Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Για τον άνθρωπο που βασανίζεται μέσα σε ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα και προσπαθεί να ξεφύγει από αυτό, μιλούν οι «Όρνιθες». Το έργο αυτό του Αριστοφάνη, που ανεβάζει φέτος το καλοκαίρι το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, θα έχουμε την ευκαιρία να το δούμε και απόψε (στις 21.00) στο θέατρο Δάσους στην πόλη μας.
Ο σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας έδωσε στην παράσταση ένα ιδεολογικό υπόβαθρο και τη δική του ξεχωριστή ματιά. «Κατάφερε να στρώσει την ιστορία του και να βγει κωμωδία χωρίς να εκβιάζει το γέλιο», δήλωσε ο ηθοποιός Σωκράτης Πατσίκας σε συνέντευξη που παραχώρησε στον «Τύπο Θεσσαλονίκης». Όσο για την πολιτική χροιά του έργου, μας είπε πως δεν πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας έξω από αυτό που συνέβη στη χώρα μας.
«Φταίει ο μπαμπάς για τα λάθη του παιδιού. Και αν ήθελε η πολιτική να "στρώσει" την κοινωνία θα μπορούσε να το κάνει, όμως η τελευταία ανεχόταν τα κακώς κείμενα όλο αυτό τον καιρό και νόμιζε ότι κορόιδευε το πολιτικό σύστημα και επωφελούνταν, αλλά τελικά την πατήσαμε», σημείωσε ο ηθοποιός.
-Τι το ξεχωριστό έχει η παράσταση σε αυτό το ανέβασμα που γίνεται από το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης και με τη σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Κακλέα;
-Το έργο είναι γνωστό στον κόσμο και στους ειδήμονες. Προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ που ο Κακλέας έδωσε ένα ιδεολογικό υπόβαθρο, όχι ιδεολογισμού, όχι πολιτικάντικου, περισσότερο κοινωνικού, κατάφερε να στρώσει την ιστορία του και να βγει κωμωδία χωρίς να εκβιάζει το γέλιο. Μου αρέσει που είναι μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Με το που γελάς μπορεί να συμβεί κάτι και να συγκινηθείς. Να προβληματιστείς και μετά πάλι να γελάσεις. Έτσι είναι η κωμωδία.
-Στο σημείωμά του ο σκηνοθέτης αναφέρει ότι είναι ένα πολιτικό έργο. Εσείς πώς αντιλαμβάνεστε την πολιτική του χροιά;
-Η παράσταση δεν μιλάει για παρατάξεις, αλλά για τον άνθρωπο που βασανίζεται μέσα σε ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα και προσπαθεί να ξεφύγει από αυτό.
Και δεν πρέπει να αφήσουμε τον εαυτό μας απ’ έξω. Φταίει ο μπαμπάς για τα λάθη του παιδιού. Και αν ήθελε η πολιτική να "στρώσει" την κοινωνία θα μπορούσε να το κάνει, όμως η τελευταία ανεχόταν τα κακώς κείμενα όλο αυτό τον καιρό και νόμιζε ότι κορόιδευε το πολιτικό σύστημα και επωφελούνταν, αλλά τελικά την πατήσαμε.
Και για να επανέλθω στην παράσταση, επαναλαμβάνω ότι δεν ασχολείται με πολιτικές παρατάξεις και ιδεολογίες. Η μόνη ξεκάθαρη ιδεολογία που μπορεί να πει, δείχνει ουτοπία. Και δεν είναι η πολιτική ιδεολογία. Προσπάθησε ο κομμουνισμός να την αφομοιώσει αλλά επειδή είναι ουτοπία απέτυχε ή για κάποιους πέτυχε εν μέρει ή δεν εφαρμόστηκε όπως έπρεπε.
-Σήμερα πιστεύετε ότι ο καθένας μας δημιουργεί τη δική του Νεφελοκοκκυγία;
-Όχι. Κάποια στιγμή ξεκίνησαν κάτι τέτοιο τα παιδιά επ’ αφορμή αυτού του δύσμοιρου επεισοδίου με τη δολοφονία του νεαρού από το όργανο της τάξης. Ο νέος δεν έχει τίποτα να χάσει, ο μεγάλος έχει να χάσει, οπότε μπορείς πολύ εύκολα να του εμφυσήσεις το φόβο για τη δική του ασφάλεια, για την ασφάλεια του παιδιού του κλπ.
Βρίσκουν τους τρόπους και σε μπολιάζουν με φόβο. Όταν πάψεις να φοβάσαι τότε θα τα καταφέρεις. Αλλά κι αυτό ακόμη, το να πάψεις δηλαδή να φοβάσαι, είναι βέβαια ουτοπικό.
