Του Γιώργου Καλλίνη
Ας είμαστε επιφυλακτικοί με τη νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Όχι γιατί συνδυάζει δύο διαφορετικά ιδεολογικά στρατόπεδα. Ισά – ίσα, αυτή η συμμαχία, αποπνέει μια αύρα εθνικής ομοψυχίας, με κορμό τη μάχη κατά των μνημονίων.
Ας είμαστε επιφυλακτικοί, γιατί οι ευρωπαϊκές συνθήκες δεν θα ωριμάσουν από την μια στιγμή στην άλλη. Όποιος πιστεύει ότι οι τακτικές λιτότητας ξαφνικά θα αντικατασταθούν με κοινωνικές παροχές και κρατικοποιήσεις, μάλλον είναι πολύ αισιόδοξος. Ή μήπως ξαφνικά μια καταχρεωμένη και δανειζόμενη χώρα, η οποία ταυτόχρονα είναι τριτοκοσμική σε πολλές δομικές λειτουργίες της, θα αρχίσει να δουλεύει σαν ελβετικό ρολόι, για να διεκδικήσει με αξιώσεις το καλύτερο;
Οι επικοινωνιακές «ντόπες», οι συμβολισμοί και οι διαφορετικές νότες σε επιμέρους κοινωνικά ζητήματα, εξυπηρετούν μονάχα ένα σκοπό, που είναι πάρα πολύ σημαντικός: την ικανοποίηση του κοινού αισθήματος ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, ο οποίος αποκαθιστά τις αδικίες. Ότι δηλαδή όλα μπορούν να γίνουν διαφορετικά από ό, τι έχετε συνηθίσει. Με πιο απλά λόγια, η νέα κυβέρνηση έχει ως πρώτο στόχο να τονώσει την αυτοπεποίθηση μας και να μας ανεβάσει την ψυχολογία, με μεγάλα λόγια που τόσο μας αρέσουν. Και με αυτήν τη ρουφιάνα, την ελπίδα. Την οποία αφού την αποκτούμε σιγά σιγά, θα είμαστε και οι πιο αυστηροί κριτές.
Το πραγματικά σημαντικό στην παρούσα φάση -χωρίς να υποτιμούμε την αυτοπεποίθηση μας!- είναι η διαπραγμάτευση με τους δανειστές για την οικονομία μας. Όμως, είναι η πρώτη φορά μετά την αρχή της κρίσης που κάποιος άλλος θα καθίσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Και αυτός ο άλλος, δηλαδή η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αέρα διαφωνίας και σύγκρουσης. Μέχρι πρότινος, στο τραπέζι καθόντουσαν οι άνθρωποι που έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κρίση. Έχει διαφορά, δε νομίζετε; Ειδικά όταν επιτέλους έγινε κεντρικό αίτημα της κυβέρνησης το κούρεμα του χρέους!
Ακόμη πιο σημαντικό από τον αέρα σύγκρουσης, είναι το γεγονός ότι η νέα διαπραγματευτική ομάδα είναι πρωτοεμφανιζόμενη (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) άρα άφθαρτη και με πίστωση χρόνου στο εσωτερικό μέτωπο, ενώ η πρόσφατη λαϊκή εντολή για σκληρή διαπραγμάτευση την καθιστά άμεσα πιο ικανή να θέσει κόκκινες γραμμές στους εταίρους.
Ας είμαστε όμως επιφυλακτικοί, γιατί δίπλα στα πλεονεκτήματα της νέας συγκυβέρνησης, υπάρχει και η απειρία, η οποία συνοδεύεται όμως με ενέργεια, νέες ιδέες και φρεσκάδα. Ωστόσο, η διατήρηση τόσων εύθραυστων ισορροπιών, κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών, θα είναι ένα τιτάνιο έργο απέναντι σε τιτάνια ευρωπαϊκά εμπόδια. Ήδη, τα πρώτα επικοινωνιακά δείγματα αποκαλύπτουν τη διάθεση του Αλ. Τσίπρα να είναι συναινετικός στο εσωτερικό και συγκρουσιακός στο εξωτερικό. Επικίνδυνες ακροβασίες για οποιοδήποτε πολιτικό.
Πρόσω ολοταχώς χωρίς φόβο για τα πρώτα νομοσχέδια, τα οποία φαίνεται ότι δεν θα αργήσουν, από μια κυβέρνηση που εμφανώς βιάζεται και δείχνει πολύ όρεξη για δουλειά και καλά κάνει. Αρχικός στόχος, να ανακουφιστούν οι αδύναμοι πολίτες αλλά και να αποκατασταθούν αδικίες. Στον ορίζοντα η επιτυχής διαπραγμάτευση για το χρέος. Μετά από αυτά, ας σταματήσουμε να είμαστε επιφυλακτικοί.
