ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
Του Γιώργου Παπαδημητρίου
“Προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος” έγραφε ο Απόστολος Παύλος και για να προσαρμόσουμε το μήνυμα στα όσα βιώνουμε στη Θεσσαλονίκη, οι προσδοκίες μας περιορίζονται στην επίτευξη των αυτονόητων και στον εναρμονισμό με τη ζωή (και τις κατακτήσεις) του τρέχοντος αιώνος. Όπως είναι ηλίου φαεινότερο, πολλά οφείλουν να αλλάξουν στην πόλη που αγαπάμε, είτε πρόκειται για ριζικές τομές που έχουν τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος είτε πρόκειται για σταδιακά μερεμέτια που απαιτούν χρόνο, υπομονή, μελετημένη προεργασία και σταθερά βήματα προς τα εμπρός.
Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι οποιαδήποτε μεταμόρφωση προς το θετικότερο θα φιλτραριστεί μέσα από μια γόνιμη νοοτροπία και στάση, που αφενός θα στηλιτεύει τα κακώς κείμενα, αφετέρου θα βάζει χαλινάρι στο ατελείωτο και αντιπαραγωγικό αυτομαστίγωμα. Τα τελευταία χρόνια, οι καλές προθέσεις και το ειλικρινές ενδιαφέρον συνοδεύονται πολύ συχνά από μια σχεδόν αντανακλαστική ρητορική που ξεχειλίζει από αντιπαραγωγική μιζέρια και αυτολύπηση. Όχι, η Θεσσαλονίκη δεν έχει την εικόνα που της αρμόζει, δείχνει παρατημένη από κράτος και επίσημους φορείς, μοιάζει πολλές φορές παγιδευμένη ανάμεσα στο δίκαιο παράπονο και τη γραφική αναπαραγωγή στερεότυπων, δεν είναι η μητρόπολη που ονειρευόμαστε, αλλά σίγουρα δεν είναι και η τελευταία τρύπα του ζουρνά, όπως μεμψιμοιρούν ασύστολα πολλοί συμπολίτες μας. Από την πλευρά μας, όλοι όσοι πιστεύουμε ακράδαντα πως τα περιθώρια βελτίωσης είναι τεράστια, έχουμε χρέος να υπογραμμίζουμε με παρρησία τα λάθη, τις παραλείψεις, τις παθογένειες, αλλά να μην υποκύπτουμε στον σχεδόν μεταφυσικό πειρασμό να βαφτίζουμε καταστροφή και διαχρονική εντόπια μάστιγα το καθετί που μας ενοχλεί στιγμιαία.
Η μεταφορική και κυριολεκτική ανάσταση της Θεσσαλονίκης περνά αναγκαστικά από μια αμφίδρομη κίνηση, από τα πάνω προς τα κάτω (αναπτυξιακά έργα, θέσεις εργασίας, ενίσχυση φορέων και του δευτερογενούς τομέα, αύξηση στις θέσεις εργασίας και στις ευκαιρίες απασχόλησης) και συγχρόνως από τα κάτω προς τα πάνω (εξωστρέφεια, αξιοποίηση και αναβίωση της ιστορικής κληρονομιάς της πόλης, απομόνωση και περιθωριοποίηση κάθε φωνής που κυοφορεί και διασπείρει τον αναχρονιστικό φανατισμό, την προσκόλληση σε ξεπερασμένες πρακτικές και τη μούχλα της συντήρησης.
Από εκεί και έπειτα, μιας και είναι η περίοδος όπου καλούμαστε να πιστέψουμε στα θαύματα και στις υπερβάσεις, ας σκαρώσουμε μια μικρή λίστα με τα “θαύματα” που θέλουμε να δούμε να συμβαίνουν στη Θεσσαλονίκη. Πρώτα απ’ όλα, την ολοκλήρωση του μετρό, ενός έργου που έχει μετατραπεί σε ανέκδοτο στο συλλογικό θυμικό μιας χώρας. Εσχάτως, φυσικά, επειδή όπως αναφέραμε και προηγουμένως η αυτολύπηση τείνει να γίνει σήμα-κατατεθέν της πόλης, ακούμε και διαβάζουμε συχνά αφορισμούς καφενείου του στυλ “και το μετρό να γίνει, σάμπως τι θα αλλάξει;”. Φυσικά, η πραγματικότητα απέχει έτη φωτός από τέτοιες ατάκες πλήρους παραίτησης. Με την ολοκλήρωση του μετρό η πόλη θα αναπνεύσει συγκοινωνιακά, ψυχολογικά, τουριστικά, πρακτικά, οικονομικά, χώρια που θα γίνει ένα πρώτο συμβολικό βήμα ώστε να αποσυνδεθεί η Θεσσαλονίκη από την κουλτούρα του ημιτελούς, του παράπονου, του χαβαλέ, της εκκρεμότητας.
Σε δεύτερο πλάνο, φαντασιωνόμαστε να δούμε τα πανεπιστήμιά μας και πάλι ακμαία και λαμπερά, με ευθεία διασύνδεση με την αγορά εργασίας, να δούμε τους αμέτρητους χώρους και τα αναρίθμητα κτίρια που λιμνάζουν σε καθεστώς εγκατάλειψης να αξιοποιούνται δημιουργικά και παραγωγικά, να δούμε εταιρείες κύρους να επενδύουν στην πόλη μας, να δούμε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να ανακάμπτουν, να δούμε την πόλη να επιδεικνύει σεβασμό στο συνταρακτικό και γοητευτικό πολυπολιτισμικό της παρελθόν, να δούμε τους καλλιτεχνικούς και πολιτιστικούς φορείς της Θεσσαλονίκης να στηρίζονται από όλους μας και συγχρόνως να προσφέρουν στήριξη και καταφύγιο στους ντόπιους καλλιτέχνες, να δούμε την πόλη να αποκτά την αντιπροσώπευση που της αξίζει στο ελληνικό κοινοβούλιο, να δούμε την πόλη να αποκτά το αεροπορικό και ακτοπλοϊκό βεληνεκές που της αξίζει, να δούμε τις υποβαθμισμένες της περιοχές να σηκώνουν οικονομικό, πολιτιστικό και αισθητικό κεφάλι και να μην αφήνονται βορά στις διαθέσεις σκοτεινών μορφωμάτων.
Όλα αυτά, λοιπόν, προσδοκούμε, και σίγουρα κάποια εξ αυτών μοιάζουν να ισοδυναμούν με αληθινή ανάσταση και πραγματικό θαύμα. Ευτυχώς ή δυστυχώς, όμως, είναι στόχοι πέρα για πέρα γήινοι. Και απαιτούν κόπο, ελπίδα, αποφασιστικότητα, προσήλωση και καθαρό νου.
Θεσσαλονίκη: Με σφαίρα στο κεφάλι από τον κολλητό του πέθανε ο 15χρονος στον Εύοσμο
Θεσσαλονίκη: Ανεβάζει ταχύτητες η ρετσίνα «Μαλαματίνα» - Τα 5 νέα προϊόντα
Θεσσαλονίκη: Μάζεψαν 180 λίτρα σκουπίδια από γηπεδάκι 5x5 (ΦΩΤΟ)
