Συνέντευξη στον ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ
Είναι η χαρά της ζωής. Ενθουσιώδης, χαμογελαστός, ακούραστος. Ένας σχεδόν 80άρης που δεν μεγάλωσε ποτέ. Κάτι που μας το θυμίζει ακράδαντα εκείνη η απίθανη ατάκα του, «φσσστ... μπόινγκ!» στην πρώτη ελληνική έγχρωμη σινεμασκόπ ταινία «Κάτι να καίει» (1963), που τον χαρακτήρισε σε όλη του την καριέρα. Ο Κώστας Βουτσάς, όπως ακριβώς τότε έκλεινε το μάτι στη ζωή, με την ίδια ζωντάνια το κλείνει και τώρα. Το μυστικό της νεότητάς του; Το γεγονός ότι του αρέσει να ανανεώνεται, να αφουγκράζεται τη νέα γενιά και να συμβαδίζει με το καινούργιο στην τέχνη και τη ζωή του.
Συνάντησα τον Κώστα Βουτσά στο θέατρο Αθήναιον στη Θεσσαλονίκη. Ήδη από το πρωί ήξερα πως έστω και πέντε λεπτά να μιλούσα μαζί του, θα ήταν μία πολύ σημαντική στιγμή. Για το λόγο αυτό και ξεκίνησα αρκετά νωρίτερα από την προκαθορισμένη ώρα, ώστε να μη μπλεχτώ στην κίνηση της πόλης, που θα με εμπόδιζε να είμαι εγκαίρως στον προορισμό μου. Όταν έφτασα στην είσοδο του θεάτρου παρατήρησα πως τελικά είχα φτάσει πολύ νωρίς. Δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα, αφού ήξερα πως άξιζε τον κόπο. Μισή ώρα αργότερα ο χώρος άρχισε να γεμίζει. Τότε εμφανίστηκε και ο Κώστας Βουτσάς. Απλός με πολύ χιούμορ συζητούσε και έβγαινε φωτογραφίες με όσους ήθελαν να αποθανατίσουν τη στιγμή. Ήταν λες και το έβλεπε κανείς μέσα από τις παλιές Ελληνικές ταινίες, τον ένοιωθες σαν τον Κώστα της διπλανής πόρτας.
Πέντε λεπτά αργότερα βρισκόμασταν στα καμαρίνια και ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε τη συνέντευξη.
Ποιο είναι αυτό στοιχείο της παράστασης για το οποίο ο κόσμος αξίζει να έρθει να την παρακολουθήσει;
Το θέμα του έργου που ανεβάζουμε έχει ένα πολύ ωραίο μήνυμα. Ένας άνθρωπος ας πούμε που είναι σαν «κάκτος», μπορεί κάποια στιγμή να ανθίσει. Οι άνθρωποι έχουν πάντα μέσα στην ψυχή τους μία καλοσύνη, μία αγάπη, μία προσφορά και αυτό είναι που παρουσιάζουμε και εμείς σε αυτή την παράσταση. Η Μιμή (Ντενίση) κάνει τον «κάκτο», που ανθίζει. Ο χαρακτήρας που υποδύεται, εξελίσσεται σιγά σιγά από «κάκτος» σε «άνθος» και αυτό είναι πολύ όμορφο.
Τι είναι αυτό που βγάζει ο κόσμος μετά και πριν την παράσταση προς όλους σας; Του αρέσει αυτό που βλέπει;
Ο κόσμος αυτό που μας δείχνει είναι ότι είναι πολύ ευχαριστημένος. Μάλιστα πολλές φορές από την αγάπη του δεν μας αφήνει να μπούμε μέσα στην αίθουσα και αυτό μας ικανοποιεί ιδιαίτερα.
