Του Γιώργου Καλλίνη
Η Ελλάδα έχει πάρει τα πάνω της. Τουλάχιστον όσον αφορά την αναφορά της στα διεθνή μέσα. Πλέον δεν αναφέρεται μόνο ως παράδειγμα προς αποφυγή σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, αλλά και για άλλους λόγους, όπως τις ανασκαφές στην Αμφίπολη ή τον δήμαρχο Γ. Μπουτάρη. Στους σύνθετους καιρούς που ζούμε, είναι και αυτό κάτι, έτσι δεν είναι;
Όλα άρχισαν με τις ανασκαφές στον τάφο της Αμφίπολης. Αμέτρητα τα δημοσιεύματα σε διεθνή και τοπικό Τύπο, μια βόλτα στο διαδίκτυο σε πείθει ότι η χώρα μας έχει τραβήξει έστω για λίγο τα βλέμματα του κόσμου πάνω της. Η παρουσία του πρωθυπουργού στο χώρο των εργασιών, υποδήλωσε την σημασία της ανασκαφής, σε επικοινωνιακό επίπεδο αρχικά και καλώς εχόντων των πραγμάτων σε αρχαιολογικό και τουριστικό επίπεδο αργότερα.
Προς το παρόν όλοι περιμένουν με κομμένη την ανάσα το «μυστικό του τάφου». Μια δεύτερη Ακρόπολη, οι δικές μας πυραμίδες, ο αρχαίος μας πλούτος και πάει λέγοντας. Να δούμε μήπως μετά τον αρχαίο πλούτο, βρεθεί επιτέλους και κανένας παράς για τους πολίτες που χρειάζεται να πληρώσουν τα μαλλιά της κεφαλής τους στους φόρους. Μέχρι τότε το ασφαλές στοίχημα είναι ότι στην ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, οι ανακαλύψεις και η αίγλη της Μακεδονίας θα έχουν την τιμητική τους. Μήπως φουσκώσει το στήθος από περηφάνια και ξεχάσει την ξεφούσκωτη τσέπη.
Μετά ήρθε ένα κείμενο στη Βρετανική Guardian για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη στιγμή ο αρθρογράφος, μιας που η αρχαία πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας βρίσκεται στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες. Υπό αυτή την έννοια, όντως ίσως είναι μια πολύ καλή στιγμή να επαναδιατυπωθεί το αίτημα μας να έρθουν πίσω τα μάρμαρα στο μουσείο της Ακρόπολης. Ναι, θα τονίσει την αυτοπεποίθηση μας, ναι θα αποτελέσει μια τεράστια τουριστική ατραξιόν και ναι, θα είναι ένα ουσιαστικό success story για την κυβέρνηση.
Αφήστε που μπορεί να μας ανοίξει η όρεξη και να διεκδικήσουμε και τις πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία! Ή την αξιοποίηση της λίστας Λανγκάρντ, την οποία την τρώει η μαρμάγκα εδώ και τόσο καιρό. Την ώρα που φημολογούνται έντονα εκλογές μέχρι το τέλος του χρόνου, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να φουλάρει τις μηχανές η κυβέρνηση κατά την προσφιλή τακτική της παραγωγικότατης Ελληνικής προεκλογικής περιόδου. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι η χώρα λειτουργεί μόνο προεκλογικά… γιατί τότε να μην κάνουμε συνέχεια εκλογές;
Για το τέλος έμεινε ο δήμαρχος Γ. Μπουτάρης, ο οποίος μπήκε πρώτος στη λίστα της Huffington Post για τους 8 δημάρχους που άλλαξαν σημαντικά την πόλη τους. Όλοι φυσικά στην πόλη μας θα έχουν κάποιο παράπονο από το δήμαρχο, κατηγορώντας τον για περίσσευμα εικόνας και στυλ και έλλειμμα ουσίας. Αυτό που είναι πλέον δύσκολο να του προσάψουν είναι ότι λειτουργεί θετικά στην εικόνα και την εξωστρέφεια της πόλης. Οι θετικές αναφορές της πόλης στον διεθνή τύπο και τα ανοίγματα του στον τουρισμό είναι δύσκολο να αμφισβητηθούν. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Ας γίνει και κάτι με το κυκλοφοριακό όμως, όταν τελειώσει η τουριστική περίοδος, γιατί και αυτό μετράει στην καλή εικόνα της πόλης, όπως και η καθαριότητα.
Όλα αυτά είναι όντως γεγονότα τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελος της χώρας. Μάλιστα, ίσως τώρα να μας παρουσιάζεται μια καλή ευκαιρία να αρχίσουμε να διεκδικούμε ξανά μια θέση στον ήλιο, μετά από πολύ καιρό κακής φήμης της χώρας. Ταυτόχρονα όμως, καλό είναι τέτοια γεγονότα και διεκδικήσεις να αξιολογούνται ως δευτερεύοντες και να μην σπρώχνουν τα σημαντικά- ουσιαστικά ζητήματα για τους πολίτες από το επίκεντρο της επικαιρότητας.
