, ακόμα και την πιο μικρή κι ασήμαντη από τη ζωή τους. Αν και αυτό μοιάζει πάρα πολύ καλό, στην πραγματικότητα είναι πάρα πολύ άσχημο διότι ένα άλλο χαρακτηριστικό της πάθησης είναι ότι οι ασθενείς δεν μπορούν να πάψουν να σκέφτονται όσα έχουν ήδη συμβεί. Ενώ, λοιπόν, οι κοινοί θνητοί δεν μπορούν να θυμηθούν τι έκαναν την ίδια ώρα της ίδιας μέρας της περασμένης εβδομάδας και της προπερασμένης κ.ο.κ., οι περίπου 80 πάσχοντες από υπερθυμησία θυμούνται λεπτομερέστατα τι έτρωγαν, τι φορούσαν, με ποιον μιλούσαν, τι έλεγαν και τι ακριβώς έκαναν στο μεσοδιάστημα.
Για τη ζωή με υπερθυμησία μίλησε στον βρετανικό Τύπο μία 25χρονη από το Μπρίσμπεϊν, στην Αυστραλία, η οποία έχει τόσο καλή μνήμη ώστε μπορεί – μεταξύ άλλων – να απαγγείλει λέξη-λέξη και τα επτά βιβλία του Χάρι Πότερ που διάβασε ως έφηβη. Όπως εξήγησε η Ρεμπέκα Σάροκ, η υπερθυμησία της (επιστημονικά αποκαλείται ανώτατη αυτοβιογραφική μνήμη – HSAM) την κάνει να θυμάται όλα όσα έχει ζήσει από τα 12 της χρόνια έως σήμερα, σαν να συνέβησαν πριν από λίγα λεπτά.
Θυμάται επίσης σχεδόν κάθε όνειρο που έχει δει ποτέ και όλα της τα γενέθλια (εκτός από την μέρα που γεννήθηκε), ενώ οι αναμνήσεις της είναι τόσο ζωντανές ώστε στ’ αλήθεια νιώθει πόνο κάθε φορά που θυμάται τους τραυματισμούς της παιδικής ηλικίας της (π.χ. ένα χτύπημα στο γόνατο) και ενθουσιάζεται όταν θυμάται τις χριστουγεννιάτικες γιορτές. Επειδή, όμως, το μυαλό της διαρκώς κλωθογυρίζει στα γεγονότα του παρελθόντος, αναγκάζεται να κοιμάται με το ραδιόφωνο και ένα απαλό φως ανοιχτά, διότι «αν είναι πολύ ήσυχα ή πολύ σκοτεινά, το μυαλό μου αρχίζει να επιστρέφει στα παλιά και δεν μπορώ να κοιμηθώ» είπε.
Επιπλέον, δεν έχει κανένα έλεγχο στο αν ξαφνικά θα θυμηθεί κάτι αρνητικό ή θετικό – και ειδικά οι αρνητικές αναμνήσεις είναι τόσο έντονες, ώστε διαγνώσθηκε (και) με σύνδρομο μετατραυματικού στρες. Η Ρεμπέκα έμαθε ότι έπασχε από υπερθυμησία το 2011, όταν η μητέρα της Τζάνετ Μπαρνς είδε ένα ντοκιμαντέρ για τη νόσο, βασισμένο σε μία υπό διενέργεια αμερικανική μελέτη. «Όπως το έβλεπα, συνειδητοποίησα ότι από αυτό πάσχει η κόρη μου: οι αναμνήσεις της είναι τόσο ζωντανές, ώστε μερικές φορές απαντάει σε μία ερώτηση που δεν της έχω κάνει, επειδή αναβιώνει μία συζήτηση που είχαμε κάνει χρόνια νωρίτερα», είπε.
«Η Ρεμπέκα είχε διαγνωστεί με αυτισμό και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή στην εφηβεία και νομίζαμε ότι οι έντονες αναμνήσεις της οφείλονταν σε αυτά». Μετά το ντοκιμαντέρ, η Ρεμπέκα πήγε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και αφού πέρασε ένα ειδικό, ψηφιακό τεστ, έγινε δεκτή στη μελέτη. Οι περισσότεροι άλλοι εθελοντές σε αυτήν είχαν ηλικία άνω των 40 ετών και η ένταξη της σε αυτήν παρέχει πολύτιμα στοιχεία για τη νόσο σε νεώτερες ηλικίες.
