Το παράλογο και το παράνομο…
Ένας φοιτητής χρωστούσε ακόμα ένα μάθημα και βαριόταν να το διαβάσει. Έτσι πήγε στον καθηγητή του και τον παρακάλεσε να του υπογράψει το πτυχίο. Ο καθηγητής αρνήθηκε φυσικά και ο φοιτητής του είπε:
-Θα σου βάλω μια ερώτηση και αν την απαντήσεις, να μην μου δώσεις ποτέ πτυχίο. Αν όμως δεν μου την απαντήσεις, θα μου δώσεις το πτυχίο μου και θα φύγω.
-Έγινε, λέει ο καθηγητής και ο φοιτητής τον ρωτάει:
-Τι είναι παράλογο και νόμιμο, λογικό και παράνομο, παράλογο και παράνομο;
-Θέλω δύο μέρες, του απαντάει ο καθηγητής.
-Τις έχετε, λέει ο φοιτητής.
Δύο μέρες μετά, πάει ο φοιτητής στο γραφείο του καθηγητή και παίρνει το πτυχίο του αφού ο καθηγητής δεν μπόρεσε να απαντήσει. Αφού έφυγε ο φοιτητής κατεβαίνει τσαντισμένος ο καθηγητής στο κυλικείο για να πιει κάτι. Τον βλέπει ο υπάλληλος και τον ρωτάει:
-Γιατί είσαι στενοχωρημένος κύριε καθηγητά;
-Άσε, του λέει και του εξηγεί.
-Μα καλά δεν την ξέρατε την απάντηση, λέει ο υπάλληλος.
-Γιατί εσύ την ξέρεις, λέει ο καθηγητής.
-Μόνο εγώ, όλο το πανεπιστήμιο.
-Για πες την.
-Παράλογο είναι να παντρευτείς μια γυναίκα 25 χρόνια μικρότερή σου όπως εσύ κύριε καθηγητά, αλλά είναι νόμιμο. Λογικό είναι να σε απατάει αλλά είναι και παράνομο. Παράλογο είναι να υπογράφεις το πτυχίο αυτού που πάει με την γυναίκα σου αλλά είναι και παράνομο ταυτόχρονα. Καλό, ε!...
«Ο χρόνος κι όχι η βιάση δίνει τη μάθηση».
