Στη συνέντευξη με τίτλο «Η αλήθεια σχετικά με την Ελλάδα», στην οποία συμμετείχαν οι ευρωβουλευτές του Ποταμιού Μίλτος Κύρκος και των Φιλελεύθερων Ζαν Αρτουί, αναλύθηκαν τα προβλήματα στο, σχεδιασμό των μνημονίων και οι «λάθος πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων», με έμφαση στο γεγονός ότι πάρθηκαν «πολύ σκληρά δημοσιονομικά μέτρα», δίχως όμως να αντιμετωπιστούν οι μεγάλες παθογένειες, όπως η κακή διακυβέρνηση της Ελλάδας, η αναποτελεσματική διοίκηση, το πελατειακό κράτος, οι αδύναμοι θεσμοί και η έλλειψη ανταγωνιστικότητας.
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα, αυτή τη στιγμή, της χώρας είναι η απουσία επενδύσεων, γιατί έχουμε μεγάλη πτώση αξιών, μεγάλη πτώση των μισθών, και παρόλα αυτά οι επενδύσεις στην Ελλάδα είναι κατά μέσο όρο το μισό των αντίστοιχων επενδύσεων σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης. Στην Ελλάδα είναι μόνο το 10% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος της Ευρώπης είναι το 20% του ΑΕΠ» ανέφερε ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος κάλεσε τους Ευρωπαίους να ασχοληθούν σοβαρά και να δώσουν λύση στο πρόβλημα του χρέους.
Ο επικεφαλής του Ποταμιού στάθηκε παράλληλα και στην «φοροεπιδρομή», αλλά και «στο κραταιό κομματικό κράτος», το οποίο, όπως είπε, αποτελεί τροχοπέδη για πολλούς τομείς της ζωής του Έλληνα πολίτη.
Από την πλευρά του ο Γκι Φέρχοφσταντ τόνισε, μεταξύ άλλων: «Στην πραγματικότητα, το χρέος της Ελλάδας είναι σχεδόν το διπλάσιο σε σχέση με της ευρωζώνης. Η οικονομική ανάπτυξη ήταν μηδενική πέρυσι και αρνητική φέτος. Η ανάπτυξη το 2016 ήταν -0,6% για την Ελλάδα, ποσοστό χαμηλότερο κατά 2% σε σχέση με τον μέσο όρο της ευρωζώνης. Παρά τους ισχυρισμούς του Eurogroup πως η κατάσταση είναι υπό έλεγχο, εμείς πιστεύουμε πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει για την Ελλάδα. Πολλά πράγματα δεν πήγαν καλά στην Ελλάδα».
Ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού Μίλτος Κύρκος στην τοποθέτησή του αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που υπάρχουν στο Μνημόνιο και θα έπρεπε να έχουν υλοποιηθεί. Όπως είπε, υπάρχει «πλήρης αδιαφορία για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που υπάρχουν στο Μνημόνιο», ενώ τόνισε ότι θα πρέπει να υπάρξει άμεσα διαφάνεια στις δημόσιες συμβάσεις, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα -το πρόβλημα για όσους είναι κάτω από το όριο της φτώχειας- καταπολέμηση του λαθρεμπορίου και μείωση του χρόνου απονομής δικαιοσύνης.
