Οι καθημερινές εξελίξεις σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών για την ονομασία της ΠΓΔΜ, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη γειτονική χώρα, αποδεικνύουν περίτρανα την θέση του ΚΚΕ ότι το πραγματικό ζήτημα που έρχεται να «λύσει» αυτή η συμφωνία σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ είναι η ονομασία της χώρας.
Ειλικρινά: ΚΑΝΕΝΑΣ από τους επιφανείς του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., (Καγκελάριος Μέρκελ, γραμματέας του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν, Αμερικάνος πρόεδρος Τράμπ, νεκρανάστησαν ακόμα και τον «αλήστου μνήμης» προηγούμενο Αμερικάνο Πρόεδρο Μπους τον νεότερο, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Γιούγκερ, Ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και πολλοί άλλοι), που παρενέβησαν με τον πιο απροκάλυπτο και ωμό τρόπο πριν και μετά το δημοψήφισμα στα Σκόπια για να υιοθετηθεί η Συμφωνία των Πρεσπών, παρά και ενάντια στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ΔΕΝ «δίνει δεκάρα» για την «ιστορική αποκατάσταση» του ποιος λαός από τους δύο είναι «εξ αίματος» απόγονος των Αρχαίων Μακεδόνων και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το μοναδικό ενδιαφέρον ΟΛΩΝ είναι η ένταξη και αυτής της χώρας στο ΝΑΤΟ (και μετά στην Ε.Ε.) στα πλαίσια της στρατηγικής των οργανισμών αυτών να εντάξουν στους κόλπους τους, το σύνολο των Δυτικών Βαλκανίων για να ανακοπεί η επιρροή της Ρωσίας στη κρίσιμη αυτή περιοχή.
Μια περιοχή όπου – καθ’ ομολογία όλων – έχουν βγεί «τα μαχαίρια» των παγκόσμιων λυσσαλέων ανταγωνισμών μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ, ΕΕ, Γερμανία, Ρωσία, Κίνα) γιατί γειτνιάζει με περιοχές παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου (Μ. Ανατολή και Β. Αφρική όπου η προσδοκία ευημερίας λόγω αυτού του πλούτου κατέληξε σε αιματηρότατους πολέμους), γιατί μέσα από τα Βαλκάνια θα περάσουν οι αγωγοί αυτών των ενεργειακών αποθεμάτων προς την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη, συμβάλλοντας έτσι στην ενεργειακή απεξάρτηση της από την Ρωσία, γιατί μέσα από τα Βαλκάνια σχεδιάζεται ο Κινέζικος σύγχρονος «δρόμος του μεταξιού» που θα μεταφέρει την πλημμυρίδα των κινέζικων προϊόντων στις Ευρωπαϊκές αγορές, γιατί όποιος ελέγχει τα Βαλκάνια ελέγχει τη δίοδο του Ευξείνου Πόντου (υπογάστριο της Ρωσίας) στη Μεσόγειο, το Αιγαίο και τη Ν.Α. Μεσόγειο όπου πιθανολογείται ισχυρότατα η ύπαρξη μεγάλων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Με λίγα λόγια αυτοί μιλάνε για μπίζνες. Και η ιστορία αποδεικνύει όταν οι μπίζνες δεν μπορούν να προχωρήσουν «ειρηνικά», σε τίποτα δεν το έχουν οι ίδιοι να εξαπολύσουν πολέμους, με αίμα και προσφυγιά, όπως κάνουν στη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη κ.λ.π.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, το καλύτερο παιδί του Τράμπ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, είναι σημαιοφόρος τους στη περιοχή. Ξεπλένει τα εγκλήματα τους, προηγούμενα και τωρινά.
Μιλώντας για γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας, δεν εννοεί την αναβάθμιση των λαϊκών συμφερόντων που θα συνεχίσουν να βρίσκονται στη προκρούστεια κλίνη των μνημονίων διαρκείας (και μετά από την δήθεν έξοδο από τα μνημόνια). Εννοεί την αναβάθμιση μεγάλων Ελληνικών επιχειρήσεων για να εξορμήσουν για νέα κέρδη στη μοιρασιά των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής.
Παραπλανά ισχυριζόμενη ότι το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., οι ΗΠΑ, οι στρατιωτικές βάσεις τους στην Ελλάδα (που τους προσφέρονται με το τσουβάλι και ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια) σημαίνουν ειρήνη, συνεργασία, σταθερότητα και ασφάλεια για τους λαούς της περιοχής.
Παριστάνει ότι ξεχνά πως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ με βομβαρδισμούς διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, δημιούργησαν αδύναμα κράτη – προτεκτοράτα μεταξύ των οποίων και την ΠΓΔΜ. Υποδαύλισαν και υποδαυλίζουν εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς, το «διαίρει και βασίλευε», την αλλαγή συνόρων που γίνεται μόνο με αίμα, για να επεμβαίνουν ως επιδιαιτητές για τα δικά τους βέβαια συμφέροντα. Και η αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια συνεχίζεται (με την ανταλλαγή εδαφών Κοσσόβου – Σερβίας που μπορεί να ανοίξει την όρεξη και σε άλλους «παίκτες» στη περιοχή, όπως π.χ. της Τουρκίας με τις γνωστές διεκδικήσεις της σε βάρος της Ελλάδας).
