Του Γρηγόρη Μυστιλιάδη
Η προεκλογική περίοδος, όπως ακριβώς είχαμε προβλέψει, ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και δείχνει να έχει όλα τα φόντα να σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ γραφικότητας: τα έχει όλα, βγαλμένη μέσα από τα πιο γλυκά μας όνειρα. Αντεγκλήσεις μεταξύ πολιτικών, ασύλληπτες δηλώσεις ορισμένων εξ αυτών (όπως η συσχέτιση της τραγωδίας στο Charlie Hebdo με το φράχτη στον Έβρο από Σαμαρά – Γεωργιάδη) που πείθουν για το ότι εκείνοι που μιλούν θεωρούν ξεκάθαρα ότι απευθύνονται σε βόδια, μεταγραφές αεροδρομίου μεταξύ παρατάξεων, πολιτική στόχευση και προτίμηση σε στελέχη με πλούσιο μπούστο ή μακριά πόδια, λάσπη εκατέρωθεν και, πάνω απ’ όλα, να κλέβει μέχρι στιγμής την παράσταση, το σποτάκι της Νέας Δημοκρατίας με τον Αντώνη Σαμαρά να υπόσχεται γήπεδο στον Νικόλα, ένα βίντεο που δεν δέχομαι να σχολιάσω περαιτέρω γιατί είμαι βέβαιος ότι οσονούπω θα έρθει η ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας όπου θα διασαφηνίζεται ότι επρόκειτο για τρολάρισμα (άλλη εξήγηση δε βρίσκω). Και μη χειρότερα, που σίγουρα θα υπάρξουν, δυο βδομάδες γεμάτες έχουμε ακόμα.
Δυο βδομάδες, λοιπόν, που είναι υπεραρκετός χρόνος για να χορτάσουμε προεκλογική γελοιότητα, αλλά όχι, καταπώς φαίνεται, για να διευθετηθούν ορισμένα άλλα, κομματάκι πιο σημαντικά ζητήματα. Όπως, ας πούμε, το να περαστούν στους εκλογικούς καταλόγους οι νέοι που απέκτησαν βάση νόμου την Πρωτοχρονιά το δικαίωμα του εκλέγειν και να μπορέσουν, έτσι, να ασκήσουν το δικαίωμα αυτό στις 25 του μήνα. Τώρα, δε θέλω να γίνω ούτε γραφικός ούτε παράλογος, αλλά είναι αλήθεια ότι δεν ασχοληθήκαμε όσο έπρεπε με το γεγονός ότι, όπως φαίνεται, 100.000 πολίτες θα στερηθούν το δικαίωμα ψήφου στις επερχόμενες εκλογές, λόγω ενός προβληματικού νόμου που θα έπρεπε να τροποποιηθεί χτες, μόνο και μόνο επειδή αποφασίστηκε να γίνουν τόσο σύντομα οι εκλογές μέσα στο χρόνο.
Αυτό που ισχύει, σύμφωνα με το Νόμο, είναι ότι για να έχει κανείς το δικαίωμα του εκλέγειν, πρέπει να έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του (ως ημέρα γέννησης για όλους τους πολίτες θεωρείται η 1η Ιανουαρίου κάθε έτους) και να είναι εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους. Η διαδικασία για αυτό είναι η εξής: Ο εκάστοτε Δήμαρχος συντάσσει αυτεπάγγελτα, κάθε έτος, από 1ης μέχρι τέλους Φεβρουαρίου ονομαστικές καταστάσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν όσους είναι εγγεγραμμένοι στα δημοτολόγια του δήμου και αποκτούν το δικαίωμα του εκλέγειν. Οι καταστάσεις αυτές υποβάλλονται στο Υπουργείο Εσωτερικών όπου και εντάσσονται στο αρχείο εκλογικών καταλόγων. Εν προκειμένω, οι γεννημένοι το 1997, παρά το γεγονός ότι την 1η Ιανουαρίου απέκτησαν εκλογικά δικαιώματα, δεν θα μπορέσουν να τα ασκήσουν καθώς δεν προλαβαίνουν να ενταχθούν στους εκλογικούς καταλόγους, μιας και η διαδικασία αυτή ξεκινά την 1η Φεβρουαρίου κάθε χρόνου. Κοντολογίς, με την ισχύουσα κατάσταση, κάθε φορά που γίνονται εκλογές το Γενάρη θα αποκλείεται από αυτές ένας κάποιος εξαψήφιος αριθμός πολιτών, γιατί εν έτει 2014 χρειαζόμαστε ένα διμηνάκι για να περάσουμε τα ονόματά τους στους καταλόγους.
