Του Γιώργου Καλλίνη
Αυτό που κρατάει ξάγρυπνο τον πρωθυπουργό είναι η διαφύλαξη της Δημοκρατίας, ένα πολύ επίκαιρο θέμα, 47 χρόνια μετά την χούντα. Οι αμέτρητες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, οι οποίες απαξιώνουν τον κοινοβουλευτισμό και παραβιάζουν πολλές φορές την ουσία του Συντάγματος (να υπηρετεί δηλαδή τη Δημοκρατία και όχι την ανάγκη της κυβέρνησης να περνάει απάνθρωπα οικονομικά μέτρα), δεν συμβαδίζουν όμως με αυτή την ανησυχία του πρωθυπουργού.
Ούτε φυσικά φαίνεται ιδιαίτερα ξάγρυπνος όταν επιβάλλει την ψήφιση νομοσχεδίων 700 σελίδων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και τα δίνει στους βουλευτές, 1 μέρα πριν τη ψηφοφορία. Κυρίως όμως, ο Αντ. Σαμαράς πρέπει να πέρασε αμέτρητες μέρες αγρύπνιας, μετά τον διορισμό του Τ. Μπαλτάκου ως γενικό γραμματέα της κυβέρνησης. Έναν δηλωμένο βαθιά συντηρητικό δεξιό, υπεύθυνο κατά πολλούς για τις ακροδεξιές τάσεις της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος πρότεινε τη συγκυβέρνηση με την ΧΑ.
Η ανεργία είναι όντως το πιο σημαντικό ζήτημα της εποχής μας. Όντως θα έπρεπε να οδηγεί όλους τους πρωθυπουργούς σε μόνιμη εγρήγορση. Στην Ελλάδα τα νούμερα, τα οποία καταδυναστεύουν την καθημερινότητα μας, για την ανεργία οδεύουν μόνο προς τα πάνω. σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το Δεκέμβριο του 2013, η συνολική ανεργία ανήλθε στην Ελλάδα στο 27,5% (1,349 εκατ. άτομα). Το ψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη. Για τους νέους, η ανεργία είναι πονεμένη υπόθεση, καθώς έφτασε στο 58,3%. Και όμως, ενώ ο Φ. Ολάντ ήδη δήλωσε ότι αν δε μειώσει την ανεργία δεν θα ξαναβάλει υποψηφιότητα, στη χώρα μας πρέπει να συμβιβαστούμε με τις 1000 και 1 άγρυπνες νύχτες του πρωθυπουργού.
Η ανάπτυξη και η μείωση της ανεργίας σαφέστατα πρέπει να είναι συνέχεια στο επίκεντρο της κυβερνητικής προσπάθειας και όχι μόνο στις τυπικές προεκλογικές διακηρύξεις. Πως μπορεί να γίνει αυτό; Ας πάρουμε την απάντηση των Financial Times: «Εάν ο κόσμος δεν αρχίσει να συζητά δραστικές λύσεις -αποτελεσματικές αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις από τη μία πλευρά ή αναδιάρθρωση του χρέους από την άλλη- αυτά τα χρέη (υποχρεώσεις τόκων από τα υπέρογκα χρέη τους) θα εμποδίζουν την ανάπτυξη και θα περιορίζουν τις κρατικές δαπάνες για τα επόμενα χρόνια». Άρα είναι προφανές ότι πρέπει να διεκδικήσουμε την αναδιάρθρωση του χρέους, κάτι που δεν έγινε κατά την πρόσφατη επίσκεψη της Α. Μέρκελ στην Αθήνα. Ούτε λόγος φυσικά για το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Ξεχώρισα δύο φράσεις κλειδιά για τη σημερινή κατάσταση στη χώρα μας, από την πρόσφατη επικαιρότητα. «Για τους επενδυτές είναι σημαντικό να εξυπηρετούνται και να αποπληρώνονται τα ομόλογά τους και αδιαφορούν για το εάν η χώρα αναπτύσσεται πραγματικά». Για το παραπάνω δε νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση. Η δεύτερη: «Το ποσοστό του χρέους έχει αυξηθεί, η ανάπτυξη είναι αδύναμη και ο αποπληθωρισμός προκαλεί την αύξηση της πραγματικής αξίας του χρέους». Τάδε έφη Τόμας Μάιερ, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank και ερευνητής του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Γκαίτε της Φρανκφούρτης. Δεν είναι απαραίτητο ότι ο συγκεκριμένος οικονομολόγος κατέχει την απόλυτη αλήθεια, αλλά τα λεγόμενα του ακούγονται πολύ λογικά και δυστυχώς -σύμφωνα με στοιχεία- πολύ αληθινά.
Βρισκόμαστε ήδη σε αναμονή για την επισημοποίηση του πρωτογενούς πλεονάσματος από την Eurostat, αλλά και τον οδικό χάρτη ανάπτυξης τον οποίο υποσχέθηκε η κυβέρνηση μέσα στο σαββατοκύριακο. Είναι σίγουρο ότι αυτά που θα ακούσουμε θα είναι πιο φουσκωμένα και πιο αισιόδοξα από την πραγματικότητα. Με την οποία, για να μην αδικήσουμε τον πρωθυπουργό, επανέκτησε κάποια σχέση με την παρακάτω δήλωση: «Αν η Ελλάδα πετύχει τους στόχους, όπως έχει ήδη κάνει, οι δανειστές θα προχωρήσουν σε νέα ελάφρυνση χρέους. Αυτή ήταν μια απόφαση που ελήφθη το Νοέμβριο του 2012. Εμείς κάναμε αυτό που έπρεπε, περιμένουμε και από αυτούς να κάνουν το ίδιο».
Δυστυχώς, απέφυγε να πει τι θα κοστίσει στους πολίτες μια νέα ελάφρυνση. Λέτε να αρχίζει να ξεχνάει λόγω αϋπνίας;
