Το ημερολόγιο από την παιδική ζωή του Γιώργου Παπανδρέου ήρθε στην κατοχή του Μάγειρα. Εντός αυτού αναφέρονται εξαιρετικές εμπειρίες που είχε από τα παιδικά του χρόνια ο πρώην Ελληνας πρωθυπουργός, καθώς και χρήσιμες συμβουλές που του έδινε -ως σοφός πολιτικός- ο πατέρας του, Ανδρέας. Ξεχωρίσαμε μια από αυτές τις ιστορίες που δείχνουν πόσο σημαντικό είναι για έναν πρωθυπουργό να αποτελεί γόνο πολιτικής οικογένειας.
1958... Ο Γιωργάκης είναι έξι χρονών και ετοιμάζεται για την πρώτη δημοτικού. Παρά τη μικρή ηλικία του είναι ένα παιδί με αναζητήσεις και με ενδιαφέρον γύρω από τα κοινά. Ο πατέρας του έχει παρατηρήσει αυτή την τάση και δε διστάζει να τον ενθαρρύνει να την καλλιεργήσει. Ενα απόγευμα, ο Γιωργάκης πλησιάζει τον πατέρα του και τον ρωτάει: “Μπαμπά, τι είναι πολιτική; Πώς λειτουργεί το πολιτικό σύστημα”; Ο πατέρας του δεν έκρυψε τη συγκίνησή του για τις αναζητήσεις του μικρού Γιώργου. “Παιδί μου, είμαι βαθιά συγκινημένος με αυτό που μου ρώτησες. Αν συνεχίσεις να έχεις τέτοιου είδους προβληματισμούς, είμαι σίγουρος ότι αν μεγαλώσεις θα γίνεις κάτι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα. Σε ό,τι αφορά το ερώτημά σου, είναι δύσκολο να καταλάβεις αν σου απαντήσω με όρους της πολιτικής. Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να σου πω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις πώς λειτουργεί το σύστημα. Γιωργάκη, το πολιτικό σύστημα μοιάζει με την οικογένειά μας. Η μητέρα σου, για παράδειγμα, είναι η κυβέρνηση σε αυτό το σπίτι, αφού παίρνει όλες τις αποφάσεις για ό,τι συμβαίνει μέσα σε αυτό. Εγώ είμαι το μεγάλο κεφάλαιο, αφού φέρνω χρήματα στο σπίτι και πληρώνω όλα τα έξοδα. Η υπηρέτρια που έχουμε είναι η εργατική τάξη, καθώς εκτελεί όλες τις δουλειές που χρειάζεται να γίνουν μέσα στο σπίτι. Εσύ, Γιωργάκη, είσαι η κοινή γνώμη, καθώς παρατηρείς τα όσα γίνονται και το πώς λειτουργεί το σύστημα μέσα στο σπίτι. Και ο Νικολάκης, το μικρό αδελφάκι σου, είναι το μέλλον. Εγινα κατανοητός με το παράδειγμα αυτό”;
Τα μάτια του Γιωργάκη είχαν ανοίξει διάπλατα. “Ναι, μπαμπά. Αλλά χρειάζεται να το σκεφτώ λίγο ακόμη. Θα σου πω αύριο, όταν θα πάρουμε μαζί πρωινό”.
Το ίδιο βράδυ, ο Γιωργάκης έπεσε να κοιμηθεί, σκεπτόμενος τα όσα του είχε πει ο μπαμπάς του. Αρκετά μετά τα μεσάνυχτα, ξύπνησε απότομα. Ο μικρός του αδελφός έκλαιγε στο κρεβατάκι του. Ο Γιωργάκης πήγε να δει τι πρόβλημα υπήρχε. Οταν πλησίασε, μια πολύ άσχημη μυρωδιά γέμισε τα ρουθούνια του. Ο αδελφούλης του είχε γεμίσει τις πάνες με κακά. Σκέφτηκε λοιπόν να ξυπνήσει τη μητέρα του για να τον αλλάξει. Πλησίασε με προσεκτικά βήματα στην κρεβατοκάμαρα και άνοιξε σιγά-σιγά την πόρτα. Η μητέρα του κοιμόταν, αλλά μόνη της! Μα πού ήταν ο μπαμπάς; Ο Γιωργάκης αποφάσισε να ψάξει να τον βρει. Κατέβηκε στον κάτω όροφο και τότε πρόσεξε ότι στο δωμάτιο της υπηρέτριας υπήρχε φως και η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Καθώς πλησίαζε, άκουγε περίεργους θορύβους. Κοίταξε προσεκτικά από τη χαραμάδα και είδε τον μπαμπά του πεσμένο πάνω στην υπηρέτρια. Ξαφνικά τον έπιασε πανικός. Τι να έκανε; Να πήγαινε να ειδοποιήσει τη μαμά; Κι αν γινόταν φασαρία και καυγάς με τον μπαμπά; Αποφάσισε τελικά να μην πει τίποτα και γύρισε στο κρεβάτι του να κοιμηθεί.
Την επόμενη μέρα, το πρωί, η οικογένεια απολάμβανε το πρωινό στην κουζίνα. Ο Γιωργάκης καθόταν ακριβώς απέναντι από τον πατέρα του και έπινε το γάλα του. Ο μπαμπάς του άναψε τσιγάρο και μετά την πρώτη ρουφηξιά, κοίταξε το γιο του με καμάρι και τον ρώτησε: “Λοιπόν, Γιωργάκη, σκέφτηκες αυτά που σου είπα χθες”;
-”Τα σκέφτηκα, μπαμπά”.
-”Και σε ποιο συμπέρασμα κατέληξες”;
-”Οτι τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά με το σύστημα”.
-”Τι εννοείς”;
-”Να, έχω καταλάβει ότι το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη, ενώ η κυβέρνηση κοιμάται, η κοινή γνώμη κάνει το κορόιδο και το μέλλον της χώρας είναι βουτηγμένο στα σκατά”!
