Του Γιώργου Καλλίνη
Συνέχισε Μαντέλα, φώναζε το πλήθος υποστηρικτών του Νοτιοαφρικανού αγωνιστή, λίγο μετά την ανακοίνωση της πρώτης του καταδίκης το 1962. Αυτή η πίστη και ορμή του πλήθους, το οποίο αγνόησε την κυβερνητική απαγόρευση των διαδηλώσεων, πρέπει να συντηρούσε ακμαίο το αγωνιστικό πνεύμα του Νέλσον Μαντέλα τις 23 ώρες απομόνωσης τη μέρα στις φυλακές της Πρετόρια.
«Μισώ τις φυλετικές διακρίσεις και το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας νιώθει το ίδιο ενισχύει το μίσος μου. Μισώ την παιδεία που ενσταλάζει συστηματικά στα παιδιά μας ρατσιστικές προκαταλήψεις και την μισώ ακόμη πιο λυσσασμένα γιατί την περιφρονώ μαζί με εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο. Μισώ την έπαρση που φυλάει ό,τι καλύτερο για την μειοψηφία και κρατά την πλειοψηφία σε κατάσταση δουλείας, μόνο για να δουλέψει και να ζει σύμφωνα με τους κανόνες τους οποίους επιβάλλει η μειοψηφία…Όποια και να είναι η ετυμηγορία, το δικαστήριο μπορεί να είναι σίγουρο ότι αφού εκτίσω την ποινή μου θα συνεχίσω να ακούω τη φωνή της συνείδησης μου. Θα με συνταράσσει πάντα το φυλετικό μίσος και θα ξαναρχίσω τον αγώνα ενάντια σε αυτές τις αδικίες μέχρι που αυτές να καταργηθούν οριστικά». (από την ομιλία του στη δίκη της Πρετόρια)
Αυτές οι ιδέες ενέπνευσαν πολλές γενιές ανθρώπων μέχρι σήμερα. Ο Μαντέλα εξέφραζε τα ιδανικά της λαϊκής μαζικής αντίδρασης ενάντια στο Άπαρτχαιντ και τις δίκαιες απαιτήσεις των πολιτών για δημοκρατία και ίσα δικαιώματα για όλους.
«-Η Νότια Αφρική ανήκει σε όλους τους κατοίκους της, μαύρους και λευκούς. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να διαθέτει εξουσία που δεν στηρίζεται στην θέληση ολόκληρου του λαού.
-Θα κυβερνά ο λαός.
-Όλες οι εθνικές ομάδες θα απολαμβάνουν εθνικά δικαιώματα.
-Όλοι οι κάτοικοι θα επωφελούνται από τον πλουτοπαραγωγικό πλούτο της χώρας.
-Η γη θα μοιραστεί σε όσους τη δουλεύουν.
-Όλοι θα είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
-Όλοι θα έχουν ίσα προσωπικά δικαιώματα.
-Θα βασιλέψουν η εργασία και η ασφάλεια.
-Οι δρόμοι της παιδείας και της κουλτούρας θα είναι ανοιχτοί σε όλους.
-Ο λαός θα απολαμβάνει δημόσια ευημερία και ασφάλεια καθώς και αξιοπρεπείς κατοικίες.
-Θα επικρατήσουν η ειρήνη και η φιλία. (Χάρτα της Ελευθερίας, ψηφισμένη στο Κογκρέσο του Λαού το 1955.)
Μετά από 27 χρόνια φυλακής, ήταν ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος του κράτους, το 1994. Είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε πόσες «πληγές» ρατσισμού έπρεπε να επουλώσει ο Μαντέλα. Προσπάθησε να ενώσει το λαό αλλά και να εκσυγχρονίσει τη χώρα και εν μέρει τα κατάφερε, ακόμη και αν η Νότιος Αφρική έχει πολύ δρόμο μπροστά της. Το 1999, τελείωσε τη θητεία του και αποσύρθηκε όντας 81 χρονών. Αγαπητός, σεβαστός, παραδίδοντας ένα τελευταίο μάθημα δημοκρατίας: αυτό της ομαλής εναλλαγής της εξουσίας μέσω εκλογών.
Ενενήντα – πέντε χρονών πλέον, ο Μαντέλα περνάει τους τελευταίους μήνες στο νοσοκομείο. Δεν προκαλεί καμία έκπληξη ότι και σε αυτή τη μάχη δεν το βάζει κάτω, ενώ οι ειδικοί απλά περίμεναν την κατάληξη του. Από χθες όμως, οι ειδήσεις αναφέρουν ότι η υγεία του συνεχώς βελτιώνεται και οι γιατροί πλέον ευελπιστούν ότι μπορεί ο ηγέτης να αποφύγει τον κίνδυνο. Και είμαστε σίγουροι ότι θα τον αποφύγει γιατί έχει ακόμη πολύ δουλειά μπροστά του, ως ένας από τους τελευταίους παγκοσμίου φήμης επαναστάτες του προηγούμενου αιώνα. Αλλά και ως σύμβολο του αγώνα για την ελευθερία, την ισονομία και την ισότητα των ανθρώπων.
