Η πόλη Μαριούπολη στην νότια Ουκρανία που είναι υπό πολιορκία, δέχεται σφοδρούς βομβαρδισμούς από τις ρωσικές δυνάμεις μετά την έναρξη του πολέμου στις 24 Φεβρουαρίου και βρίσκεται αντιμέτωπη με μια δραματική ανθρωπιστική κατάσταση, είναι ένα έπαθλο στρατηγικής σημασίας για την Μόσχα και έχει μετατραπεί σε σύμβολο αντίστασης για την Ουκρανία.
Σύμφωνα με τον δήμαρχο της πόλης, σχεδόν 5.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, τα κτίρια σε όλη την πόλη έχουν καταστραφεί, ενώ 290.000 άνθρωποι έχουν τραπεί σε φυγή μέχρι τις 27 Μαρτίου και τουλάχιστον 160.000 εξακολουθούν να είναι παγιδευμένοι χωρίς ρεύμα, έχοντας στην διάεθση τους λίγα τρόφιμα ή άλλες προμήθειες.
Γιατί είναι τόσο σημαντική η πόλη;
Θέση στρατηγικής σημασίας
Η Μαριούπολη είναι η μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας στην Αζοφική Θάλασσα, η οποία συνδέεται με τη Μαύρη Θάλασσα μέσω του Στενών του Κερτς. Η πόλη πήρε το όνομά της από τη Μαρία Φιόντοροβνα, σύζυγο του Ρώσου αυτοκράτορα Αλέξανδρου Γ', και βρίσκεται περίπου 70 χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Ρωσία. Απέχει επίσης λίγα χιλιόμετρα από εδάφη της ανατολικής Ουκρανίας που ελέγχονται από αυτονομιστές που υποστηρίζονται από τη Ρωσία, οι οποίοι πολεμούν τις ουκρανικές κυβερνητικές δυνάμεις από το 2014.
Η κατάληψη της Μαριούπολης θα επιτρέψει στη Ρωσία να δημιουργήσει μια χερσαία γέφυρα μεταξύ των δύο αυτονομιστικών, αυτοαποκαλούμενων λαϊκών δημοκρατιών στο Ντονμπάς και στην περιοχή της Κριμαίας, την οποία η Ρωσία κατέλαβε και προσάρτησε το 2014.
Η κατάληψη της Μαριούπολης θα έδινε επίσης στη Ρωσία τον έλεγχο της ουκρανικής ακτής στην Αζοφική Θάλασσα, καθώς προσπαθεί επίσης να αποκόψει την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα. Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν ήδη καταλάβει το λιμάνι Χερσών της Μαύρης Θάλασσας περίπου 380 χλμ. από τη Μαριούπολη και η Ρωσία ελέγχει τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας της Κριμαίας.
Η "πτώση" της Μαριούπολης και η δημιουργία ενός χερσαίου διαδρόμου θα δώσει στις ρωσικές δυνάμεις την δυνατότητα να περικυκλώσουν τις ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις που πριν από τον πόλεμο βασίζονταν στη γραμμή επαφής γύρω από εδάφη που ελέγχονται από τους αυτονομιστές.
Η κατάληψη της Μαριούπολης θα έδινε την δυξναρτότητα στα ρωσικά στρατεύματα που παραμένουν εκεί στάσιμα, να προωθηθούν προς νέους στρατιωτικούς στόχους όπως η ενίσχυση άλλων μετώπων.
Η οικονομική διάσταση
Η Μαριούπολη διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για την οικονομία της Ουκρανίας καθώς το λιμάνι χρησιμοποιείται για την εξαγωγή σιδήρου, χάλυβα, σιτηρών και βαρέων μηχανημάτων, μια σημαντική πηγή εισοδήματος για την ουκρανική κυβέρνηση.
Ήταν παραδοσιακά σημαντικό λιμάνι εξαγωγής άνθρακα κατά τη σοβιετική εποχή, όταν ήταν από το 1948 έως το 1989 γνωστό ως Ζντάνοφ, που ήταν το όνομα κομμουνιστή ηγέτη που γεννήθηκε εκεί.
Ανώτερος αξιωματούχος του κλάδου είχε δηλώσει στις 21 Μαρτίου ότι η Ουκρανία αντιμετώπισε πιθανή απώλεια εσόδων από σιτηρά ύψους 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων λόγω του αποκλεισμού λιμένων από τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της Μαριούπολης.
Οι χώρες που βασίζονται στις εισαγωγές ουκρανικού σιταριού περιλαμβάνουν την Αίγυπτο, την Τουρκία και την Υεμένη. Ο πόλεμος συμβάλλει στον παγκόσμιο πληθωρισμό των τροφίμων.
Στη Μαριούπολη βρίσκεται επίσης η εταιρεία Illich Iron and Steel Works, η δεύτερη μεγαλύτερη μεταλλουργική επιχείρηση στην Ουκρανία, και η Azovstal σιδηρουργία και χάλυβας, μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες έλασης χάλυβα στη χώρα.
