Του Γιώργου Καλλίνη
Όταν η πρεμιέρα του Μουντιάλ έχει άδεια καθίσματα στις εξέδρες, ενώ παίζει η διοργανώτρια χώρα, κάτι δεν πάει καλά. Όταν μάλιστα η διοργανώτρια χώρα είναι η Βραζιλία, η οποία εδώ και δεκαετίες ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο, τότε η απουσία συμμετοχής και ενθουσιασμού μετράει ακόμη περισσότερο.
Εάν μέναμε σε αυτά, θα μιλούσαμε απλά για ένα αποτυχημένο παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου. Όμως οι διαμαρτυρίες κατά της διοργάνωσης είναι πρωτοφανείς. Οπαδοί έβριζαν χυδαία την πρωθυπουργό της Βραζιλίας, όταν έκανε την εμφάνισή της στο γήπεδο. Το μίσος απέναντι στη FIFA είναι έκδηλο σε κάθε γωνιά της χώρας. Πριν το ματς των ΗΠΑ, κάηκαν αμερικάνικες σημαίες, ενώ οι συμπλοκές με την αστυνομία είναι καθημερινό φαινόμενο.
Πλέον δεν μπορούμε απλά να μιλάμε για αποτυχημένο Μουντιάλ. Είναι ίσως η πρώτη φορά που όσο και να προσπαθήσουν οι διαφημιστές να παρουσιάζουν τη διοργάνωση ως «γιορτή», δεν πείθουν κανέναν. Δεν είναι γιορτή, είναι μια διοργάνωση στην οποία ξοδεύονται εκατομμύρια με αποδέκτες χορηγούς, για να διαγωνιστεί μια κλειστή λίγκα αθλητών που αμείβεται με υπέρογκα ποσά. Βέβαια αυτό ίσχυε πάντα, αλλά τώρα έγινε πιο προφανές από ποτέ, γιατί οι άνθρωποι στη Βραζιλία φρόντισαν να αντιδράσουν, χρησιμοποιώντας την προβολή της διοργάνωσης για να αναδείξουν τα προβλήματα τους. Αυτή η συγκυρία, των παραδοσιακά ποδοσφαιρόφιλων Βραζιλιάνων να σαμποτάρουν τη διοργάνωση, αποδεικνύεται συμβολική για την χαμένη αθωότητα του μοντέρνου ποδοσφαίρου.
Είναι μια ιστορική ειρωνεία που το Μουντιάλ στιγματίζεται στη χώρα που το ποδόσφαιρο αγαπήθηκε όσο τίποτα άλλο. Στη χώρα που έγινε εξαγώγιμο προϊόν προς την Ευρώπη, ο ποδοσφαιριστής. Μπορεί συχνά να λέμε ότι το ποδόσφαιρο λειτουργεί ως όπιο του λαού, αλλά στη Βραζιλία το γνωμικό αυτό δεν έχει αποδειχθεί ακόμη. Γιατί τα υπόλοιπα προβλήματα είναι τόσο υπαρκτά και δύσκολα που δεν μπορούν να λυθούν μόνο με όπιο. Αυτό θα είναι μια ζόρικη συνειδητοποίηση για τους διεθνείς φορείς και τις εταιρείες. Ειδικά όταν έρχονται και οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη Βραζιλία το 2016.
Φυσικά μπορεί στη συνέχεια όλα αυτά να αλλάξουν και να γίνεται ένα καθημερινό πάρτι στους δρόμους του Ρίο. Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι για να ξεκινήσει αυτό το πάρτι χρειάστηκαν 147.000 αστυνομικοί και στρατιώτες, 24 σύγχρονα αεροπλάνα, 11 ελικόπτερα και 4 φρεγάτες, καθώς και πολλές χιλιάδες προσωπικό. Ούτε πόλεμος να ήταν αυτή η διοργάνωση, την οποία δεν ήθελε το 60% της κοινής γνώμης.
Έτσι λοιπόν θα αλλάξει σταδιακά το πρόσωπο της διοργάνωσης, από «γιορτή του ποδοσφαίρου» σε ένα περιφερόμενο -στρατιωτικά επανδρωμένο- τσίρκο κέρδους για εταιρείες και στοιχηματζίδες. Σύμφωνα με αυτή τη λογική προσπάθησαν να δώσουν το μουντιάλ στο Κατάρ το 2022, αλλά δεν τους βγήκε, γιατί δημοσιεύτηκε ότι επιχειρηματίες αγόρασαν την στήριξη μελών της FIFA, την ώρα που μέχρι και χορηγοί αντιδρούσαν στην ανάθεση αγώνων στη συγκεκριμένη χώρα. Αμέσως μετά έγινε γνωστό ότι 5 παιχνίδια στο μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής ίσως ήταν στημένα. Φέτος, το κύπελλο άρχισε νωθρά, εν μέσω διαμαρτυριών, στη μητρόπολη του ποδοσφαίρου.
Όποιος αγαπάει αυθεντικά το ποδόσφαιρο θα χαρεί τα πολλά -ομολογουμένως- γκολ στη Βραζιλία, αλλά κάτι έχει αλλάξει… Αντί να προστατεύουν οι άνθρωποι το ποδόσφαιρό τους από τους επιτήδειους, μπαίνουμε βαθιά στην εποχή που οι επιτήδειοι προστατεύουν -με κάθε μέσο- το προϊόν τους από τους ανθρώπους.
