«Την περασμένη Κυριακή το απόγευμα, στις 18:30 περίπου, ο γιος μου, 4,5 ετών, είχε ένα ατύχημα, από τα συνηθισμένα. Το μικρό δαχτυλάκι του αριστερού του χεριού μαγκώθηκε σε μια πόρτα που την έκλεισε με φόρα ο αέρας».
Η αφήγηση του Χρήστου Δούλου, κατοίκου στο ακριτικό Καστελλόριζο, που μίλησε στην Καθημερινή, φαντάζει στην αρχή ως μια στενάχωρη, αλλά συνηθισμένη ιστορία, που κάποια στιγμή θα μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε οικογένεια. Καθώς ξεδιπλώνεται, όμως, θυμίζει αγωνιώδες θρίλερ.
Συνεχίζοντας, ο κ. Δούλος λέει πως μέχρι να φτάσει μαζί με το παιδί και τη σύζυγό του στο Πολυδύναμο Κέντρο Υγείας του νησιού, οι δύο αγροτικοί γιατροί που εργάζονται εκεί, περίμεναν στην πόρτα το παιδί για να το περιποιηθούν. «Έτρεξαν να μάς βοηθήσουν και σταμάτησαν αμέσως την αιμορραγία», σημειώνει ο πατέρας του 4χρονου και συνεχίζει: «Έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να σταθεροποιήσουν το δάχτυλο του. Μόλις το κατάφεραν, άρχισαν αμέσως να παίρνουν τηλέφωνα στο νοσοκομείο της Ρόδου για να ζητήσουν αεροδιακομιδή. Οι ίδιοι δεν μπορούσαν φυσικά να κάνουν αυτό το λεπτό χειρουργείο. Πέρασαν πάνω από 40 με 50 λεπτά, που δεν σήκωναν το τηλέφωνο και δεν μπορούσαμε να τους βρούμε. Άρχισε να δυσκολεύει η κατάσταση, εγώ με την γυναίκα μου να αγχωνόμαστε και το παιδί να φοβάται».
«Ο φόβος του ήταν που μας ένοιαζε και δεν μπορούσαμε να τον καλμάρουμε – όχι τόσο ο πόνος. Μού έλεγε: “μπαμπά κάνε κάτι”. Έφτιαξα λοιπόν ένα γρήγορο πλάνο στο μυαλό μου», πρόσθεσε.
Το πλάνο ήταν η μεταφορά του μικρού αγοριού σε απέναντι νοσοκομείο στην Τουρκία με τουριστικό σκάφος. «Από τη στιγμή που το αποφάσισα, με βοήθησε μέσα σε ελάχιστο χρόνο όλο το νησί», περιγράφει ο κ. Δούλος και συνεχίζει: «Κατ’ αρχάς, ο φίλος μου που έχει το τουριστικό σκάφος, το οποίο κάνει τον γύρο του νησιού, αλλά και διαδρομές Καστελλόριζο- Τουρκία.Έπειτα, για τα χαρτιά που χρειαζόμουν για να περάσουμε απέναντι, με βοήθησαν η Αστυνομία, το Τελωνείο και το Λιμεναρχείο – όλοι έβγαλαν ό,τι έγγραφο χρειαζόμασταν, αμέσως».
Κάπως έτσι, σε 10 λεπτά, η οικογένεια βρισκόταν στο απέναντι λιμάνι, όπου με εντολή του Καϊμακάμη -σ.σ διοικητής επαρχίας- του Κας τους περίμενε ομάδα του ΕΚΑΒ Τουρκίας, αλλά και μια φίλη Τουρκάλα της οικογένειας, η οποία έχει παντρευτεί έναν συντοπίτη του κ. Δούλου, από το Καστελλόριζο.
Στο δημόσιο νοσοκομείο του Κας, οι γιατροί έκαναν ακτίνες στο χέρι του παιδιού, εξέτασαν το δάχτυλο, έπαιξαν μαζί του και τον ξεγέλασαν, μιας και διαπίστωσαν την κούρασή του. Όμως, επειδή ο χειρουργός ορθοπεδικός έλειπε με άδεια, δεν μπορούσε να γίνει γνωμάτευση για την κατάσταση του δαχτύλου του παιδιού.
«Είχαμε και άλλη περιπέτεια μπροστά μας», λέει ο κ. Δούλος και περιγράφει πως τελικά αποφασίστηκε η οικογένεια να μεταφερθεί με ασθενοφόρο στην Αττάλεια, που απέχει 200 χιλιόμετρα από το Κας. Ούτε εκεί όμως μπόρεσε να χειρουργηθεί ο 4χρονος.
