Του ΤΑΣΟΥ ΘΩΜΑ
Ως συνήθως οι ευρωεκλογές ήταν αδιάφορες. Λίγο το γεγονός ότι ο Έλληνας ούτε ήξερε κατά πού πέφτει το ευρωκοινοβούλιο, λίγο το γεγονός ότι ο αρχηγός του κάθε κόμματος έβαζε όποιον να ’ναι στο ψηφοδέλτιο, ε, δεν θέλει και πολύ για να μετατραπεί μία εκλογική διαδικασία σε… παιχνίδι επίδειξης.
Τίποτε απ’ αυτά δεν ισχύει φέτος όμως. Τουναντίον, τρέχουν και δεν φτάνουν οι Σαμαράς και Βενιζέλος, γνωρίζοντας πως οι εκλογές αυτές μπορούν υπό συνθηκών να οδηγήσουν μέχρι και στην πτώση της κυβέρνησής τους. Μπας και σώσουν το τομάρι τους είπαν να… εκδημοκρατίσουν τη διαδικασία με το σταυρό. Έτσι, σου λέει, ο κάθε υποψήφιος θα πρέπει να οργώσει την Ελλάδα για να πάρει το χρίσμα του ευρωβουλευτή. Και επειδή το κόμμα λεφτά δεν έχει, θα βάλει κι απ’ την τσέπη του. Δεν είναι, άλλωστε, κακή επένδυση για έναν νεοδημοκράτη ή πασοκτζή μία θέση πενταετίας με παχυλό μισθό στο Στρασβούργο, στις Βρυξέλλες και το Λουξεμβούργο. Μπορεί γυρνώντας στην Ελλάδα να μην υπάρχει καν το κόμμα του, αλλά αυτός θα είναι εξασφαλισμένος!
Υπάρχει και η άλλη πλευρά, βέβαια. Μέχρι σήμερα ο ευρωβουλευτής είχε το ρόλο… επίτιμου ή παροπλισμένου βετεράνου. Αυτό αλλάζει άρδην φέτος. Οι εκλογές θυμίζουν γκάλοπ δημοφιλίας αρχηγών. Φανταστείτε, φερ’ ειπείν, το όποιο ποσοστό της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ να έχει συγκεντρωθεί ως επί το πλείστον από ένα άτομο. Θα έχουμε να κάνουμε με έναν πρώτης τάξεως μελλοντικό αρχηγό κόμματος! Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι Σαμαράς και Βενιζέλος. Είναι διατεθειμένοι να «φτιάξουν» έναν ισχυρό εσωκομματικό αντίπαλο – κυρίως μιλάμε για τον Σαμαρά, μιας και το κόμμα του Βενιζέλου βρίσκεται σε αποσύνθεση – για να μην αφήσουν το ΣΥΡΙΖΑ να κάνει περίπατο στις ευρωεκλογές. Όλα αυτά, βέβαια, είναι υποθέσεις και θα κριθούν από τα ονόματα των υποψηφίων. Αν όντως κατέβει κάποιο μεγάλο στέλεχος, οι βλέψεις του δεν θα περιορίζονται στην ευρωβουλή.
Και στις αυτοδιοικητικές εκλογές συμβαίνουν πράγματα και θαύματα. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των εκλογών είναι πως, πιο πεπεισμένοι απ’ όλους τους αναλυτές και τους πολίτες, πως η κυβέρνηση θα πέσει, είναι τα στελέχη της… ΝΔ! Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς το ηχηρό χαστούκι στον Σαμαρά από τον Νικήτα Κακλαμάνη για το δήμο Αθηναίων; Βέβαια, το πανηγύρι ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη με τον Απ. Τζιτζικώστα να αγνοεί τη διαταγή της ΝΔ και να κατεβαίνει ως ανεξάρτητος. Σίγα μην πήγαινε κόντρα στον Μπουτάρη για να χάσει με κατεβασμένα τα χέρια!
Είναι φανερό πως ουδείς πιστεύει στην μακροημέρευση της κυβέρνησης ή την επανεκλογή της. Εξ ου και πλέον ο καθείς με τα όπλα του. Αν ο Ν. Κακλαμάνης και ο Απ. Τζιτζικώστας κατέβηκαν ως ανεξάρτητοι, δεκάδες είναι τα μεγάλα στελέχη που έριξαν… χυλόπιτα στον Σαμαρά για τους δήμους. Σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα έγινε σφαγή. Κανένα μεγάλο στέλεχος δεν δεχόταν το χρίσμα! Η μαζική απειθαρχία δεν οφείλεται σε καπρίτσιο της Κεφαλογιάννη ή του Ιωαννίδη. Είναι αποτέλεσμα της βαθιάς πεποίθησης του σημερινού πολιτικού προσωπικού της ΝΔ πως κανένα νόημα δεν έχει να σταθείς σε έναν αρχηγό που έχει δεν έχει δύο χρόνια πολιτικού μέλλοντος!
Στον αντίποδα, ούτε ο Τσίπρας «κατάφερε» κανένα μεγάλο στέλεχος να κατέβει για να χτυπήσει τους μεγάλους δήμους. Περιμένουμε ακόμη τον υποψήφιο του δήμου Θεσσαλονίκης, όμως δεν προβλέπεται να έχουμε να κάνουμε με κάποιο από τα πλέον προβεβλημένα στελέχη του κόμματος.
Έχει πολύ δρόμο ακόμη για τις κάλπες και πολλά θα συμβούν πριν και μετά απ’ αυτές. Κι αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Ανά την Ευρώπη σαρώνει ένα κύμα αμφισβήτησης της ΕΕ. Μπορεί να μας προκαλεί αποστροφή το γεγονός ότι σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ολλανδία ή η Βρετανία αυτή η αμφισβήτηση προέρχεται από ακροδεξιά κόμματα, όμως, δεν μπορούμε να κοιτάμε τις εξελίξεις με δικές μας επιθυμίες. Γιατί έχουμε την πεποίθηση πως βρισκόμαστε σε μία περίοδο κορυφαίων ανακατατάξεων και συνταρακτικών γεγονότων σε όλη την ήπειρο.
