Του Γιώργου Καλλίνη
Ανοιξιάτικο διάλειμμα, ανοιξιάτικο διάλειμμα… Η χώρα μας χώνεται όλο και πιο βαθιά στον αμερικανικό τρόπο ζωής, μετά την πρόταση της ένωσης ξενοδόχων να θεσπιστεί μια ανάπαυλα για τα σχολεία κάπου μέσα στο Μάρτη. Όπως λοιπόν στις ΗΠΑ οι νέοι κάνουν διακοπές στη μέση της σχολικής χρονιάς για να τονωθεί ο εσωτερικός τουρισμός, έτσι και εδώ το υπουργείο παιδείας θέλει να κολλήσει κάποιες μέρες κοντά στην Καθαρά Δευτέρα -τη λευκή εβδομάδα- για να παρακινήσει τις οικογένειες να φύγουν για χειμερινές διακοπές. Αν μπορεί να το αντέξει η τσέπη τους. Ή αν ξέρουν να κάνουν σκι. Αλλιώς θα περιοριστούν σε κάποια έξτρα καφεδάκια στην πόλη.
Οι αντιδράσεις και πάλι θα έχουν τις γνωστές αποχρώσεις. Θα ποικίλουν από το «καλά δεν ντρέπονται να προτείνουν τέτοια πράγματα την στιγμή που ο κόσμος δεν έχει να φάει;» μέχρι το «ε, εντάξει σε όλο τον κόσμο έτσι γίνεται γιατί όχι και εδώ;». Όπως δηλαδή και με την πρόταση για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές. Στη συνέχεια θα συζητηθεί πολύ και στο τέλος θα ισχύσει, έστω και πιλοτικά στην αρχή για να τσεκαριστεί αν φέρνει χρήματα στο ταμείο.
Κάπου στη μέση των αντιδράσεων, βρίσκεται η ανάγνωση ότι η κυβέρνηση και η αγορά πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να αναπνεύσουν. Εξ ου και η μίμηση όλων των αμερικανικών και βορειο-ευρωπαϊκών συνηθειών, οι οποίες είναι οικονομικά - «κλινικά» ελεγμένες ότι αποδίδουν. Όσες οικογένειες έχουν ακόμη χρήματα στην άκρη, θα σπεύσουν είτε στα χιονοδρομικά είτε πίσω στα χωριά, δίνοντας μια εμβόλιμη τονωτική ένεση στον τουρισμό. Σε βάθος χρόνου και διαμορφώνοντας μια συλλογική κουλτούρα διακοπών μέσα στο Μάρτιο, δεν είναι απίθανο να εξελιχθεί και σε μια ευκαιρία για τον κόσμο από το εξωτερικό να έρχεται στην Ελλάδα για δει και κάτι άλλο εκτός από τα νησιά μας.
Όντως οι προτάσεις «παγίδες» για τους καταναλωτές δεν έχουν καμιά φοβερή πρωτοτυπία -αυτό θα τους το χρεώσουμε! Και αν αναρωτιέστε γιατί τις χαρακτηρίζω παγίδες, να εξηγηθώ. Όταν στη χώρα μας βασιλεύει η ανεργία, η απουσία κρατικής πρόνοιας, ο συντηρητισμός και φυσικά η φτώχεια και η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση συνεχίζει να ακολουθεί την ίδια πορεία χωρίς να δίνει βάση στην ανάπτυξη παρά μόνο στη λιτότητα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το προσπαθήσει να παγιδεύσει τους καταναλωτές για να δίνουν τον οβολό τους. Να δημιουργήσει συνθήκες οι οποίες θα ευνοούν την κατανάλωση, δηλαδή διακοπές. Πώς αλλιώς δηλαδή θα αρχίσουν να κυκλοφορούν χρήματα στην αγορά; Μάλιστα, αυτή η τουριστική παγίδα, θα ωφελήσει πιθανώς έναν από τους πιο ενεργητικούς κλάδους στην Ελλάδα, τον τουρισμό.
Παρότι δεν συμφωνώ με τη συνολική κατεύθυνση της πολιτικής της κυβέρνησης, κατανοώ γιατί παίρνει μια τέτοια απόφαση που συνάδει με τις ανάγκες ενός κλάδου, όπως οι ξενοδόχοι. Η παρούσα νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να λειτουργήσει με γνώμονα τις αγορές, να προσπαθεί να φέρνει ξένες επενδύσεις και κεφάλαιο στη χώρα και να υπακούει στις ανάγκες των δυνατών κλάδων. Το ζήτημα είναι ότι συνήθως ούτε αυτό δεν κάνει με επιτυχία. Σίγουρα όμως δεν πρέπει να σοκάρει ότι βάζει σε… τρίτη μοίρα τις κοινωνικές δαπάνες, την υγεία, την παιδεία.
Το γεγονός ότι η παιδεία πλέον επηρεάζεται τόσο άμεσα από την αγορά, ήταν επόμενο με αυτούς τους ανθρώπους στην κυβέρνηση, με αυτούς τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς. Όποιος θίγεται πρέπει να αντιδράσει με όλα τα μέσα που διαθέτει (για όσο τα διαθέτει ακόμη) και όταν έρθει η ώρα -δεν είναι μακριά- να διαλέξει αν πρέπει να συνεχιστεί ή να αλλάξει η πολιτική και οικονομική πορεία μας.
Μέχρι τότε καλή τύχη σε αυτούς που περιμένουν τις ευεργεσίες του μέτρου και ψυχραιμία-κουράγιο στους αντιδρώντες. Η κυβέρνηση λειτουργεί απλά σύμφωνα με την πολιτική φύση της, αγκαλιά με τους αριθμούς, μακριά από την πλειοψηφία των πολιτών.
