Του Γρηγόρη Μυστιλιάδη
Θα σας πω ένα μυστικό κι ελπίζω να μην το πάρετε βαριά: δεν πάμε καλά, παιδιά. Δεν είναι δα ότι μέχρι τώρα τα έβλεπα τα πράγματα πρίμα, αλλά πια είμαι απόλυτα πεπεισμένος, δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για αυτόν τον τόπο. Και δεν φταίνε για αυτό μου το συμπέρασμα ούτε εκείνοι που πήραν τις αποφάσεις που μας έφεραν ως εδώ, ούτε οι ξένοι, ούτε οι ακροδεξιοί. Όλοι αυτοί είναι κομμάτια που συνθέτουν το παζλ της μιζέριας μας, αλλά το παζλ αυτό έχει κολλήσει χρόνια τώρα και δεν ξεκολλάει με τίποτα. Το έχω συνηθίσει. Φταίει η συνειδητοποίηση ότι περιτριγυρίζομαι από ανόητους και κουτοπόνηρους. Από ανθρώπους τόσο συγκλονιστικά αμετανόητους στις εξωφρενικές ανοησίες του παρελθόντος, που δεν βάζουν μυαλό παρά τα δεκάδες χαστούκια που τρώνε κάθε μέρα. Εκτός αν τα τόσα χαστούκια είναι που ευθύνονται, πόσα να αντέξει ένα μεσογειακό κεφάλι;
Ξεκίνημα με μια βόλτα στο Ζάππειο. Έσκασε μύτη λέει ο Γιώργος Παπανδρέου και σπρώχνονταν οι παρευρισκόμενοι να του σφίξουν το χέρι. Μη γελάτε, αλήθεια είναι. Εδώ ο άνθρωπος πηγαίνει από ομιλία σε ομιλία και σκορπίζει το ευαγγέλιο από το Χάρβαρντ μέχρι το Λονδίνο. Το ενδεχόμενο να είναι ένας παρεξηγημένος ηγέτης, δε θα κρυφτώ, μου πέρασε από το μυαλό για μια στιγμή, μα ευτυχώς μόλις φοβήθηκα πως θα με κυριεύσουν οι αμφιβολίες θυμήθηκα το «λεφτά υπάρχουν» και στάνιαρα. Όλο αυτό το σκηνικό στο Ζάππειο ήταν, βέβαια, μια κίνηση με σκοπό να πικάρει τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Τα κατάφερε, αλλά είναι να αναρωτιέται κανείς, πόση ξεφτίλα να αντέξει ένα κίνημα. Πολλή, πολλή περισσότερη, όπως αποδείχτηκε λίγο αργότερα, όταν την ατμόσφαιρα δονούσε το σύνθημα «Γιώργο, γερά, να πέσει η Δεξιά»…
Έχετε χαζέψει, έτσι; Ακόμα και στον επιθανάτιο ρόγχο του, στα 40 του (βγάζω τα «χρόνια» γιατί το «στα 40» από μόνο του εκφράζει πιο εύγλωττα την κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ), το κίνημα συνεχίζει να αποπνέει τον ίδιο παραλογισμό και την απαράλλαχτη άρνηση της πραγματικότητας που το έφεραν ως εδώ και μας έκαναν να το αγαπήσουμε. Δηλαδή εσείς εκεί στο ΠΑΣΟΚ είστε αριστεροί και τα έχετε με τη Δεξιά; Είστε σοσιαλιστές; Και αυτός που θα ρίξει τη Δεξιά είναι ο Γιώργος; Αλήθεια τώρα; Νομίζω πως αν ισχυριστώ πως γενικά στο ΠΑΣΟΚ δε βρίσκουν άκρη και το χάνουν το παιχνίδι της ζωής, θα είναι πολύ μεγάλο understatement. Εδώ μέχρι και ο Άδωνις βρήκε ευκαιρία να τρολάρει: «Γιώργο γερά να πέσει η Δεξιά…» Φώναζαν οι οπαδοί του ΓΑΠ προς αυτόν ο οποίος ήταν εις εκ των τριών Αρχηγών που διόρισαν ΕΜΕΝΑ Υφυπουργό», έγραψε στο twitter ο μέγιστος. Και τι να του πεις τώρα, ότι έχει άδικο; Άσε που είμαι βέβαιος ότι από ορισμένους εκ των φωνασκούντων του Ζαππείου ο Άδωνις παίζει να είναι και πιο σοσιαλιστής…
Κι άντε άστο αυτό στην άκρη. Την εποχή που το λουρί σφίγγει τόσο που έχει αρχίσει να χτυπά ο αφαλός στην πλάτη, τι νέο μέτρο παίρνει η κυβέρνηση για να διευκολύνει τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες; «Αφορολόγητο για εισοδήματα μέχρι του ποσού των 9.500 ευρώ για τους μοναχούς που οι συντάξεις τους είναι ιδιαίτερα χαμηλές και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για επισκευαστικές εργασίες σε κελιά, αλλά και λόγω της μοναχικής τους ιδιότητας. Ακόμα, στις περιπτώσεις εκμίσθωσης ακινήτων από Ιερές Μονές του Αγίου Όρους, το τέλος χαρτοσήμου των μισθωμάτων αποδίδεται από τον μισθωτή, ενώ εξαιρείται από την παρακράτηση και απόδοση φόρου η Ιερά Κοινότητα, οι Ιερές Μονές του Αγίου Όρους και τα εξαρτήματα αυτών, όταν απασχολούν πρόσωπα για πάσης φύσεως μισθωτή εργασία και στο εξής οι ίδιοι οι μισθωτοί υποχρεούνται στην απόδοση του οφειλόμενου φόρου». Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ τη βρίσκω πολύ λογική την τροπολογία που πέρασαν οι 16 γαλάζιοι βουλευτές και αποδέχτηκε ο Υπουργός Παιδείας, κύριος Λοβέρδος. Καιρός ήταν πια να ανασάνουν λιγάκι οι μοναχοί και η Ιερά Κοινότητα από την αβάσταχτη φορολογική αφαίμαξη την οποία τόσα χρόνια αγόγγυστα υφίστανται.
