«Τα παραπάνω, σε όλο τον 20ο αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του 21ου και παγκόσμια, έχουν επιβεβαιωθεί και δεν υπάρχει ούτε μία εξαίρεση στον κανόνα» είπε η κ. Παπαρήγα και πρόσθεσε ότι μια ακόμη «απόδειξη» προκύπτει «και από τη σχετικά πρόσφατη εμπειρία του κόμματος, από τη συγκρότηση του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου το 1989».
Αναφερόμενη στο ρόλο του ΚΚΕ και στα συμπεράσματα από την ιστορική εμπειρία, αλλά και από την περίοδο της δικτατορίας, η κ. Παπαρήγα υπογράμμισε ότι «στον αγώνα για την επαναστατική εργατική εξουσία» και «σε οποιεσδήποτε συνθήκες», η προετοιμασία του κόμματος πρέπει να «συντελείται στην καθημερινή πάλη» και ότι το κόμμα «δεν πρέπει να αποσπάται από την ανάγκη να δρα μέσα στις μάζες».
«Λαθεμένη ήταν η αντίληψη που προβάλλονταν σε ντοκουμέντα του κόμματος στη διάρκεια της επταετίας, ότι εάν το κόμμα και το λαϊκό κίνημα αποκτούσαν δύναμη, τότε θα ήταν δυνατόν να υποχρεώσουν τις αστικές πολιτικές δυνάμεις στις μέρες τους, να δεχθούν ωφέλιμη συνεργασία για το λαό» είπε η κ. Παπαρήγα και πρόσθεσε: «Ακόμη κι εάν κάποιες από αυτές τις δυνάμεις με τις οποίες επιζητούσε το κόμμα συνεργασία, τελικά δέχονταν, ο στόχος τους θα ήταν η χρησιμοποίηση του κόμματος και της επιρροής του στα λαϊκά στρώματα για τα δικά τους ταξικά συμφέροντα».
