Σε συναγερμό βρίσκεται τον τελευταίο καιρό το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, καθώς η αρμόδια γενική γραμματέας Κατερίνα Βαμβακά, επιχειρεί να βρει τρόπους ώστε να ισχυροποιήσει τα αγροτικά ελληνικά προϊόντα και να βελτιώσει την ποιότητά τους. Για το σκοπό αυτό, δέχθηκε την πρόσκληση του Αμερικανού υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Ντόναλντ Πόπκορν, να επισκεφθεί τις ΗΠΑ με σκοπό να ενημερωθεί για βελτιωτικά προγράμματα στη γεωργία και στην κτηνοτροφία.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Αμερική, η κυρία Βαμβακά είχε τη δυνατότητα να περιηγηθεί σε αρκετές κτηνοτροφικές και πτηνοτροφικές μονάδες της αμερικανικής περιφέρειας. Σε κάποια από τις επισκέψεις της, οδηγώντας μια ενοικιαζόμενη Σεβρολέτ 6.000 κυβικών, αντιλήφθηκε με τη βοήθεια του αριστερού καθρέφτη του αυτοκινήτου της ότι κάποιος ή κάτι την ακολουθούσε. Κοίταξε από τον κεντρικό καθρέφτη αλλά δεν κατάφερε να διακρίνει κάτι. Μετά ξανακοίταξε τον αριστερό καθρέφτη και είδε ένα μικρό σύννεφο σκόνης να την ακολουθεί. Εκείνη τη στιγμή έτρεχε με 50 μίλια την ώρα. Πάτησε το γκάζι ώστε να απομακρυνθεί από αυτόν ή αυτό που την καταδίωκε και έφτασε στα 70 μίλια την ώρα. Βλέποντας ξανά τον καθρέφτη της διαπίστωσε με έκπληξη ότι η παρακολούθηση συνεχιζόταν. Διάφορες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό της. Μήπως ήταν κανένα κόλπο της CIA; Μήπως κάποια επαφή τρίτου τύπου με εξωγήινες μορφές; Μήπως έφταιγε το ουίσκι που είχε δοκιμάσει νωρίτερα στο πολύ γνωστό αποστακτήριο του Jack Soura;
Η κα Βαμβακά αποφάσισε να ξεπεράσει το όριο ταχύτητας σ' εκείνη τη λεωφόρο. Εφτασε στα 100 μίλια, αλλά και πάλι δεν κατάφερε να απομακρυνθεί από τον διώκτη της. Η αγωνία την είχε κυριεύσει, αλλά την ίδια στιγμή την έτρωγε η περιέργεια να δει τι ήταν αυτό που τόσο επίμονα και με τόση ταχύτητα ακολουθούσε το αυτοκίνητό της. Αποφάσισε να... υποχωρήσει. Μείωσε ταχύτητα, έβγαλε δεξί φλας και μετατοπίστηκε στη δεξιά λωρίδα. Κόλλησε το πρόσωπό της στο παράθυρο του οδηγού με σκοπό να ανακαλύψει την ταυτότητα του... αγνώστου αντικειμένου που την ακολουθούσε. Και προς μεγάλη της έκπληξη τι είδε; Ενα κοτόπουλο με τέσσερα πόδια !!! Την προσπέρασε θεαματικά και συνέχισε την ξέφρενη πορεία του. Η γενική γραμματέας πήρε τα πάνω της. Είχε μπροστά της μια μοναδική ευκαιρία να φέρει και στην Ελλάδα την επανάσταση στην ορνιθοτροφία. Πάτησε το γκάζι ξανά και άρχισε -αυτή πλέον- να καταδιώκει το φοβερό πτηνό. Το κοτόπουλο μπροστά, η γενική γραμματέας πίσω, σε μια τρελή κούρσα. Ξαφνικά, το κοτόπουλο... πάτησε φρένο απότομα και έστριψε δεξιά, σ' ένα στενότερο δρόμο. Η Βαμβακά αιφνιδιάστηκε προς στιγμή αλλά τελικά κατάφερε να φρενάρει, να αποφύγει το ντελαπάρισμα και να μπει κι εκείνη στη δεξιά στροφή. Ηταν ένας τυπικός επαρχιακός δρόμος που κάποια στιγμή γινόταν χωματόδρομος. Το κοτόπουλο προς στιγμή χάθηκε μέσα στο σύννεφο σκόνης. Τελικά όμως, μετά από δέκα λεπτά οδήγησης, η κα γραμματέας βρέθηκε μπροστά σ' ένα απίστευτο θέαμα.
Μια τεράστια φάρμα σε έκταση δεκάδων στρεμμάτων και χιλιάδες κοτόπουλα με τέσσερα πόδια να τρέχουν ασταμάτητα, πάνω και κάτω, δεξιά και αριστερά. Στην άκρη της φάρμας στεκόταν αγέρωχος ένας κάου-μπόι με πούρο στο στόμα και χάζευε τη φάση. Η κα Βαμβακά κατέβηκε από το αυτοκίνητο και πλησίασε τον φάρμερ.
-”Συγνώμη, κύριε, δική σας είναι η φάρμα”;
-”Yes, mam. Δική μου είναι”.
-”Και όλα αυτά τα υπέροχα κοτόπουλα ανήκουν σε εσάς”;
-”That's right. Σε μένα ανήκουν”.
-”Και τρέχουν έτσι, γρήγορα, όλη την ημέρα”;
-”Oh, yeah! Ολη μέρα και όλη νύχτα”.
-”Δε μου λέτε, έχουν νόστιμο κρέας”;
-”I can' t say, mam. Ακόμη δεν πιάσαμε κανένα”.
