέει από τις ορμονικές αλλαγές που συνεπάγεται ο θηλασμός, καθώς και η απουσία ωορρηξία. Έχει ήδη αποδειχθεί ότι στις γυναίκες με πολλαπλή σκλήρυνση, η διάγνωση της νόσου δεν είναι πιθανή σε φάσης της ζωής που δεν είχαν ωορρηξία, όπως η παιδική ηλικία, ή μετά την εμμηνόπαυση.