Ζούμε στην Τεχεράνη της Ευρώπης, πάρτε το χαμπάρι. Ο κόσμος κάνει δυο δουλειές και όταν δεν βρίσκει τρίτη για να τα βγάλει πέρα πηδάει από τα μπαλκόνια, τη στιγμή που η Εκκλησία συνεχίζει να αρνείται να φορολογηθεί η αμύθητη περιουσία της – και το Κράτος πάει πάσο. Μπορεί οι άνθρωποι με αναπηρία να χρειάζεται να αποδεικνύουν συνεχώς ότι έχουν τουλάχιστον 80% αναπηρία για να πάρουν – όταν και εφόσον – τα επιδόματα και τις ελαφρύνσεις που δικαιούνται, αλλά τώρα τουλάχιστον οι μοναχοί που μελετούν τις γραφές και επιμελούνται των μπαχτσέδων στο Όρος δε χρειάζεται να ανησυχούν για τίποτα, οπότε και ο Πρωθυπουργός δε χρειάζεται να ανησυχεί για τις ψήφους του Θεού. Από τη στιγμή δε που δεν πέρασε και πάλι το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών, η ευλογία είναι βέβαιη. Δε πα να μας πετάει τα πρόστιμα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Τι ξέρουν αυτοί;
Επειδή διάφοροι κακοήθεις με κακολογούν πάντως και λένε ότι είμαι ασεβής και άλλα τέτοια, να ξεκαθαρίσω ότι δεν τα έχω ούτε με το Θεό, ούτε με τους πιστούς. Το δικαίωμα του καθενός να πιστεύει το θεωρώ αναφαίρετο και το σέβομαι. Τα έχω με την Εκκλησία και τον τρόπο που θεωρεί ότι οφείλει να επηρεάζει τις απόψεις και τη διαβίωση ακόμα και εκείνων που δεν πιστεύουν, όπως και με το κράτος που για να μη χάσει ψήφους τη σιγοντάρει. Όλες μου οι ενστάσεις εκκινούν από την ανάγκη να δω κάποια στιγμή το Κράτος να κάνει τη δουλειά του και η Εκκλησία τη δική της. Επίσης, ζω για την άγια εκείνη μέρα που η Εκκλησία θα δεχτεί επιτέλους να επωμιστεί το μερίδιο του ζυγού που κουβαλάει όλος ο υπόλοιπος απλός λαός και να καταβάλει φόρο. Και αυτό που με αφήνει άναυδο, είναι το ότι όσο δεν το πράττει, εξακολουθεί να θεωρεί πως έχει κάθε δικαίωμα να υποδεικνύει τη στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι που πληρώνουν, και να συνιστά μάλιστα υπομονή.
Κλείνοντας, θα ήθελα να υμνήσω και τη στάση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Η μαχόμενη παράταξη λοιπόν που θα έρθει στα πράγματα και θα τα αλλάξει όλα, στη Βουλή δήλωσε ένα διπλωματικό και μεγαλοπρεπέστατο «παρών». Καμία αντίρρηση λοιπόν σε όλα αυτά, καμιά διαφωνία. Δεν ξέρω τι θα μπορούσα όμως να περιμένω από κάποιον που πέρασε όλο το τελευταίο διάστημα προσπαθώντας να μας πείσει ότι ξαφνικά έγινε θρήσκος, μπας και τσιμπήσει και το ψηφαλάκι των νοικοκυραίων. Το πήραμε λοιπόν το μήνυμα, κι εμείς και η Ιερά Κοινότητα: μη φοβάστε να τον ψηφίσετε το ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τα σπίτια θα σας πάρει, ούτε τις εκκλησίες θα κάψει. Όλα καλά μέχρι εδώ, και καμιά φορά εξυπηρετεί πολύ να σφυρίζεις αδιάφορα. Στο μεταξύ, βέβαια, κάποιοι Έλληνες εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται στη χώρα τους σαν «πουστ…ρια» από κάθε λογής… Χριστιανοδημοκράτη, ενώ κάποιοι άλλοι θα συνεχίσουν, αναπόφευκτα, να πηδάνε από τα μπαλκόνια…