«Συνεχίσαμε για μια ιδιωτική κλινική, άλλα 70 χιλιόμετρα έξω από την Αττάλεια. Εκεί συνέβη κάτι που δεν το περίμενα. Μάς ζήτησαν ένα εξωφρενικό ποσό για το χειρουργείο. Δεν τα είχαμε βέβαια αυτά τα χρήματα, παρά το ότι είχα πάρει μαζί μου ένα γενναίο ποσό. Καταλήξαμε σε μια δεύτερη ιδιωτική κλινική, στον δρόμο πίσω, προς την Αττάλεια. Εκεί μάς φέρθηκαν ανθρώπινα. Πληρώσαμε ένα πολύ φυσιολογικό ποσό και το παιδί σώθηκε. Σε εκείνη τη φάση, ήμασταν πια απελπισμένοι. Σκεφτείτε, η εγχείρηση έγινε στις 05:30 τα ξημερώματα, από 18:30 την περασμένη μέρα, που είχε χτυπήσει το παιδί. Για εμένα, όλες αυτές οι ώρες κύλησαν σαν νερό, γιατί παρά τα χιλιόμετρα και την ταλαιπωρία, όλη την ώρα σκεφτόμουν το “μετά”- τι θα μας πουν στο επόμενο νοσοκομείο, αν θα μάς αναλάβουν, αν θα έχουν γιατρό, αν φτάνουν τα χρήματα», αφηγείται ο πατέρας του μικρού αγοριού.
«Είμαστε στο 2023 στην Ελλάδα και πρέπει να αλλάξω χώρα για να φροντίσω το παιδί μου; Είμαι φορολογούμενος πολίτης, δεν πρέπει να έχει το Καστελλόριζο έναν γενικό γιατρό;» λέει ο Χρήστος Δούλος, ο οποίος στη φωτογραφία κρατά τον 4χρονο γιο του.
Η απάντηση του νοσοκομείου Ρόδου
Ο κ. Σταύρος Τσαντής διοικητής του νοσοκομείου της Ρόδου, μιλώντας στην «Κ», λέει τα εξής για το περιστατικό:
«Το τηλεφωνικό κέντρο του νοσοκομείου είχε όντως τεχνική βλάβη για δύο ώρες το απόγευμα της Κυριακής. Όμως οι γιατροί στο Καστελλόριζο επικοινώνησαν μέσω κινητών τηλεφώνων με εφημερεύοντα γιατρό στη Ρόδο, ο οποίος είπε ότι το παιδί χρειάζεται χειρουργείο και πρέπει να γίνει αεροδιακομιδή. Ο πατέρας την αρνήθηκε και πήρε το παιδί του και έφυγε από το Περιφερειακό Ιατρείο».
Απαντώντας στα παραπάνω ο κ. Δούλος λέει στην «Κ» πως τα 50 λεπτά που παρέμεινε στο Περιφερειακό Πολυδύναμο Ιατρείο δεν δόθηκε εντολή για αεροδιακομιδή και πως ο ίδιος υπέγραψε για να φύγει με το παιδί του. Σημειώνει επίσης πως είχε πει στους γιατρούς πως αν γινόταν αεροδιακομιδή θα έμπαινε η σύζυγός του στο ελικόπτερο.
Ο Τούρκος γιατρός που εγχείρησε το παιδί
Ένα «αποψιλωμένο» Πολυδύναμο Ιατρείο
Ο αντιδήμαρχος Μεγίστης, Στράτος Αμύγδαλος, σημειώνει πως το πρόβλημα της ιατρικής φροντίδας στο ακριτικό νησί, είναι διαχρονικό.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το οργανόγραμμα για το Πολυδύναμο Ιατρείο Μεγίστης περιλαμβάνει έναν γιατρό γενικής ιατρικής, δύο επιμελητές γιατρούς, δύο αγροτικούς γιατρούς, δύο νοσηλευτές και μία μαία. Από τις παραπάνω ειδικότητες, στο Πολυδύναμο Ιατρείο εργάζονται δύο αγροτικοί γιατροί και μία μαία.
Μιλώντας στην «Κ», προσθέτει: «Αυτή η κατάσταση επικρατεί εδώ και τρία χρόνια. Και παρά τα οικονομικά κίνητρα που δίνουμε τόσο από το νησί μας, όσο και από την Περιφέρεια Δωδεκανήσου, ενώ παράλληλα εξασφαλίζουμε και τη διαμονή, οι θέσεις αυτές δεν καλύπτονται».
Ο κ. Αμύγδαλος λέει πως τα οικονομικά κίνητρα που δίνονται για να πάει ένας γιατρός στο Καστελλόριζο, είναι πολύ γενναία. Ο δήμος προσφέρει 500 ευρώ τον μήνα επιπλέον του μισθού. Άλλα 400 ευρώ δίνει η Περιφέρεια, ενώ πριν από λίγο καιρό ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε πως οι γιατροί που μεταβαίνουν σε ακριτικά νησιά θα παίρνουν ένα μπόνους 1.800 ευρώ τον μήνα και εξασφαλισμένη στέγη. Παρόλα αυτά, όπως τόνισε, οι θέσεις παραμένουν κενές, «με αποτέλεσμα να έχουμε τουλάχιστον 12 αεροδιακομιδές κάθε χρόνο από το νησί μας προς Ρόδο ή αλλού. Οι αεροδιακομιδές είναι όμως, πολύ κοστοβόρες».
«Εμείς πιστεύουμε πως πρέπει να υπάρξει υποχρεωτικότητα παραμονής για ένα διάστημα. Τα οικονομικά κίνητρα δεν “συγκινούν” από μόνα τους τούς γιατρούς», κατέληξε.
Πηγή: kathimerini
