Κάποια Χριστούγεννα αγόρασα στην πεθερά μου για δώρο έναν τάφο σε ένα ωραίο νεκροταφείο. Τον επόμενο χρόνο δεν της αγόρασα δώρο. Όταν με ρώτησε γιατί, της είπα:
-Ε, μα δεν χρησιμοποίησες ακόμα το δώρο που σου έκανα πέρσι!...
Και έτσι άρχισε ο καυγάς...
-Πώς μπορείς να πετάξεις ένα αβγό στον τοίχο χωρίς να το σπάσεις;
-Να το πετάξεις μαζί με την κότα…
Όταν ήταν να πάρω σύνταξη πήγα στο ΙΚΑ. Η γυναίκα στο γκισέ μου ζήτησε την ταυτότητά μου για να δει την ηλικία μου. Έψαξα στις τσέπες μου και διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει το πορτοφόλι μου στο σπίτι. Το είπα στην υπάλληλο και είπα ότι θα ξαναπέρναγα αργότερα. Η υπάλληλος μου λέει:
-Ξεκούμπωσε το πουκάμισό σου.
Ξεκούμπωσα το πουκάμισο και φάνηκαν οι λευκές τρίχες στο στήθος μου.
Η υπάλληλος είπε:
-Σίγουρα είστε σε ηλικία για σύνταξη και προώθησε την αίτησή μου.
Όταν γύρισα σπίτι είπα την ιστορία στη γυναίκα μου.
Μου είπε:
-Έπρεπε να είχες κατεβάσει το παντελόνι σου. Θα έπαιρνες και επίδομα αναπηρίας...
Και έτσι άρχισε ο καυγάς...
«Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις / Να μην τις παίρνει ο άνεμος».
Μανόλης Αναγνωστάκης