Δεν είναι ότι γκρινιάζω γιατί υποστηρίζω τη θέση που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα. Το αντίθετο, θεωρώ τραβηγμένη και καφενειακή τη σκέψη ότι όλο αυτό έγινε βάση σχεδίου, γιατί η κυβέρνηση γνωρίζει πως η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα θα στήριζε την αντιπολίτευση. Γκρινιάζω ακριβώς γιατί πιστεύω ότι πρόκειται για άλλη μια τρανή απόδειξη της αναλγησίας και του ωχαδερφισμού που διέπει το λατρεμένο μας κράτος εδώ και τριάντα χρόνια. Γιατί μου φαίνεται αδιανόητο το γεγονός ότι συμπολίτες μου, όποιας ηλικίας ή πεποιθήσεων και αν είναι αυτοί, αποκλείονται από τις εκλογές αυτές, αν και έχουν σύμφωνα με το Νόμο το δικαίωμα να ψηφίσουν, επειδή δεν προλαβαίνουμε να περάσουμε τα ονόματά τους στους καταλόγους. Θες επειδή με έχει κουράσει το έργο με τη γραφειοκρατία και την καθυστέρηση κάθε είδους τόσα χρόνια, θες επειδή δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται στην εποχή μας, με τη ροή και τον όγκο των πληροφοριών να διευκολύνεται πια σε ασύλληπτο βαθμό από τα πληροφοριακά συστήματα και το διαδίκτυο, να σκαλώνουμε ακόμα σε τέτοια διαδικαστικά προβλήματα και να είναι, όπως μάθαμε από το Υπουργείο, «αντικειμενικά αδύνατον» να περαστούν αυτοί οι 100.000 πολίτες στους καταλόγους εγκαίρως.
Οι λύσεις που προτείνονται, όπως για παράδειγμα η επί τόπου εγγραφή στα εκλογικά τμήματα την ημέρα των εκλογών, είναι από ουτοπικές μέχρι παράλογες. Εδώ δεν μπορούμε να διεκπεραιώσουμε τα απλά, τέτοιες διαδικασίες θα προκαλούσαν τρομακτικό χάος σε μια ήδη ιδιαίτερα φορτισμένη, από όλες τις απόψεις, μέρα. Καθώς το Υπουργείο ξεκαθάρισε πια ότι λύση δεν υπάρχει, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε ότι για άλλη μια φορά η Ελλάδα κάνει τόπο στα νιάτα όπως μόνο εκείνη ξέρει, το μέλλον της χώρας θα αποφασιστεί εν μέρει από τους 80χρονους και όχι από τους 18χρονους και άλλη μια «δημοκρατική» διαδικασία θα στιγματιστεί πριν καν αρχίσει από ψιθύρους και συνωμοσιολογία, όχι αδικαιολόγητα. Α, και να ελπίσουμε ότι στο εγγύς μέλλον, θα πάρουμε κάποια στιγμή το μάθημά μας και θα σπεύδουμε να διορθώνουμε εκ των προτέρων τέτοιου είδους προβλήματα, αντί να τα συζητάμε, χωρίς να μπορεί πια να γίνει κάτι, όταν είναι πλέον αργά.