Τα αλυτρωτικά ζητήματα που συνεχίζουν να υπάρχουν στη Συμφωνία των Πρεσπών όπως η αναγνώριση ανύπαρκτης «μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας» χρησιμοποιούνται επιμελημένα και μακροπρόθεσμα από το ΝΑΤΟ για την καλλιέργεια αλυτρωτισμών και τοπικών συγκρούσεων.
Παριστάνει ότι ξεχνά τη Νατοϊκή ανοχή ή στήριξη στην Τουρκική επέμβαση και κατοχή στη Κύπρο. Τη στήριξη του σε λύσεις διχοτομικές για τη Κύπρο με στόχο την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή της. Παριστάνει ότι ξεχνά το ρόλο του στην επτάχρονη δικτατορία στην Ελλάδα.
Η ιστορία και το παρόν διδάσκουν : ΝΑΤΟ σημαίνει χούντες και πολέμοι.
Δεν είναι όμως μόνο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, οι υποστηρικτές της Συμφωνίας των Πρεσπών που αποκρύπτουν και παραπλανούν για το ρόλο ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΗΠΑ στη περιοχή.
Είναι και η πλευρά της αστικής αντιπολίτευσης που αντιδρά σ’ αυτή (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, Ένωση Κεντρώων και βέβαια των ΑΝΕΛ με ειδικό ρόλο στις σχέσεις της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ όπως απέδειξε το πρόσφατο ταξίδι Καμμένου στην Ουάσιγκτον). Είναι και η πλευρά των εθνικιστικών ακόμα και φασιστικών – ναζιστικών δυνάμεων όπως η Χρυσή Αυγή που συνειδητά περιορίζουν το θέμα στον ονοματολογία και μόνο.
Λες και αν η γειτονική χώρα έπαιρνε όνομα εντελώς άσχετο με τον όρο Μακεδονία, αλλά πάντα με ένταξη της στο ΝΑΤΟ και ΕΕ θα λιγόστευαν οι κίνδυνοι για τους λαούς της περιοχής και τον Ελληνικό. Και αυτές οι δυνάμεις συνειδητά, επίμονα, αποσιωπούν το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, υποκλίνονται στη δολοφονική μανία του. Χαρακτηριστικές είναι οι επανειλημμένες «ομολογίες πίστης» της Χρυσής Αυγής στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο. («Τζάμπα μάγκες» στο εσωτερικό, «πειθαρχημένα μαθητούδια» στο εξωτερικό).
Σε κάθε περίπτωση: υπέρ ή κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών αλλά με κοινή αναγνώριση και υπόκλιση στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, βρίσκονται ουσιαστικά στην ίδια πλευρά.
Η πραγματική διαχωριστική γραμμή (πέρα από επιμέρους διαφοροποιήσεις) στο ζήτημα της ΠΓΔΜ είναι το κύριο:
Με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που σημαίνει κινδύνους ακόμα και πολέμου για τους λαούς ή ενάντια σ’ αυτούς τους διακρατικούς οργανισμούς – όχι βέβαια των λαών – αλλά των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων.
Ή κόντρα σ’ αυτούς. Απεμπλοκή από τους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ, παράγοντες πολέμου και όχι ασφάλειας. Για την ειρήνη, την ισότιμη συνεργασία μεταξύ των λαών, έξω από τα σχέδια όλων εκείνων που γονατίζουν τους λαούς με λιτότητα, φτώχεια, ανεργία και μνημόνια για τα κέρδη του κεφαλαίου σε καιρό «ειρήνης» και δεν το έχουν σε τίποτα να τους καλέσουν να χύσουν το αίμα τους για τα ίδια συμφέροντα.
Το πραγματικό ερώτημα που καλείται να απαντήσει κάθε λαϊκός άνθρωπος που αυτή η πολιτική τον θέτει υπό πτώχευση στην ειρήνη, υπό κίνδυνο σε πιθανή πολεμική ανάφλεξη από αυτούς που δημιουργήθηκαν γι’ αυτό (βλ. ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.λ.π.) είναι:
Έχει λοιπόν δίκιο το ΚΚΕ που καλεί τον λαό σε αντίσταση, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του; Που οργανώνει συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα στις 23 Οκτώβρη (στη Θεσσαλονίκη στις 7 το απόγευμα στο Άγαλμα Βενιζέλου).
Η απάντηση προκύπτει αβίαστα: ανεξάρτητα από πλήρη ή όχι συμφωνία με το σύνολο των θέσεων του ΚΚΕ, η θέση καθενός που κινδυνεύει από τη πολιτική αυτή, βρίσκεται εκεί.
*Ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος είναι ευρωβουλευτής του ΚΚΕ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
