Του ΤΑΣΟΥ ΘΩΜΑ
Οι εκλογές στο Ισραήλ αποτελούν την επισφράγιση μίας προσωπικής κόντρας, η οποία πλέον αναδεικνύεται σε πρωτοφανή κρίση ανάμεσα σε Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ. Είναι γνωστό πως οι σχέσεις των Μπάρακ Ομπάμα και Μπεντζαμίν Νετανιάχου βρίσκονται στο ναδίρ: Ο Νετανιάχου έφτασε μέχρι το Κογκρέσο ώστε να διατρανώσει τη μετωπική του σύγκρουση με το Λευκό Οίκο για την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Κι όταν αυτό δεν του έφτασε για να κερδίσει τις εκλογές, προτίμησε να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια την Ουάσιγκτον παρά να χάσει. Και τα κατάφερε! Το ερώτημα είναι: Θα συνεχίσει το Ισραήλ την πορεία σύγκρουσης με τις ΗΠΑ;
Για να απαντήσουμε πρέπει να κοιτάξουμε όλη την εικόνα. Ώρες προ των ισραηλινών εκλογών, το Ρόιτερς έγραφε «Η εποχή του Νετανιάχου φτάνει στο τέλος της», ενώ το αμερικανικό Slate προεξοφλούσε την ήττα του «Μπίμπι», αποκαλώντας τον «κακό χαμένο» (σ.σ. sore loser). Ωστόσο, για άλλη μία φορά οι δημοσκοπήσεις έπεσαν πολύ έξω. Ο Νετανιάχου κέρδισε με άνεση το συνασπισμό της Σιωνιστικής Ένωσης, υπό τον Ισαάκ Χέρτσογκ, και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός του Ισραήλ. Για να το κάνει αυτό έπρεπε να κινητοποιήσει τους δεξιούς ψηφοφόρους εντός της χώρας του: Έτσι, δήλωσε πως απορρίπτει τη λύση των δύο κρατών για το παλαιστινιακό, λύση που προκρίνουν οι ΗΠΑ – είτε μιλάμε για τους Δημοκρατικούς, είτε για τους Ρεπουμπλικάνους.
Αμέσως μετά τη νίκη του, ο Νετανιάχου φρόντισε να καλύψει τα νώτα του, ανατρέποντας τη δήλωσή του. Εδώ όμως πρέπει να είμαστε ρεαλιστές: Η σύγκρουση ΗΠΑ και Ισραήλ δεν έχει σχέση με το Παλαιστινιακό. Η «ξεχωριστή σχέση» (σ.σ. «special relationship») ανάμεσα στο Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον δεν δοκιμάζεται εξαιτίας της φρικτής στρατηγικής των εποικισμών, σε εδάφη εντός ενός πιθανού παλαιστινιακού κράτους. Δοκιμάζεται εξαιτίας της προσέγγισης των ΗΠΑ με το Ιράν. Όταν, λοιπόν, 24 ώρες μετά την εκλογική νίκη του Νετανιάχου, οι Αμερικανοί διαρρέουν πληροφορίες συμφωνίας με την Τεχεράνη καταλαβαίνουμε πως ο Λευκός Οίκος είναι αποφασισμένος να προχωρήσει μέχρι το τέλος.
Ήδη, άλλωστε, η Ουάσιγκτον αποδέχεται το ρόλο που πρέπει να παίζει η Τεχεράνη ως σταθεροποιητικός παράγοντας στο Ιράκ, προοικονομώντας την αναβάθμιση του Ιράν για την ευρύτερη περιοχή. Χθες, το αμερικανικό Τάιμ μετέδιδε πως «η ύπαρξη ενός προσχεδίου (συμφωνίας) είναι η πιο ξεκάθαρη ένδειξη πως οι δύο πλευρές είναι πολύ κοντά σε μία γραπτή συμφωνία μέχρι τα τέλη Μαρτίου». Αυτή η συμφωνία θα άρει κάποιες από τις κυρώσεις εναντίον της Τεχεράνης, ακόμη κι αν οι Ρεπουμπλικάνοι προσπαθήσουν να την μπλοκάρουν στο Κογκρέσο.
Στο δια ταύτα: Όσο ισχυρό κι αν είναι το ισραηλινό λόμπι των ΗΠΑ, η απόφαση του Ομπάμα για προσέγγιση με το Ιράν φαντάζει οριστική και αμετάκλητη. Όταν λοιπόν επισφραγιστεί, το Ισραήλ θα έχει την επιλογή: Είτε να προσαρμοστεί, είτε να χάσει την «ξεχωριστή σχέση». Και ο Νετανιάχου μπορεί να απεχθάνεται τον Ομπάμα, αλλά αργά ή γρήγορα θα πρέπει να υποκύψει.
