Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Η «καθαρή» κοινωνία του κυρίου Λοβέρδου κοιμάται πλέον ήσυχη

Ο θάνατος της Μαρίας, μίας εκ των 29 οροθετικών γυναικών του 2012, και το κυνήγι των μαγισσών

Του Γιώργου Παπαδημητρίου

Ο πρόσφατος θάνατος της Μαρίας, μίας εκ των 29 οροθετικών γυναικών του 2012, μας θυμίζει (φευγαλέα) το ξεδιάντροπο κυνήγι μαγισσών που είχε εξαπολύσει ο τότε Υπουργός Υγείας...

Η λέξη «αλήθεια» προκύπτει ετυμολογικά από το στερητικό –α και τη λέξη «λήθη». Αληθινό λοιπόν -και κατ’ επέκταση πραγματικό- είναι ό,τι αρνείται να υποπέσει στη χοάνη της λήθης. Ή για να μιλήσουμε πιο σωστά, ό,τι αρνούμαστε να λησμονήσουμε και να σβήσουμε από τον χάρτη της συνείδησής μας. Υπό αυτή την έννοια, η τωρινή μας θλίψη για τη Μαρία, ο καημός όλων μας για την Κατερίνα που ήρθε με χρονοκαθυστέρηση και το ετεροχρονισμένο ράπισμα του ηθικού αυτουργού μίας κατάπτυστης κι απάνθρωπης εκστρατείας εξευτελισμού δεν μπορούν ακριβώς να λογιστούν ως «αληθινά». Είναι φευγαλέες καταχωρήσεις ευαισθησίας, που απλώς επιβεβαιώνουν τον γενικό βάρβαρο κανόνα που διέπει την επικαιρότητα: όλα προσπερνιούνται, όλα παραγράφονται. Αν δεν γνωρίζετε ποιες είναι η Μαρία και η Κατερίνα, λίγες σειρές υπομονή, χωρίς πάντως να νιώθετε τύψεις. Είναι οι παράπλευρες απώλειες, είναι κομμάτια της ανθρώπινης χωματερής μίας κοινωνίας που φροντίζει επιμελώς τη βιτρίνα της. Δεν υπάρχει λόγος να τις ξέρουμε, κατά βάση μας ήταν πάντα αδιάφορες.

Ήταν 2012, όταν ο τότε Υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος, ατσαλάκωτος στα υποδειγματικά κουστούμια του και σχεδόν ψεύτικος μέσα στην clean cut κοψιά του, εξέδιδε την υγειονομική διάταξη 39Α, η οποία βασιζόταν σε απαρχαιωμένο αναγκαστικό νόμο του 1940: «Έχοντας υπόψη την ανάγκη λήψης μέτρων για να προστατευτεί η υγεία του πληθυσμού, αποφασίζουμε: Λοιμώδη νοσήματα επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία θεωρούνται τα νοσήματα που ορίζονται ρητώς από το ΚΕΕΛΠΝΟ. Ειδικά για το HIV, HBV, HCV θα υπάρχει ειδικός έλεγχος για τα άτομα που κάνουν χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών, καθώς και για τα εκδιδόμενα άτομα. Οι αστυνομικές αρχές παρέχουν κάθε νόμιμη συνδρομή. Οι παραβάτες των διατάξεων της παρούσας τιμωρούνται κατά τα οριζόμενα.»

Το εναρκτήριο λάκτισμα για το ανελέητο κυνήγι μαγισσών είχε δοθεί. Ο κανιβαλισμός των έσχατων ορίων της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είχε ξεκινήσει. Από τις εκδιδόμενες γυναίκες που υπεβλήθησαν σε αναγκαστικό έλεγχο, 29 βρέθηκαν οροθετικές και ένας ανείπωτος Γολγοθάς ξεκίνησε. Τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες τέλεσης του κακουργήματος της σκοπούμενης σωματικής βλάβης, διατάχθηκε η φυλάκισή τους και το χειρότερο, κρίθηκε σκόπιμη από την εισαγγελία η δημοσιοποίηση όλων των προσωπικών τους στοιχείων. Τα ΜΜΕ βούτηξαν με μανία στη μαρμίτα της καφρίλας και δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Αμέτρητες φωτογραφίες, αποκλειστικά βίντεο από τις προσαγωγές πηχυαίοι τίτλοι που έριξαν τη δημοσιογραφική δεοντολογία σε κίτρινα τάρταρα, δημοσιοποίηση μέχρι και των διευθύνσεων των γονιών τους.

Κατά την παραμονή τους στη φυλακή, οι 29 οροθετικές αντιμετωπίστηκαν όχι ως ασθενείς, αλλά ως εγκληματικές φιγούρες που δεν άξιζαν του παραμικρού δικαιώματος. Η ηθική διαπόμπευση τους συνοδεύτηκε από τη φυσική εξαθλίωση εντός της φυλακής, όντας έρμαια μιας κοινωνίας που συμπεριφέρθηκε για πολλοστή φορά με πατριαρχικό τσαμπουκά. Στην Ελλάδα του 2012, οι εκδιδόμενες συνιστούσαν απειλή για την πατροπαράδοτη ελληνικής οικογένεια και όχι προφανώς οι μπερμπάντηδες πελάτες, που από θέση ισχύος επιζητούσαν αγοραίο έρωτα χωρίς προφυλάξεις. Στις μελλοντικές  ακαδημαϊκές γενεές, η παραπάνω υπόθεση οφείλει να αποτελέσει εκτενές αντικείμενο έρευνας στο πεδίο των gender studies, μπας και μπορέσουμε κάποια στιγμή να ερμηνεύσουμε τις παλαιότερες συμπεριφορές μας.

Παρά τις αμέτρητες διεθνείς καταγγελίες από οργανώσεις προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων, κανενός το αυτί δεν ίδρωσε, στον βωμό της προστασίας της δημόσιας υγείας. Η οποία μπορούσε και όντως έπρεπε να προστατευτεί, χωρίς την υιοθέτηση new age μεσαιωνικών πρακτικών. Συμπληρωματικά να αναφέρουμε πως οι κακουργηματικές κατηγορίες εξέπεσαν και για τις 29 γυναίκες, αλλά αυτά είναι πλέον ψιλά γράμματα στη συλλογική μνήμη. Η Μαρία είναι μία από τις οροθετικές, μητέρα ενός παιδιού, που άφησε την τελευταία της πνοή πριν από περίπου μία βδομάδα. Η Κατερίνα αυτοκτόνησε το 2014, λυγίζοντας υπό το βάρος των όσων συνέβησαν. Ο Ανδρέας Λοβέρδος, υποθέτω, συνεχίζει τη λουσάτη ζωή του όπως και πριν.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