Η Μαριούπολη έχει βαθύτερες θέσεις ελλιμενισμού από άλλα ουκρανικά λιμάνια της περιοχής. Ο έλεγχός της θα μπορούσε να βοηθήσει τη Ρωσία να μεταφέρει εξοπλισμό, αγαθά και προσωπικό πιο γρήγορα και εύκολα μεταξύ Ρωσίας, Ντονμπάς και Κριμαίας.
Δαβίδ και Γολιάθ
Η Μαριούπολη έχει γίνει σύμβολο της ουκρανικής αντίστασης, με τα ηγετικά στελέχη της πόλης να απεικονίζουν ως ήρωες τους σχεδόν άοπλους υπερασπιστές της όλης που δίνουν μια άνιση μάχη παρόμοια με μια μάχη μεταξύ Δαβίδ και Γολιάθ.
Ορισμένοι ξένοι και Ουκρανοί ηγέτες συγκρίνουν την καταστροφή στη Μαριούπολη με αυτή που προκλήθηκε από τις ρωσικές επιθέσεις στη συριακή πόλη Χαλέπι και Γκρόζνι στην Τσετσενία.
Η Μαριούπολη θα ήταν η πρώτη μεγάλη πόλη της Ουκρανίας που μπορεί να πέσει στα χέρια των Ρώσων εισβολέων. Η "πτώση" της θα ήταν ένα δυνητικά ένα βαρύ ψυχολογικό πλήγμα που θα πλήξει το ηθικό της Ουκρανίας.
Θα μπορούσε να "ανοίξει περισσότερη την όρεξη" στη Ρωσία και να θεωρηθεί από τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν ως μια σημαντική νίκη σε έναν πόλεμο που δυτικοί στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες λένε ότι σε μεγάλο βαθμό μάχεται για να επιτύχει τους στόχους του.
Η Μόσχα διαβάλει το τάγμα Αζόφ, μια ακροδεξιά, νεοναζιστική πολιτοφυλακή που ανήκει στην Εθνική Φρουρά της Ουκρανίας και μάχεται για την υπεράσπιση της Μαριούπολης. Ένας από τους διακηρυγμένους στόχους της «ειδικής επιχείρησης» του Πούτιν ήταν η «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας. Δυτικοί ηγέτες λένε ότι αυτό ήταν ένα αβάσιμο πρόσχημα για έναν αδικαιολόγητο πόλεμο, αλλά ο Πούτιν είναι πιθανό να θεωρήσει ορόσημο μια ήττα των δυνάμεων του τάγματος Αζόφ ή τη σύλληψη οποιουδήποτε μαχητή του.
Στόχος κτίριο της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού
Στο μεταξύ ένα κτίριο της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού (ΔΕΕΣ) έγινε στόχος ρωσικών βομβαρδισμών στην πολιορκημένη Μαριούπολη, στη νοτιοανατολική Ουκρανία, δήλωσε σήμερα μια ουκρανή αξιωματούχος.
«Οι εισβολείς βομβάρδισαν εσκεμμένα ένα κτίριο της ΔΕΕΣ στη Μαριούπολη», έγραψε στο Telegram η Λιουντμίλα Ντενίσοβα, αρμόδια για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο ουκρανικό κοινοβούλιο. «Προς το παρόν δεν έχουμε πληροφορίες για τα θύματα», πρόσθεσε χωρίς να διευκρινίσει πόσοι άνθρωποι μπορεί να βρίσκονταν μέσα στο κτίριο όταν δέχθηκε τα πυρά.
Τραυματισμένα παιδιά προσπαθούν να αναρρώσουν στη Ζαπορίζια αφού εγκατέλειψαν την πολιορκημένη Μαριούπολη
Η 11χρονη Μιλένα Ουράλοβα θυμάται ότι έχασε τις αισθήσεις της και ότι όταν συνήλθε είδε τη μητέρα της Γελένα να κλαίει καθώς η κόρη της είχε τραυματιστεί ενώ η οικογένειά της προσπαθούσε να εγκαταλείψει την πολιορκημένη Μαριούπολη πριν από δύο εβδομάδες.
Αναρρώνοντας τώρα στη σχετική ασφάλεια ενός νοσοκομείου παίδων στην πόλη Ζαπορίζια, σε απόσταση περίπου 200 χιλιομέτρων, ανακαλεί με ηρεμία στη μνήμη της το περιστατικό, με τα τραύματά της στο πρόσωπο και τον λαιμό της να είναι ακόμα εμφανή.
«Είδα σκοτάδι και ένας δυνατός θόρυβος ηχούσε στα αυτιά μου», είπε το κορίτσι. «Όταν άνοιξα τα μάτια μου, είδα τη μητέρα μου να με κρατά στην αγκαλιά της. Με ακούμπησε κάτω και άρχισε να κλαίει και να ζητά βοήθεια».