-Η παράσταση αυτή φέρει ένα μήνυμα ελπίδας;
-Δεν πιστεύω στα μηνύματα. Άμα πεις εγώ θα κάνω μια παράσταση και θα δώσω αυτό το μήνυμα δεν θα κάνεις παράσταση. Θα κάνεις αυτόματο τηλεφωνητή. Κάθε δημιουργός θέλει να πει κάτι. Όσο πιο σαφές είναι, τόσο πιο σαχλό είναι.
Όταν σου παρουσιάσω εγώ τον προβληματισμό μου, αυτά με προβληματίζουν, αυτά βλέπω φαιδρά, αστεία, επικίνδυνα, το μήνυμα που θα πάρεις εσύ θα είναι συγκεκριμένο χωρίς να στο υπενθυμίσω. Χωρίς να θέλω να πάρεις το συγκεκριμένο μήνυμα.
Είναι όπως λέμε κάποιος έκανε φοβερή ερμηνεία. Όπως ο ηθοποιός πρέπει να παίξει ένα συγκεκριμένο ρόλο και το μήνυμα να το ερμηνεύσει ο θεατής. Και είναι πολύ ωραίο να βλέπω ζευγάρια, φίλους, παρέες να κάνουν διάλογο πάνω στο έργο. Αυτό είναι συγκίνηση. Θέτει σε κίνηση τα συναισθήματά σου, το μυαλό σου. Συγκίνηση δεν είναι το δάκρυ.
-Ο δικός σας ρόλος;
-Είμαι ένας από τους 13 ηθοποιούς που παίζουν στην παράσταση. Απλά χαίρομαι που είμαι σε αυτή την παραγωγή με αυτούς τους συναδέλφους. Ο Κακλέας είχε φτιάξει ένα κορμό με κάποιους συντελεστές και εγώ δήλωσα το παρόν. Πήγα στην οντισιόν, εφόσον με αφορά αυτή η δουλειά και ήθελα να είμαι μέρος της. Και μοιάζει με μάζεμα συγγενών του γαμπρού και της νύφης γιατί οι μισοί είναι θεατρικοί μου συνάδελφοι. Μόνο με το Βασίλη είχαμε 14 χρόνια να δουλέψουμε, αλλά στην πρώτη μου παράσταση, στο παιδικό της Ξένιας Καλογεροπούλου «Μια ιστορία με ιστορίες» ήμασταν μαζί στο καμαρίνι. Με τον Γιώργο Χρυσοστόμου ήμουν το χειμώνα, τον περασμένο χρόνο ήμουν με τον Βαγγέλη Χατζηνικολάου και τον Κώστα Μπερικόπουλο. Ήμαστε σαν μια οικογένεια.
-Πώς βλέπετε το χειμώνα που θα έρθει; Τι ετοιμάζετε;
-Γενικά θα είναι δύσκολη χρονιά. Υπάρχουν δουλειές που στο παρά πέντε ακυρώνονται, συνάδελφοι που δουλεύουν στην τηλεόραση και δεν πληρώνονται… Προσωπικά νιώθω τυχερός γιατί θα δουλεύω. Θα κάνουμε μια παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής για παιδιά, και όχι μόνο, με τον Θωμά Μοσχόπουλο. Θα είναι μια διασκευή του έργου «Το Νησί των Θησαυρών» του Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον. Ακόμη θα παίξω σε μια διασκευή της «Ευρυδίκης» που θα κάνει ο Δημήτρης Τάρλοου στο θέατρο Πορεία.
Η παράσταση «Όρνιθες» του Αριστοφάνη θα ανεβεί στην πόλη μας και απόψε στις 21.00 στο Θέατρο Δάσους. Αύριο θα φιλοξενηθεί στο Αμφιθέατρο Σίβηρης, στη Χαλκιδική, 2/8 στο Κηποθέατρο Αλκαζάρ, στη Λάρισα και 3/8 στο Ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο "Μελίνα", στο Βόλο.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Κώστας Μπερικόπουλος, Γιώργος Χρυσοστόμου, Βαγγέλης Χατζηνικολάου, Σωκράτης Πατσίκας, Αγορίτσα Οικονόμου, Σταύρος Σιόλας, Μάρα Βλαχάκη, Προκόπης Αγαθοκλέους. Χορεύουν: Ivan Svitailo, Σοφία Μιχαήλ, Alain Rivero. Συμμετέχει ο τραγουδιστής Σταύρος Σιόλας.
Είσοδος 15 ευρώ και 12 ευρώ για τους ανέργους.
