Του ΤΑΣΟΥ ΘΩΜΑ
Αυτή τη στιγμή οι συμμαχίες που μπορούν να επιτευχθούν για την Ελλάδα είναι συγκεκριμένες. Πρώτον οφείλουμε να αποκλείσουμε τη συμμαχία του Τσίπρα με την Ισπανία και την Πορτογαλία. Ο λόγος; Πως εκεί ακόμη κυβερνάει ο αντίστοιχος Σαμαράς! Σαν τι να πει δηλαδή ο Ραχόι που ερχόταν στην Αθήνα ως υπασπιστής του πρώην πρωθυπουργού; Να κάνει κωλοτούμπα την ώρα που έρχονται οι Ποδέμος να πάρουν την εξουσία; Δεν γίνονται αυτά. Τα ίδια και στη Λισαβόνα με τον Πέδρο Πάσος Κοέλιο, να απηχεί τις θέσεις της Μαδρίτης. Οι δύο κυβερνώντες Ισπανίας και Πορτογαλίας έχουν μόνο ένα «χαρτί» για να γλιτώσουν τον εκλογικό τους καταποντισμό: Την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Εδώ πρέπει να κάνουμε μία σημείωση. Μαδρίτη και Λισαβόνα ίσως να γίνουν οι πιο λυσσαλέοι υποστηρικτές της Μέρκελ, αλλά οι εκλογές στις δύο αυτές χώρες μπορούν τάχιστα να αλλάξουν τα δεδομένα. Κι αν η σύνδεση των Ποδέμος με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ευρέως γνωστή, αξίζει να αναφέρουμε πως και ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Πορτογαλίας, Αντόνιο Κόστα δήλωσε πως «η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αντανακλά την αποτυχία της λιτότητας στην Ευρώπη». Για την ώρα, λοιπόν, τα δύο έτερα… γουρουνάκια βρίσκονται πιο κοντά στις θέσεις της Μέρκελ, όμως σύντομα μπορεί να υπάρξει αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων.
Ρώμη και Παρίσι
Η συμμαχία Ισπανίας και Πορτογαλίας με την Ελλάδα έχει συμβολικό χαρακτήρα, καθώς πρόκειται για χώρες ευρέως και άμεσα θιγμένες από την ευρωπαϊκή πολιτική. Για να είμαστε ρεαλιστές, όμως, πολύ δύσκολα θα ταραζόταν το Βερολίνο από μία τέτοια συμμαχία. Αντιθέτως, η Άνγκελα Μέρκελ δεν μπορεί να αγνοήσει τη Ρώμη και το Παρίσι.
Ήδη ο Ρέντσι και ο Ολάντ έχουν κάνει τη δική τους «επανάσταση» εναντίον του Συμφώνου Σταθερότητας, όντας οι δύο χώρες που δεν τήρησαν την πανευρωπαϊκή συνταγή λιτότητας. Κι αν η αναχαίτιση της λιτότητας είναι η σοβαρή πτυχή της στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητη και η πολιτική σκοπιμότητας μίας τέτοιας κίνησης.
Ολάντ και Ρέντσι πιέζονται στο εσωτερικό κυρίως από τα δεξιά τους. Έτσι, βλέπουν με καλό μάτι μία συμμαχία με τον Τσίπρα για δύο λόγους: 1) Θα αποφύγουν τη δημιουργία μίας αριστερής απειλής στην εξουσία τους, η οποία θα συστρατευτεί με ΣΥΡΙΖΑ και Ποδέμος και 2) Δεν θα επιτρέψουν στην μπερλουσκονική δεξιά και τη λεπενική ακροδεξιά να εκμεταλλευτούν την Ελλάδα στην αντιευρωπαϊκή ατζέντα τους – μάλιστα το πλεονέκτημά τους είναι πως είτε πετύχει, είτε αποτύχει η νέα ελληνική κυβέρνηση, αυτοί μπορούν να το πλασάρουν για να εκλεγούν! Μόνος τρόπος αναχαίτισης των δύο αυτών παραμέτρων είναι η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Καταλύτης
Διαβάζουμε από το χθεσινό δημοσίευμα του αμερικανικού Μπλούμπεργκ όπου αναλύει γιατί η Μέρκελ δεν σκοπεύει να συναντήσει τον Τσίπρα: «Ο στόχος της Άνγκελα Μέρκελ είναι να δείξει στον Αλέξη Τσίπρα ότι είναι απομονωμένος στην Ευρώπη». Το αστείο είναι πως ακριβώς αυτός είναι ο στόχος του Έλληνα πρωθυπουργού! Άπαξ και ο Τσίπρας πετύχει να αποσπάσει την υποστήριξη των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, η Μέρκελ θα είναι η απομονωμένη! Πόσο μάλλον όταν λίγες μέρες πριν ο Μπάρακ Ομπάμα έστελνε μήνυμα απευθείας στο Βερολίνο, λέγοντας πως «Όταν η οικονομία είναι σε ελεύθερη πτώση πρέπει να υπάρξει στρατηγική ανάπτυξης και όχι απλά να προσπαθείς να ξεζουμίσεις έναν λαό που δεινοπαθεί ολοένα και περισσότερο». Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δρα ως καταλύτης για το ευρωπαϊκό στερέωμα.
