Του Γιώργου Καλλίνη
Η προεκλογική περίοδος άρχισε και επίσημα! Η επιλογή του Σταύρου Δήμα για υποψηφίου ΠτΔ είναι μάλλον προσχηματική, καθώς δε συσπειρώνει ούτε τους καταγεγραμμένους ανεξάρτητους φίλους της κυβέρνησης. Εκτός εάν φέρουν κάποιον άλλο υποψήφιο την τελευταία στιγμή, είναι πλέον σίγουρο ότι πάμε σε εκλογές. Ας τα βάλουμε λίγο κάτω να δούμε τι μπορεί να σημαίνουν οι τελευταίες εξελίξεις.
Γιατί τέτοια βιασύνη; Η πιο λογική ερμηνεία είναι ότι οι δανειστές ζητούν νέα μέτρα και η κυβέρνηση θεωρεί ότι δεν θα ψηφιστούν από τη Βουλή. Ζητούν λοιπόν μια νέα λαϊκή εντολή για να συνεχίσουν το έργο τους. Επίσης, οι Σαμαράς – Βενιζέλος πιστεύουν (είτε οι ίδιοι είτε οι δανειστές) ότι είναι καλύτερα να ξεκαθαρίσει νωρίτερα το πολιτικό τοπίο, για να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις.
Ταυτόχρονα, η πολύ άμεση ψήφιση προέδρου δίνει την ευχέρεια στην κυβέρνηση να τα παίξει όλα για όλα, χωρίς να αφήνει στον ΣΥΡΙΖΑ τις εντυπώσεις ότι έριξε την κυβέρνηση. Είτε θα πιάσει η εκβιαστική πρόταση για «συνέχεια στην ομαλότητα» όπου και θα νομιμοποιηθεί το έργο της κυβέρνησης, είτε θα έχει πραγματοποιηθεί μια αξιοπρεπής έξοδος του Μεσολογγίου με το πρόσχημα ότι «εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε, αλλά μας πολέμησαν όλοι». Τέλος, είναι σημαντικό ότι η πρόωρη εκλογή ΠτΔ πιάνει σχετικά απροετοίμαστα και τα υπάρχοντα κομματικά επιτελεία αλλά και όσους είχαν σχέδια για νέα κόμματα.
Το ρίσκο είναι φυσικά πολύ μεγάλο καθότι μεγάλο μέρος της Βουλής είναι πιθανό να μη ξαναδεί έδρανο… ούτε με κιάλια! Ιδιαίτερα οι Σαμαράς – Βενιζέλος, οι οποίοι εάν αποτύχουν στις εκλογές, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αντικατασταθούν στην ηγεσία των κομμάτων τους.
Τι σημαίνουν για τους πολίτες οι εκλογές; Οι πολίτες γνώριζαν, σχεδόν από την επομένη των εκλογών, ότι το αργότερο μέχρι το Μάιο του ’15, θα γινόντουσαν εκλογές λόγω ΣΥΡΙΖΑ. Οι πρόωρες εκλογές συρρικνώνουν την προεκλογική περίοδο, αλλά θα την κάνουν πιο έντονη. Οι φοβέρες της κυβέρνησης, θα φέρουν και πάλι την καταστροφή και τα γνωστά διλήμματα. Ήδη άρχισε το «ή εμείς ή χάος». Αναμένουμε τις υποσχέσεις της αντιπολίτευσης, η οποία βρίσκεται στο κατώφλι της εξουσίας. Σκίζει μνημόνια ή όχι;
Οι πολίτες, οι οποίοι δεν είναι ξεκάθαρο εάν ήθελαν εκλογές, βρίσκουν μπροστά τους τις κάλπες και την ευθύνη για να αποφασίσουν ποια πορεία θέλουν για τη χώρα. Δυστυχώς, βρίσκουν το πολιτικό τοπίο εξαιρετικά πολωμένο, ανάμεσα στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για προσπάθεια ανακούφισης της ελληνικής κοινωνίας και άμεση επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και την πρόταση της συγκυβέρνησης για συνέχιση της ίδιας πορείας. Από την άλλη όμως, είναι πολύ σημαντικό που έστω και με αυτό τον τρόπο, θα ζητηθούν οι κάτοικοι της χώρας να συμμετάσχουν στην πορεία της χώρας.
Οι εκλογές δεν είναι επικίνδυνες. Άλλωστε, με τις τελευταίες κινήσεις τους, ούτε οι ίδιοι οι κυβερνώντες φαίνεται να τις φοβούνται ιδιαίτερα, όπως έλεγαν τις προηγούμενες εβδομάδες. Είναι μια ευκαιρία οι πολίτες να ενεργοποιηθούν, να εκφράσουν τις ανησυχίες και την οργή τους και πάνω από όλα να αναζητήσουν την ελπίδα, όπου οι ίδιοι τη βλέπουν. Είναι επίσης μια ευκαιρία να δούμε ως πού μπορούν να φτάσουν τα ξένα κέντρα αποφάσεων για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στη χώρα. Ή απλούστερα, πώς θα χειριστούν το «ελληνικό θέμα», μετά από 2,5 χρόνια πειθήνιας μνημονιακής πορείας.
Το μοναδικό αρνητικό στις εξελίξεις είναι ότι για μια ακόμη φορά, τα πολιτικά κόμματα φαίνονται κατώτερα των περιστάσεων, ανήμπορα να συνεννοηθούν μεταξύ τους, κοιτάζοντας μονάχα το στενό τους κομματικό συμφέρον. Αυτές οι εξελίξεις ζημιώνουν τη χώρα όχι γιατί πάει σε εκλογές, αλλά γιατί δείχνει τις ελλείψεις της σε συνοχή και ομοψυχία για άλλη μία φορά. Ελπίζουμε να δώσει η κοινωνία, για άλλη μια φορά, χείρα βοηθείας.
ΥΓ. Τη στιγμή που γραφόταν το κείμενο, ήρθε και η σωτήρια έκβαση για τη ζωή του Ν. Ρωμανού. Σώθηκε ευτυχώς το παιδί, συμφώνησαν στη Βουλή επιτέλους για κάτι, ελπίζουμε να ανανεωθεί και το σωφρονιστικό σύστημα κάποια στιγμή.