Ποια είναι η συνταγή για να πετύχει ένα θεατρικό;
Δεν μπορώ να πω πως υπάρχει συνταγή για καμία επιτυχία. Θεωρώ πως είναι και οι συγκυρίες σε όλους τους τομείς, ώστε κάτι να μπορέσει να πετύχει. Συνταγή δεν υπάρχει. Αν υπήρχε εξάλλου όλοι θα ήμασταν πάμπλουτοι.
Τι προτιμάτε; Το θέατρο ή τον κινηματογράφο;
Για μένα πρώτο είναι το θέατρο και μετά ο κινηματογράφος. Το θέατρο αναμφισβήτητα είναι το λίκνο του ηθοποιού. Μιλάς μπροστά στο κοινό και βγάζεις αυτό που μπορείς. Στον κινηματογράφο αντίθετα σου κάνουν ένα πλάνο καλό και όλα είναι εντάξει. Στο θέατρο είσαι «γυμνός», από αυτά, εκτεθειμένος, γι’ αυτό και πρέπει να είσαι πολύ δυνατός για να ανταπεξέλθεις.
Έρχεστε συχνά στη Θεσσαλονίκη;
Βεβαίως και έρχομαι συχνά, εξάλλου αφού είναι και ο τόπος που γεννήθηκα.
Τι ομάδα είστε;
Αύριο είναι τα γενέθλιά σας; Πως θα τα γιορτάσετε;
Θα τα γιορτάσω απλά και ωραία. 79 χρόνια είναι αυτά εξάλλου. Κάθε χρόνο δεν θα κάνω τα ίδια και τα ίδια. Γι’ αυτό φυσικά και δεν θα κάνω τίποτα. Για έξοδα είμαστε τώρα (γελάει);
Τι έχετε να πείτε στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το θέατρο; Είναι εύκολο στη σημερινή εποχή;
Αν κάποιος είναι καλός ηθοποιός θα πετύχει. Πάντα έτσι ήταν. Αυτό δεν σταματάει ποτέ. Το ίδιο ίσχυε για τους προηγούμενους. Το ίδιο για εμάς. Το ίδιο ισχύει και για τους επόμενους. Το θέατρο επιβίωσε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Έχει 2.500 χρόνια ιστορίας εδώ στην Ελλάδα και αυτό αποδεικνύει πως θα συνεχίζει για πάντα να υπάρχει. Άρα αν είναι κάποιος καλός ηθοποιός, επαγγελματίας και άξιος θα προχωρήσει. Αν κάνει τη δουλειά αυτή για πλάκα δεν θα πάει πουθενά. Θέλει επαγγελματισμό αυτή η δουλειά, θέλει αφοσίωση, αφοσίωση και αφοσίωση.
Για τους υπόλοιπους ηθοποιούς της παράστασή σας, τι έχετε να πείτε;
Είμαστε πολύ αγαπημένοι. Είμαστε μία οικογένεια και αυτό βγαίνει στη σκηνή. Δεν ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλον, δεν υπονομεύει ο ένας τον άλλον και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι γυναίκες που συνεργαστήκατε όλα αυτά τα χρόνια στον κινηματογράφο και το θέατρο;
Με τη Μιμή (Ντενίση), όπως και με την Αλίκη (Βουγιουκλάκη) που είχα παίξει είχαμε πάρα πολύ καλές, πολύ ωραίες, επαγγελματικές σχέσεις. Βέβαια και με όσες συνεργάστηκα, περνούσαμε πολύ ωραία, δεν είχαμε τίποτα πονηρό και περνούσαμε πολύ όμορφα.
Πως αντιμετωπίζει ο κόσμος το θέατρο σε μία τόσο δύσκολη οικονομική κατάσταση;
Αυτό που λέγανε και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. «Άρτον και θεάματα». Ο κόσμος όταν υπάρχει κρίση πάει στα θέατρα. Είναι το πιο φτηνό είδος διασκέδασης και ψυχαγωγίας στην Ελλάδα. Αντίθετα στο εξωτερικό είναι αλλιώς. Πάς στο Λονδίνο και έχει 100 ευρώ το εισιτήριο.