Σύμφωνα με τη Γελένα, η Μιλένα τραυματίστηκε όταν ρωσικά στρατεύματα άνοιξαν πυρ καθώς η οικογένεια πέρασε από σημείο ελέγχου καθ’ οδόν προς τη Ζαπορίζια, μια βιομηχανική πόλη που έχει γίνει βασικό πέρασμα για όσους εγκαταλείπουν τη Μαριούπολη.
Λεωφορεία γεμάτα ανθρώπους που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους φθάνουν στην πόλη, πριν κινηθούν ακόμα πιο δυτικά, ακολουθώντας μια πορεία που πήρε περίπου το ένα τέταρτο των 44 εκατ. κατοίκων της Ουκρανίας, που αναγκάστηκε να αναζητήσει καταφύγιο είτε σε άλλες, ασφαλέστερες περιοχές της χώρας, είτε στο εξωτερικό.
Δίπλα στη Μιλένα είναι ο Σάσα, ένα 11χρονο αγόρι, επίσης από τη Μαριούπολη, με ένα μεγάλο λευκό επίδεσμο στο πρόσωπο, από τον τραυματισμό που υπέστη από χτύπημα με πύραυλο την ώρα που έπαιζε με φίλους του. «Φοβόμουν πολύ, υπήρχε παντού πολύ αίμα», είπε.
Η Μαριούπολη, μια πόλη-λιμάνι στην Αζοφική Θάλασσα, έχει γίνει σύμβολο δεινών εδώ και πάνω από ένα μήνα από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στη γειτονική της χώρας σε μια ‘ειδική επιχείρηση’, όπως την χαρακτηρίζει το Κρεμλίνο, για τον αφοπλισμό και την «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με τις δημοτικές αρχές της Μαριούπολης, σχεδόν 5.000 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων περίπου 210 παιδιά, έχουν σκοτωθεί από τότε που ξεκίνησε η ρωσική επίθεση.
Η Ρωσία αρνείται ότι οι δυνάμεις της στοχοθετούν αμάχους, αλλά οι τοπικές αρχές λένε ότι τουλάχιστον το 80% της πόλης έχει καταστραφεί και οι υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών έχουν προειδοποιήσει για «ιδιαίτερα δυσμενείς» συνθήκες στη Μαριούπολη και άλλες πόλεις.
Οι άνθρωποι που καταφέρνουν να φθάσουν στη Ζαπορίζια, συνήθως ύστερα από ένα κοπιαστικό και επικίνδυνο ταξίδι με αυτοκίνητο ή λεωφορείο, μιλούν για κατεστραμμένη, έρημη γη, γεμάτη χαλάσματα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή θέρμανση, όπου οι άνθρωποι μαγειρεύουν σε φωτιές που έχουν ανάψει και πίνουν βρόχινο νερό ή λιωμένο χιόνι.
«Η Μαριούπολη χάθηκε, έχει βομβαρδιστεί», δήλωσε η Κάτια Σεμένιουκ, 77 ετών, καθισμένη σε ένα γεμάτο με κόσμο σούπερ μάρκετ που έχει μετατραπεί σε κέντρο υποδοχής και όπου στους ανθρώπους που έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους προσφέρεται φαγητό, ζεστά ρούχα και βοήθεια.
Ένας πίνακας ανακοινώσεων καλύπτεται από ιδιόχειρα μηνύματα με εκκλήσεις για τον εντοπισμό αγνοούμενων συγγενών ή με προσφορά βοήθειας για μετακινήσεις. Εθελοντές βοηθούν με τα διαδικαστικά και την οργάνωση των στοιχείων των ανθρώπων που έχουν χάσει τα προσωπικά τους έγγραφα.
Η Σεμένιουκ έφθασε στη Ζαπορίζια αφού πέρασε εβδομάδες μετακινούμενη από καταφύγιο σε καταφύγιο στη Μαριούπολη, όπου είχε πάει να προστατευθεί με τον γιο της καθώς λόγω των βομβαρδισμών εγκατέλειψε το σπίτι της σε ένα χωριό λίγο έξω από την πόλη.
«Υπήρχε σπίτι, είχαμε τα πάντα και τώρα δεν έμεινε τίποτα», δήλωσε.
Για πολλούς από αυτούς που γλίτωσαν το μέλλον είναι αβέβαιο καθώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσο θα κρατήσουν οι συγκρούσεις.
Αλλά η Μιλένα, που αγαπά τη γυμναστική, έχει μερικές ιδέες. Με την πόλη τους να έχει καταστραφεί, η οικογένεια κατευθύνεται προς τη γειτονική Λιθουανία, προς τα δυτικά. «Έχω ένα όνειρο ότι όταν φθάσουμε στη Λιθουανία, θα βρούμε ένα γυμναστήριο και θα μπορώ να προπονηθώ και πάλι», είπε.
Με πληροφορίες από: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Γιώργος Περρής: «Είμαι γκέι, υπερήφανος και χαρούμενος»
Πρωτοφανές βίντεο: ΙΧ βάζει όπισθεν και παίρνει σβάρνα 5 οχήματα στη Θεσσαλονίκη
Dance Festival: 1.500 χορευτές από όλη την Ευρώπη στη Θεσσαλονίκη
