Του Γιώργου Παπαδημητρίου
H πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα, όπως είθισται να λέγεται, και το ρητό μοιάζει να ταιριάζει γάντι στον ποδοσφαιρικό ΠΑΟΚ. Ο οποίος, μετά από το αδιανόητο ρεκόρ των 16 νικών σε 17 αγώνες πρωταθλήματος, βρίσκεται ενώπιον μιας ασύλληπτα μεγάλης πρόκλησης: αν κατορθώσει να βγει αλώβητος κι ατσαλάκωτος από τα δύο κολλητά σούπερ ντέρμπι με ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και Ολυμπιακό στην Τούμπα, όχι απλώς θα πανηγυρίσει τον τίτλο μετά από 34 χρόνια, αλλά θα το έχει καπαρώσει πριν καλά καλά μπούμε στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος. Ο ΠΑΟΚ ρίχνεται στη μάχη των δύο αυτών εξαιρετικά δύσκολων αγώνων με το ηθικό στα ύψη, καθώς έχει καταφέρει να απορροφήσει τους κραδασμούς από την πώληση του πρώτου του σκόρερ και να συνεχίσει το νικηφόρο του σερί. Σε αυτή την ξέφρενη πορεία με τα φρένα σπασμένα ήρθε μα προστεθεί και το ντεμαράζ ενίσχυσης του έμψυχου υλικού στη λήξη της μεταγραφικής περιόδου, με αποτέλεσμα η αισιοδοξία να βρίσκεται στα ύψη.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, αν ρίξει κανείς μια πρόχειρη ματιά στους τίτλους και τις επικεφαλίδες (αν είναι κάποιος τόσο γενναίος ώστε να διαβάσει ολόκληρα τα «ρεπορτάζ» και τις «αναλύσεις», χαρά στο κουράγιο του) των κυρίαρχων αθλητικών ΜΜΕ, θα κυριευτεί από μια σαρωτική απορία: πώς είναι δυνατόν να μην φιγουράρει στην κορυφή της βαθμολογίας ο Ολυμπιακός; Η καθολική αποθέωση που γνωρίζει η ομάδα του Πειραιά από σύσσωμο τον κόσμο της αθλητικής «δημοσιογραφίας» θα ήταν πραγματικά ξεκαρδιστική, αν δεν ήταν επί της ουσίας τραγελαφική. Ο Ολυμπιακός, αν πιστέψει κανείς τα αθλητικά ΜΜΕ, είναι μια ομάδα από άλλο πλανήτη, ένα μείγμα από “galacticos” και Βραζιλία του ’70, που έχει πέσει θύμα μιας αστρικής και καταχθόνιας συνωμοσίας που δεν την αφήνει να λάμψει όπως αξίζει. Στο αυτό το πνεύμα και μήκος κύματος, τα όσα γράφονται τον τελευταίο καιρό ξεπερνούν ακόμη και τα πιο ακραία όρια λασπολογίας, κιτρινισμού και προπαγάνδας, με την προσπάθεια που γίνεται προκειμένου να απαξιωθεί ο καλπασμός του ΠΑΟΚ προς τον τίτλο να μην έχει προηγούμενο στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Πραγματικά, είναι αξιομνημόνευτο και συγχρόνως αξιολύπητο το γεγονός η ομάδα που διαφέντευε το ελληνικό ποδόσφαιρο για δεκαετίες μέσα από αθέμιτες πρακτικές τώρα σκούζει και κλαψουρίζει άνευ λόγου και μόνο γνώμονα τη δημιουργία εντυπώσεων, εκτοξεύοντας αερολογίες και ανυπόστατες υπόνοιες, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Κάπως έτσι, έχουμε φτάσει στο εξωφρενικό σημείο ο ΠΑΟΚ να είναι αντιμέτωπος με μια πρωτόγνωρη πίεση, πλήρως δυσανάλογη με το εύρωστο βαθμολογικό προβάδισμα που έχει αποκτήσει. Κατά τρόπο παράδοξο, αν όχι και γελοίο, ο ΠΑΟΚ καλείται να αποδείξει την ισχύ και την ανωτερότητά του, λες και δεν είναι αρκετές οι 16 νίκες σε 17 παιχνίδια. Από την άλλη, η ευκαιρία που παρουσιάζεται είναι πραγματικά μοναδική. Με δύο νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, τα οφέλη είναι πραγματικά δυσθεώρητα. Η εξασφάλιση του τίτλου. Η πλήρης και οριστική κατατρόπωση των αντιπάλων. Η άνεση, από άποψη χρόνου και ψυχολογίας, προκειμένου να ξεκινήσει ο προγραμματισμός για τη νέα σεζόν και να μπουν οι σωστές βάσεις για την παρθενική παρουσία του ΠΑΟΚ στους ομίλους του Champions’ League.
Για όλους εμάς τους 30 something, που έχουμε αγαπήσει τον ΠΑΟΚ παθολογικά και όχι επειδή έγινε ξάφνου της μόδας και απέκτησε χρήματα, ισχύ και ποιότητα, ήρθε η ώρα να πάψουμε να χορεύουμε με τα φαντάσματα ενός όμορφου παρελθόντος. Τον Νέτο Γκουερίνο (βλέπε φώτο) να κλαίει στα κάγκελα της θύρας 4 μετά το γκολ που χάρισε το πρώτο πρωτάθλημα, τις συντριβές του Ολυμπιακού στα 2 ματς στο ουδέτερο των Σερρών, τις εικόνες ενός θεοπάλαβου κόσμου να κρατάει ψηλά τη σημαία μιας ομάδας που ποτέ δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες. Το πρωτάθλημα δεν θα έρθει με τον τρόπο που είναι ίσως ταιριαστός με την ΠΑΟΚτσήδικη κοσμοθεωρία, ως μάχη Ινδιάνων με καουμπόηδες και χάρη σε ηρωικές υπερβάσεις, αλλά επειδή η ομάδα του ΠΑΟΚ είναι ανώτερη από όλους τους αντιπάλους της. Όπως και να έχει, ήρθε η ώρα για ένα νέο κεφάλαιο. Διότι όποιος ζει με τις μνήμες, καταλήγει να γίνει κι αυτός φάντασμα.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
