Του Γιώργου Καλλίνη
Χθες τα ξημερώματα η Βουλή αποφάσισε να στείλει τον πρώην υπουργό οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου στο ειδικό δικαστήριο. Η πολύωρη διαδικασία και μυστική ψηφοφορία οδήγησε στην απόφαση, με μεγάλη πλειοψηφία από τους βουλευτές.
Όμως δεν ήταν ομόφωνη η απόφαση! Μεταξύ των απόντων στην κάλπη ήταν ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς, η βουλευτής πλέον Αλ. Παπαρίγα και άλλοι 15. Μαζί με αυτούς υπήρχαν λευκά, άκυρα αλλά και κάποιες αρνητικοί ψήφοι για την παραπομπή.
Άντε λοιπόν οι όποιοι συνεργάτες και φίλοι έμειναν στον πρώην τσάρο της οικονομίας και πρωτεργάτη του αρχικού μνημονίου, να ψήφισαν αρνητικά. Ίσως πάλι κάποιοι να πέταξαν και άκυρο. Μήπως όμως οι απουσίες ήταν ταυτόχρονα και μια θέση απόστασης ασφαλείας από τη διαδικασία; Ο κ. Μανιάτης, για παράδειγμα, παρότι απουσίαζε από την ψηφοφορία απέστειλε έναν σφραγισμένο φάκελο, ο οποίος διαβάστηκε δημόσια. Άρα υπήρχε τρόπος για συμμετοχή από μακριά.
Με το άκουσμα της απόφασης, άρχισαν οι συγκρίσεις με το «βρώμικο ‘89». Ξέρετε, τότε που η Βουλή αποφάσισε την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου, μαζί με Α. Κουτσόγιωργα, Π. Ρουμελιώτη, Γ. Πέτσο και Δ. Τσοβόλα στο ειδικό δικαστήριο για συμμετοχή στο σκάνδαλο Κοσκωτά. Από τότε έχουμε να δούμε παραπομπή στο ειδικό δικαστήριο. Το ειδικό δικαστήριο ή υπουργοδικείο όπως λέγονταν παλιά, έχει την αρμοδιότητα να εκδικάζει ποινικά αδικήματα από μέλη της κυβέρνησης κατά την θητεία τους. Έτσι για την ιστορία να πούμε ότι καταδικάστηκαν μόνο οι Δ. Τσοβόλας (2,5 χρόνια) και ο Γ. Πέτσος (10 μήνες).
Εντύπωση προκάλεσε η δήλωση του ανεξάρτητου βουλευτή Α. Λοβέρδου, ο οποίος είπε ξεκάθαρα ότι: «η παρούσα Βουλή δεν μπορεί να παραπέμψει τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου στο Ειδικό Δικαστήριο καθώς με βάση το νόμο περί ευθύνης υπουργών η διπλή εκλογική αναμέτρηση του 2012 σήμανε και την παραγραφή της υπόθεσης». Κανείς δεν έδωσε σημασία αρχικά, αλλά ας το κρατήσουμε υπ’ όψιν μας για τυχούσα μελλοντική χρήση…
Ο ίδιος ο Παπακωνσταντίνου μίλησε ακόμη μία φορά για τις σκιώδεις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν, αλλά και την ανάγκη του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας για μια «ανθρωποθυσία». Σε αυτό το σημείο όντως ο πρώην υπουργός έχει δίκιο καθώς και το πολιτικό σύστημα θέλει να λέει ότι έστειλε κάποιους στην φυλακή, αλλά και η κοινωνία θέλει να δει κάποιον να καταδικάζεται για κάτι από όλα αυτά που την οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.
Αυτό που δεν λέει όμως, είναι ότι κάθε πολίτης έχει ανάγκη να νιώσει ότι η δικαιοσύνη μπορεί και θέλει να ελέγξει τους βουλευτές χωρίς ασυλία, αλλά και να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς αποφυγήν για τους επόμενους. Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να καταδείξει και ευθύνες στην Αριστερά για αυτή την απόφαση, ο πρώην υπουργός δήλωσε ότι «δεν θυμάται πότε σταμάτησε η Αριστερά να στηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα». Ας πούμε απλώς, ότι σε αυτό το γιγαντιαίο κυκεώνα διαφθοράς, κωλυσιεργίας και ανικανότητας που χαρακτηρίζει το πολιτικό μας σύστημα, κάθε δήλωση πολιτικού με ηθική χροιά, δυστυχώς πλέον φαντάζει άτοπη. Τουλάχιστον μέσα στη Βουλή.
Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν, η αίσθηση δικαίου για το συγκεκριμένο ζήτημα προς το παρόν ικανοποιήθηκε και ο κόσμος ξανά στους δρόμους. Στο επόμενο επεισόδιο την Τετάρτη, η αντιπολίτευση κυνηγάει την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για το πολυνομοσχέδιο, αλλά αυτό ψηφίζεται με οριακή πλειοψηφία.
