του Γιώργου Παπαδημητρίου
[email protected]Μία ημέρα σαν κι αυτή, πριν από 68 ακριβώς χρόνια συνετελέσθη ένα από τα αγριότερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, το οποίο όχι μόνο έχει μείνει παντελώς ατιμώρητο αλλά δεν έχει καν καταχωρηθεί ως τέτοιο στα κιτάπια της παγκόσμιας ιστορίας. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Αυγούστου 1945, το βομβαρδιστικό «Enola Gay» απογειώθηκε από τη νήσο Tinian του Ειρηνικού Ωκεανού με σκοπό να πλήξει την ιαπωνική πόλη της Χιροσίμα. Στις 08.15 τοπική ώρα, η ατομική βόμβα που είχε βαφτιστεί «Little Boy» χτυπάει τη Χιροσίμα και προκαλεί όλεθρο που όμοιό του δεν είχε ποτέ γνωρίσει ή έστω φανταστεί ως εκείνη τη στιγμή ο πλανήτης.
Η βόμβα σκότωσε άμεσα περί τους 70.000 ανθρώπους, ενώ περίπου το 69% των οικοδομημάτων της πόλεως καταστράφηκε εντελώς και ένα 6,6% υπέστη σοβαρές ζημιές. Κατά τους επόμενους μήνες, ακόμη 60.000 άνθρωποι απεβίωσαν από τραύματα ή έκθεση σε ραδιενέργεια. Επί του συνόλου των θανάτων, το 60% εκτιμάται ότι οφείλεται στην αρχική θερμοκρασία (από ακαριαία ολική εξαέρωση ή τήξη του σώματος και εγκαύματα), το 20% σε μηχανικό τραυματισμό από το ωστικό κύμα (η καθαυτή έκρηξη δηλαδή) και το υπόλοιπο 20% στη ραδιενέργεια. Από το 1945 μέχρι και σήμερα, αρκετές χιλιάδες κάτοικοι της πόλης εξακολουθούν να πεθαίνουν από ασθένειες που προκάλεσε η έκρηξη της βόμβας, όπως λευχαιμία, λέμφωμα, καρκίνο των πνευμόνων και άλλα είδη καρκίνου.
Η πρώτη επιβεβαίωση της φονικής επίθεσης έρχεται δια στόματος του Αμερικάνου Προέδρου Χάρι Τρούμαν το βράδυ της 6ης Αυγούστου. Δύο ημέρες αργότερα, στις 8 Αυγούστου 1945, αμερικανικά αεροσκάφη πραγματοποιούν πτήσεις πάνω από το ιαπωνικό έδαφος, αφήνοντας φυλλάδια που προειδοποιούν πως οι ΗΠΑ διαθέτουν πλέον το ισχυρότερο εκρηκτικό όπλο που είχε ποτέ στην κατοχή του ανθρώπινος στρατός. Την ίδια ημέρα, μία κατά 40% ισχυρότερη από το «Little Boy» βόμβα πλουτωνίου, με την επωνυμία «Fat Man», πλήττει την πόλη του Ναγκασάκι. Μία εβδομάδα μετά και τη δεύτερη ρίψη, η Ιαπωνία παραδίδεται άνευ όρων στις συμμαχικές δυνάμεις, μία εξέλιξη που σήμανε το οριστικό τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η σκέψη που κυριολεκτικά προκαλεί ανατριχίλα έγκειται στη μάλλον πασιφανή διαπίστωση πως η ρίψη των δύο ατομικών βομβών ήταν μία ολότελα αχρείαστη και περιττή ενέργεια από πλευράς των ΗΠΑ, η οποία εξυπηρέτησε πολύ πιο σκοτεινές και ιδιοτελείς σκοπιμότητες. Η Γερμανία, ο κύριος και βασικός αντίπαλος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ήδη παραδοθεί στις 8 Μαΐου του 1945. Η δε Ιαπωνία, είχε η ίδια ζητήσει τη σύναψη ειρήνης ένα περίπου μήνα πριν τη ρίψη της ατομικής βόμβας, ζητώντας όμως να τεθούν κάποιο όροι στην τελική της παράδοση. Οι Σύμμαχοι από την άλλη, απαιτούσαν την άνευ όρων συνθηκολόγηση των Ιαπώνων, με αποτέλεσμα η Ιαπωνία να αποσύρει την ειρηνευτική της πρόταση. Με το πρόσχημα ενός πολέμου που έμοιαζε δίχως τέλος και με το επιχείρημα της αποφυγής απώλειας Αμερικάνων στρατιωτών σε περίπτωση εισβολής, ο Χάρι Τρούμαν έλαβε μία απόφαση την οποία μάλιστα ενέδυσε με φιλειρηνικό πέπλο. Ο πόλεμος πρέπει να τελειώσει άμεσα πάση θυσία, ήταν το σκεπτικό που κυριάρχησε.
Η αλήθεια είναι πως ο πόλεμος είχε στην ουσία τελειώσει προ πολλού. Η Ιαπωνία ήταν μία εντελώς καθημαγμένη χώρα, ολοκληρωτικά παραλυμένη από τον πόλεμο και τις συνέπειές του. Οι εντατικοί και συστηματικοί συμμαχικοί βομβαρδισμοί είχαν καταστρέψει ήδη 64 ιαπωνικές πόλεις, ενώ οι υποδομές της χώρας και το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της βρίσκονταν ήδη πολύ υπό του μηδενός. Οι πυρετώδεις πυρηνικές δοκιμές στην έρημο Αλαμογκόρντο του Νέου Μεξικό είχαν ξεκινήσει πολύ πριν τεθεί το ζήτημα της με όρους ή άνευ όρων παράδοσης των Ιαπώνων και καταδεικνύει την ήδη ειλημμένη απόφαση των ΗΠΑ να πραγματοποιήσουν μία κολοσσιαία επίδειξη ισχύος και πυγμής σε ολόκληρο τον πλανήτη. Με το βλέμμα στραμμένο όχι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την αναπόφευκτη επερχόμενη λήξη του αλλά στον Ψυχρό, ο οποίος βρισκόταν στα σπάργανά του.
