Μην τα βάζετε με τα παιδιά...
Μια μέρα μια πιτσιρίκα καθόταν και έβλεπε τη μητέρα της που έπλενε τα πιάτα στον νεροχύτη. Ξαφνικά παρατήρησε ότι η μητέρα της είχε αρκετές λευκές τρίχες, που έκαναν αντίθεση στο καστανά της μαλλιά. Κοίταξε της μητέρα της και τη ρώτησε όλο απορία:
-Γιατί κάποια από τα μαλλιά σου είναι λευκά, Μαμά;
Και η μητέρα της απάντησε:
-Λοιπόν, κάθε φορά που κάνεις κάτι λάθος και με στεναχωρείς και με κάνεις να κλαίω, μια τρίχα μου γίνεται λευκή.
Το μικρό κορίτσι σκέφτηκε λίγο αυτή την αποκάλυψη και είπε:
-Μαμά, γιατί όλα τα μαλλιά της γιαγιάς είναι άσπρα;
Βάψιμο…
Βάφει ένας Πόντιος το σπίτι του:
-Γιατί δεν απλώνεις εφημερίδες στο πάτωμα; τον ρωτά η μάνα του.
-Δεν πειράζει, φτάνω κι έτσι!
Να τι έλειπε…
Ήταν μία γυναίκα παντρεμένη με έναν γέρο. Κάποια στιγμή αυτός πεθαίνει και λέει αυτή στην κηδεία του, σε μία φίλη της:
-Τελικά, είναι μερικά πράγματα, που αν δεν τα απολαύσεις, δεν ξέρεις τι χάνεις. Τώρα που πέθανε ο μακαρίτης κατάλαβα τι μου έλειπε τόσα χρόνια...
-Τι; ρωτάει η φίλη της.
-Η άπλα στο κρεβάτι!...
«Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του».
Γιάννης Ρίτσος, 1909-1990, Ποιητής
