Λευκό και μαύρο…
Ο λευκός ιεραπόστολος ζούσε ειρηνικά σ’ ένα αφρικάνικο χωριό εδώ κι ένα χρόνο. Μια μέρα ο αρχηγός του χωριού τον κάλεσε στη σκηνή του για να συζητήσουν για ένα μεγάλο πρόβλημα.
-Τι συμβαίνει αρχηγέ; ρώτησε ο ιεραπόστολος.
-Εσύ, σε μεγκάλο μπελά! Χτες ανιψιά μου γκέννησε λευκό παιντί. Εσύ μόνος λευκός στο χωριό. Αποφασίσω αν εσύ ζήσεις.
Ο ιεραπόστολος που ήταν γέρος και είχε τη συνείδησή του ήσυχη, κοίταξε πίσω από τον αρχηγό προς την πλαγιά του βουνού.
-Κοίταξε γέρο μου. Ξέρω ότι φαίνεται άσχημο. Αλλά είναι απλώς μια παραξενιά της φύσης. Λέγεται αλμπινισμός. Η διαφορετικότητα δε σημαίνει τίποτε. Παντού υπάρχουν εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, κοίταξε εκείνο το κοπάδι με τα άσπρα πρόβατα που βόσκουν στο λόφο απέναντι.
-Τα βλέπω.
-Τότε θα πρόσεξες ότι στο κοπάδι υπάρχει κι ένα μαύρο πρόβατο. Είναι το μοναδικό μαύρο πρόβατο σε όλο το χωριό αρχηγέ.
Αμέσως ο αρχηγός… τα παίζει, αλλάζει χίλια χρώματα και λέει:
-Εντάξει, εντάξει. Αν εσύ ντεν μιλήσεις για το μαύρο πρόμπατο, ντεν μιλήσω κι εγκώ για το παιντί...
«Η επιτυχία δεν είναι οριστική, η αποτυχία δεν είναι μοιραία. Αυτό που μετράει είναι το κουράγιο να συνεχίζεις».
Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός Πρωθυπουργός, Νόμπελ 1953
