ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
Γράφει: Τάσος Θωμάς
Από το προηγούμενο Σάββατο οι Θεσσαλονικείς έχουν επιδοθεί σε έναν ανελέητο αυτοσαρκασμό και ένα καταιγιστικό τρολάρισμα για το Μετρό. Και καλά κάνουν, εδώ που τα λέμε. Κι εμείς γελάσαμε με τα χελωνονιτζάκια από τις καταπακτές, αλλά και το κάλεσμα για… περιπατητική διαδρομή στις σήραγγες. Επί χρόνια, άλλωστε, αυτή ακριβώς ήταν η άμυνα μιας πόλης που είχε βαρεθεί να περιμένει. Το ρίχναμε συλλογικά στο χιούμορ, μιας που κανένας δεν φαινόταν να μας παίρνει στα σοβαρά.
Τώρα όμως ήρθε η ώρα να πούμε κάποια πράγματα στα πολύ σοβαρά.
Το Μετρό Θεσσαλονίκης δεν είναι ένα ακόμη έργο υποδομής. Είναι ο καθρέφτης της πολυετούς αναμονής των Θεσσαλονικέων, της διαρκούς υπομονής, των χαμένων προσδοκιών και της νέας ελπίδας. Πάνω στις ράγες του κουβαλά το βάρος μιας 20ετίας και την απαίτηση για ένα μέλλον που δεν θα θυμίσει ποτέ ξανά τα χρόνια που ολόκληρη η πόλη παρακαλούσε για να βγουν τα λεωφορεία στους δρόμους της.
Αυτό δεν αφορά μόνο τη Θεσσαλονίκη, αλλά όλη την Ελλάδα. Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως η Θεσσαλονίκη δεν έχει περιθώρια για άλλα λάθη. Το Μετρό είναι έτοιμο να αλλάξει τη φυσιογνωμία της πόλης. Όμως, η επιτυχία του δεν είναι δεδομένη. Σε καμία περίπτωση. Η πόλη δεν έχει ούτε τη διάθεση ούτε την υπομονή να συγχωρέσει αστοχίες ή άλλες καθυστερήσεις. Για την ώρα, το Μετρό «κερδίζει» αποκλειστικά λόγω της ανυπομονησίας των Θεσσαλονικέων, καθώς υπάρχουν ανησυχητικά δείγματα που τα γνωρίζουμε όλοι.
Η Ελλάδα του 2024 δεν είναι η ίδια χώρα που εγκαινίασε το Μετρό της Αθήνας προ εικοσαετίας. Η δύναμη της εικόνας και η ακαριαία διάχυση της πληροφορίας έχουν κάνει τη δημόσια αντίληψη πιο ευαίσθητη και λιγότερο ανεκτική. Ένα στιγμιότυπο, μια αστοχία, μια φωτογραφία που θα μεγεθυνθεί στα κοινωνικά δίκτυα, μπορεί να πλήξει ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία του έργου και την εικόνα της εταιρείας που το διαχειρίζεται.
Προφανώς η διαχειρίστρια εταιρεία έχει έρθει με διαφορετικές προσλαμβάνουσες από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις όπου λειτουργεί δίκτυα Μετρό. Όμως δεν είναι ίδια περίπτωση, και αν νομίζει πως μπορεί να λειτουργεί απρόσωπα, θεωρούμε πως πέφτει έξω.
Το Μετρό Θεσσαλονίκης απαιτεί μια διαχρονική και άσχετη με τις κυβερνήσεις φιλοσοφία. Πρέπει να αποκτήσει κοινωνικό πρόσωπο, να βρεθεί κοντά στους πολίτες της πόλης και να επικοινωνεί ανοιχτά και με διαφάνεια. Να γίνουν οι σταθμοί του –ειδικά τώρα στην αρχή– κέντρα εκμάθησης του νέου μέσου. Είμαστε σίγουροι πως ένα τέτοιο εγχείρημα οι Θεσσαλονικείς θα σπεύσουν να το αγκαλιάσουν.
Καλώς ή κακώς, η πόλη απαιτεί στο τιμόνι του Μετρό έναν οργανισμό με πρόσωπο που αφουγκράζεται τα προβλήματα, που θα τα λύνει προτού διογκωθούν και θα χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με τους Θεσσαλονικείς.
Ήδη το Μετρό έχει αναδειχθεί σε σύμβολο της νέας εποχής που διεκδικεί η Θεσσαλονίκη. Για να δικαιώσει τις προσδοκίες, δεν αρκεί να λειτουργήσει ως μέσο μεταφοράς. Πρέπει να εξελιχθεί στο πιο ισχυρό εργαλείο κοινωνικής συνοχής, ενώνοντας όχι μόνο σημεία της πόλης, αλλά και τις ζωές των ανθρώπων της.
