Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Το νέο έτος, λοιπόν, έφτασε κι εμείς ψαχουλεύουμε στα κατάβαθά μας και διατυπώνουμε τις 5 ευχές που στέλνουμε στον Άη- Bασίλη, για την πολύπαθη πόλη μας.
Α. Συγκοινωνιακή αναβάθμιση
Εξυπακούεται πως δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε τη λίστα μας με οτιδήποτε διαφορετικό. Όπως πολύ καλά γνωρίζετε άπαντες, η Θεσσαλονίκη ζει σε ένα συγκοινωνιακό Μεσαίωνα, καθώς καμία άλλη πόλη του Δυτικού κόσμου δεν διαθέτει μονάχα ένα μέσο μεταφοράς για τόσο μεγάλο πληθυσμό. Γνωρίζουμε πως το Μετρό – Γιοφύρι της Άρτας αποκλείεται να είναι έτοιμο το 2019, αλλά θα ευχηθούμε να προχωρήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο οι εργασίες κατασκευής, ώστε να καταστεί επιτέλους πραγματικότητα ένα όνειρο που μοιάζει, προς το παρόν, τρελό κι απατηλό. Παράλληλα, ας ελπίσουμε ότι ο ΟΑΣΘ δεν θα συνεχίσει να βαδίζει σε αυτό το μαύρο κι άραχνο χάλι και θα σταματήσει να αποτελεί πηγή μαρτυρίου, νεύρων και ταλαιπωρίας για τους κατοίκους της πόλης. Τέλος, ας εκφράσουμε και τη μάταιη ελπίδα να υπάρξει μια συνολική βελτίωση του κυκλοφοριακού ζητήματος και να πάψει η Θεσσαλονίκη να έχει μποτιλιάρισμα μεγαλύτερο από τη Σαγκάη ή το Κάιρο.
Β. Μια χρηστή και αχρωμάτιστη Αυτοδιοίκηση
Ως γνωστόν, ο Γιάννης Μπουτάρης δεν θα διεκδικήσει και τρίτη θητεία στον δημαρχιακό θώκο, οπότε οι επερχόμενες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης θα σηματοδοτήσουν μια αλλαγή σκυτάλης. Ας ελπίσουμε ότι ο διάδοχος του Μπουτάρη δεν θα άγεται και θα φέρεται από κομματικές επιταγές κι ότι θα λειτουργεί ως προασπιστής του καλού της πόλης και όχι ως δεκανίκι κάποιου πολιτικού κόμματος. Παράλληλα, ας ευχηθούμε ο νέος δήμαρχος, όποιος ή όποια κι αν είναι, να βαδίσει στο μοτίβο εξωστρέφειας και κοσμοπολιτισμού που υπηρέτησε η απερχόμενη ηγεσία και να επιτύχει ποιοτικότερα και αμεσότερα αποτελέσματα όσον αφορά τις καθημερινές ανάγκες των πολιτών.
Γ. Ημέρες αθλητικών θριάμβων
Ως τώρα, τα δεδομένα δείχνουν ότι η πόλη θα πανηγυρίσει πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο μετά από 34 ολόκληρα χρόνια. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι ο ΠΑΟΚ δεν θα αρκεστεί στον τίτλο του πρωταθλητή χειμώνα και θα βρεθεί επιτέλους στο σημείο «τον Μάη, να είναι καλά», όπως θα έλεγε και μια ψυχή (που ευτυχώς βρίσκεται πλέον σε άλλες πολιτείες). Αν τυχόν κατέφθανε και το πρώτο ποδοσφαιρικό νταμπλ στην ιστορία της πόλης, θα ήταν ακόμη ομορφότερο, φυσικά. Για να μην κατηγορηθούμε για μεροληπτική στάση, να ευχηθούμε και στις άλλες ομάδες της πόλης να πετύχουν τους στόχους τους (ευρωπαϊκή έξοδο για τον Άρη και άνοδο για τον Ηρακλή), ενώ μακάρι να υπάρξουν κι επιτυχίες και στα υπόλοιπα αθλήματα (το βόλεϊ και το χάντμπολ του ΠΑΟΚ είναι σταθερά μέσα στην κούρσα των τίτλων τα τελευταία χρόνια).
Δ. Ανασυγκρότηση του ΑΠΘ
Είναι επιτακτική ανάγκη, όπως εύκολα μπορεί ο καθείς να αντιληφθεί, το μεγαλύτερο ακαδημαϊκό ίδρυμα της χώρας να καταστεί εκ νέου το καμάρι της πόλης και να μην διολισθήσει ακόμη περισσότερο από άποψη κύρους και πρεστίζ. Ευχής έργον θα ήταν να σταματήσει πάραυτα η νοσηρή κατάσταση που επικρατεί στο campus του ΑΠΘ, το οποίο έχει μετατραπεί σε τόπο τέλεσης πάσης φύσεως εγκληματικών δραστηριοτήτων. Ο πανεπιστημιακός χώρος θα πρέπει να αποτελεί πεδίο γνώσης, επικοινωνίας, διαδραστικότητας και πολιτισμού και όχι ένα λαγούμι ανομίας, επικινδυνότητας και σκοτεινής δραστηριότητας. Παράλληλα, ευελπιστούμε πως το ΑΠΘ θα είναι σε θέση να πρωτοστατεί στους τομείς της καινοτομίας και της επιστημονικής πρωτοπορίας, λειτουργώντας ως ζωντανό αξιοθέατο της πόλης μας.
Ε. Αλλαγή νοοτροπίας και καλλιέργεια συνείδησης
Τούτη η ευχή έχει περισσότερο τον χαρακτήρα του καθημερινού αγώνα. Αφορά όλους μας και πρωτίστως τον ίδιο μας τον εαυτό, χωρίς φυσικά να αποτελεί οποιουδήποτε τύπου συγχωροχάρτι για την εγκληματική αμέλεια που έχουν επιδείξει διαχρονικά προς την πόλη άπαντες οι υπεύθυνοι φορείς. Είναι χρέος όλων μας να επιδείξουμε μια νοοτροπία που θα καταστήσει την πόλη μια μοντέρνα μητρόπολη της Ευρώπης και να ορθώσουμε ανάστημα απέναντι σε συμπεριφορές μουχλιασμένες και αναχρονιστικές. Δεν νοείται, λοιπόν, η Θεσσαλονίκη να φιγουράρει κάθε χρόνο στη λίστα με τις πιο βρώμικες πόλεις της Ευρώπης, δεν νοείται να μην έχουμε αναπτύξει ούτε στο ελάχιστο μια οικολογική συνείδηση. Επιπλέον, είναι επείγουσα ανάγκη να αλλάξουμε τις οδηγικές μας συνήθειες προς το καλύτερο, να σεβόμαστε περισσότερο τον δημόσιο χώρο, να στηρίζουμε τις εκδηλώσεις πολιτισμού, να στηρίζουμε –και όχι να πριονίζουμε- τις αξιόλογες ιδέες και πρωτοβουλίες, ακόμη κι αν δεν προέρχονται από άτομα ή ομάδες του σιναφιού μας.
