Του Γιώργου Καλλίνη
Πολλή κουβέντα έγινε για την εισαγωγή των σταυρών προτίμησης στις ευρωεκλογές του Μαΐου. Φυσικά εις βάρος άλλων συζητήσεων, όπως την αμφισβήτηση του πρωτογενούς πλεονάσματος από την Eurostat ή το κάψιμο των διοδίων στη Μαλακάσα ή την τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει πολλοί κλάδοι στην Ελλάδα. Ή ακόμη και εις βάρος της συζήτησης για το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός έφτασε αυτοπροσώπως στην γερμανική εφημερίδα BILD απολογούμενος για τους Έλληνες «που δεν είναι πιο πλούσιοι από τους Γερμανούς» και να αρνηθεί οποιαδήποτε σχέση με νέο πακέτο βοήθειας. Όμως, εφόσον οι μικροπολιτικοί τακτικισμοί και οι τελείως αντιδημοκρατικές λειτουργίες για την αλλαγή από τη λίστα σε σταυρούς μας έφεραν σε αυτό το σημείο, τουλάχιστον ας το ξεκαθαρίσουμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Ενώ μέχρι σήμερα στις Ευρωεκλογές οι υποψήφιοι των κομμάτων κατέβαιναν με λίστες, η οποία σε κάποια κόμματα αποφασίζονταν από τον αρχηγό και σε κάποια άλλα με εσωκομματικές εκλογές, μέσα σε χρόνο dt Σαμαράς και Βενιζέλος αποφάσισαν να αλλάξουν το σύστημα εκλογής. Πλέον στα ψηφοδέλτια που θα μας παρουσιαστούν στις εκλογές του Μαΐου, θα υπάρχουν όσοι υποψήφιοι από τα κόμματα θέλουν και μπορούν και εμείς θα κληθούμε να διαλέξουμε έναν από αυτούς με σταυρό προτίμησης.
Τα υπέρ αυτής της κίνησης. Δίνοντας την επιλογή υποψηφίου στους πολίτες γίνεται ένα άνοιγμα στην εκλογική βάση και μεταθέτεις την ευθύνη στους ψηφοφόρους. Έτσι, εκεί που άκουγες κάτι άγνωστα ονόματα και εν τέλει έστελνες κάποιον στις Βρυξέλλες χωρίς να τον έχεις ξανακούσει, τώρα θα έχεις την επιλογή. Οι υποψήφιοι θα οδηγηθούν σε ένα μικρό ευρώ-εκλογικό αγώνα και έτσι θα έχουμε τη δυνατότητα να τους ακούσουμε πριν ψηφήσουμε τον οποιοδήποτε. Είναι οπωσδήποτε καλύτερα από το να επιβάλουν οι αρχηγοί τους υποψηφίους.
Τα κατά αυτής της κίνησης. Δεν έχουν όλοι οι υποψήφιοι τα χρήματα για να διεξάγουν προεκλογική καμπάνια. Το σύστημα με σταυρούς προτίμησης ενισχύει όσους προέρχονται από μεγάλες εκλογικές περιφέρειες, οι οποίες βγάζουν περισσότερες έδρες. Επίσης, θα ενισχύσει όσους έχουν πρόσβαση στα ΜΜΕ και μπορούν να έχουν μεγαλύτερη προβολή. Τέλος, σε αντίθεση με όλες τις ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες ανακοινώνονται τα ονόματα των υποψηφίων 8-12 μήνες πριν τις εκλογές, η αιφνίδια αλλαγή του συστήματος στην Ελλάδα δεν δίνει το χρόνο σε νέους υποψηφίους να οργανώσουν τον αγώνα τους.
Τι σημαίνει αυτή η αλλαγή. Ο σταυρός προτίμησης απήλλαξε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ από τη δύσκολη θέση διορισμού ονομάτων στη λίστα, κόμματα που είναι αντιμέτωπα με εύθραυστες εσωκομματικές ισορροπίες. Ιδιαίτερα για το ΠΑΣΟΚ (καμία έκπληξη ότι η ιδέα της αλλαγής ήταν του Β. Βενιζέλου) το οποίο είναι σε διαδικασία συνεργασίας κάτω από τη σκέπη της «Ελληνικής Ελιάς» και δεν θέλει να διαταράξει ούτε τους νέους συνεργάτες, ούτε τους ανθρώπους του κόμματος. Για τα υπόλοιπα κόμματα αυτή η εξέλιξη τους δίνει μια δυνατότητα να αναδείξουν για ακόμη μία φορά τις κουτοπόνηρες πρακτικές της κυβέρνησης, αλλά και μια «παγίδα δημοκρατικότητας» για να πέσουν μέσα. Αν δηλαδή θα στηρίξουν μια πιο δημοκρατική διαδικασία ή όχι.
Τι αλλάζει για τους πολίτες. Ελάχιστα. Οι ευρωεκλογές φέτος δυστυχώς έχουν μια πολύ έντονη οσμή δημοψηφίσματος υπέρ ή κατά της Ευρώπης. Ευρωπαϊστές εναντίον ευρωσκεπτικιστών ανταγωνίζονται σε όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε. (και λέω δυστυχώς γιατί έτσι δεν δίνεται ευκαιρία σε άλλες δυνάμεις να αρθρώσουν τις εναλλακτικές τους προτάσεις). Από την άλλη, παρά τις πιο αυξημένες από ποτέ αρμοδιότητες του Ευρωκοινοβουλίου, οι πολίτες θεωρούν δικαίως ότι οι σοβαρές αποφάσεις παίρνονται κυρίως από τη Κομισιόν, κάτι που είναι φανερό και από τη σταθερή αποχή από τις ευρωκάλπες. Συμπερασματικά, σε αυτή την ευκαιρία να εκφράσουμε αν εγκρίνουμε τις λειτουργίες της Ε.Ε. κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης σε εθνικό αλλά ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και τι πολιτικές ισορροπίες θέλουμε στο δυσλειτουργικό ακόμα Ευρωκοινοβούλιο, είτε το κάνουμε με λίστα είτε με σταυρό, έχει μικρή ουσιαστική διαφορά.
