Skip to main content
Menu Αναζήτηση
espa-banner

Ανίλα Ρέζντα: Στη Θεσσαλονίκη βρήκα τα πάντα, την ερωτεύτηκα!

Γράφει η Ανίλα Ρέζντα, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την ΠΟΛΗχρωμη Πόλη του Σπύρου Βούγια

Είχα την χαρά και τη τιμή να ζήσω σ’ αυτήν την πόλη που είναι έρωτας, εδώ και 25 χρόνια. Τίποτα δεν έφερα μαζί μου από την πατρίδα μου, μόνο αγάπη και σεβασμό για τον ξένο τόπο, την μεγάλη θέληση για να μάθω την γλώσσα που γράφτηκε η ιστορία τις ανθρωπότητας, την Ελληνική γλώσσα.

Εδώ τα βρήκα τα πάντα. Ότι επιθυμούσα εδώ ήταν. Οι Έλληνες είχαν κτίσει με τα  χρόνια έναν μικρό παράδεισο για τον εαυτό τους και για όποιον ξένο θα ήθελε να κάνει το ταξίδι της ζωής του στην Ελλάδα. Τα όνειρα μου μεγάλα και γεμάτα φως!

«Πάρε τα χρώματα και ζωγράφισε το παράδεισο σου»-λέει ο Ελύτης μας! Και εγώ το έκανα. Ήθελα να σπουδάσω και μια μέρα ανέβηκα στα σκαλιά του  πιο ωραίου και μεγάλου πανεπιστήμιου στην Ευρώπη, του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.

Ήθελα να ήμουν δημότης  αυτής της πόλης  και μια μέρα απέκτησα το Ελληνικό Διαβατήριο και όπως κάθε ξένος που την ονειρεύεται αυτήν την μέρα χρόνια, για πολλά χρόνια, το πήρα, το έβαλα  κάτω από το μαξιλάρι μου και κοιμήθηκα μαζί του, μέρες, μήνες…

Τι θέλει ένας ξένος από ένα άλλο κράτος? Πέρα από τη δουλειά, θέλει να μιλήσει, να πει κάτι που λαχταρά η ψυχή του, θέλει λίγο χώρο στον Ήλιο, θέλει να χορέψει χέρι- χέρι με όλους τους ντόπιους για να αισθανθεί ότι η γη που όργωσε και ο ίδιος του χαμογελά λέγοντας: «..χαίρε ξένε… ρίζωσες και εσύ εδώ σε τούτο τον τόπο, γιατί με πότισες νερό, ιδρώτα και δάκρυ...».

Ποιος εμποδίζει έναν ξένο να είναι καλός με την κοινωνία που επέλεξε να ζει?

-η ιστορία που γράφτηκε όταν ο ίδιος δεν ζούσε καν!

- η χρονική στιγμή που η χώρα προέλευσης δεν τα πάει καλά με την χώρα υποδοχής.

- τα παλιά και τα καινούρια στερεότυπα.

-η αρνητική πορεία κάποιων πατριωτών του σε αυτή τη ξένη κοινωνία.

-οι πολιτικές δηλώσεις παλιών και νέων πολιτικών του κράτους του, που δυσαρεστούν το Λαό και την κυβέρνηση της χώρας που ζει ο ξένος.

Χωρίς να έχω καμία συμμετοχή στα παραπάνω, μια μέρα, ένα ωραίο πρωινό ξυπνώ  φταίχτρα! Ο φόβος και η ανασφάλεια τρώνε μέρες από τη ζωή μου!

Που και σε ποιον μπορώ να πω: « …φίλε, είμαι και εγώ εδώ. Είναι η δεύτερη μου πατρίδα… θέλω να ζήσω, δεν έχω χρόνο, τα περισσότερα μου χρόνια πέρασαν, λυπήσουμε… γράφω μια νέα υπέροχη ιστορία για τα παιδιά μας, για σας, για μας, για όλους…»

Αλλά η φωνή του ξένου δεν φτάνει πότε εκεί που πρέπει  γιατί, ο ίδιος μικραίνει μέσα του από την κούραση της δουλειάς, από την αναμονή να κερδίσει την άδεια παραμονής [η άδεια = ά δέος = χωρίς φόβο!!!] Κάποιοι  άλλοι δεν ήρθαν με τα ιδία μυαλά με τα δικά μου σε τούτο των τόπο!

Παντού σκορπισμένο βρίσκεται το κακό, παντού, δεν έχει πατρίδα, γλώσσα, όνομα έθνους. Ριζώνει παντού σαν κακιά φάρα και σαν σκιά σκεπάζει αθώα πρόσωπα, πατάει πάνω σε ζωές των άλλον, και μια άλλη είμαι και εγώ.

Μπορούμε να κάνουμε το καλύτερα για όλους μας. Έτυχε ο χρόνος που γνωριστήκαμε να είναι αυτή. Γεμάτη πολιτικά γεγονότα, εντάσεις, διπλωματικά επεισόδια. Δεν μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό. Μπορούμε όμως πλάι με αυτές τις σελίδες να γράψουμε για τον πολιτισμό των Αλβανών, για την κουλτούρα τους, για τα ήθη και τα έθιμα τους, για την θέληση τους για ζωή, ελεύθερη ζωή πέρα από τα σύνορα που τον υποχρέωσαν να ζει σαν σκλάβος απομονωμένος από όλο των κόσμο.

Κάνεις δεν ξέρει για τους Αλβανούς αλήθειες πραγματικές αλήθειες, γιατί δεν γράφτηκαν πουθενά έως σήμερα. Όσοι έμεναν εκεί έτρεχαν στης μεγάλες αλλαγές τους συστήματος, έτρεχαν στον χρήμα, στο πλούτο, ξεχνώντας τόσες ζωές που περίμεναν να λύσουν πολλά και υπαρκτά προβλήματα σε ένα ξένο κράτος. Και έμεινα εγώ μόνη μου, να απολογηθώ για το κάθε κακοποιό στοιχείο! Μόνη μου και έρημη απέναντι σε μια αλήθεια που πονάει, πονάει πολύ.

Εγώ ξέρω όμως να μιλάω για ποίηση, για κουλτούρα, για τα μαγικά γλυκά της γιαγιούλας μου από το Αργυρόκαστρο, για τα υπέροχα προϊόντα που παράγουν παντού στη Αλβανία. Ξέρω να μιλάω για υπέροχα νέα παιδιά που σπουδάζουν εκεί μουσική, φωτογραφία, ζωγραφική, θέατρο και ονειρεύονται όπως όλος ο κόσμος να παίξουν στα αμφιθέατρα της  Ελλάδος. Ξέρω υπέροχες γυναίκες που φτιάχνουν με τα χεριά τους κεντήματα. Ξέρω νέα παιδιά που αγαπούν τα αθλήματα. Γνωρίζω υπέροχους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται με πολύ κόπο μόνο για τα παιδιά τους και θα ήθελαν τόσο πολύ να τα φέρουν εδώ στη Ελλάδα σε κατασκηνώσεις για να γνωριστούν με τα αγαπημένα φιλαράκια τους, τα ελληνοπούλα. Ξέρω τόσους μικρούς παραγώγους που παράγουν ξεχωριστά και σπάνια εδέσματα, γλυκά…

Ποιος καλύτερα από τον Δήμο Θεσσαλονίκης θα μπορούσε να οργανώσει την φιλοξενία τόσων και τόσων πολιτισμικών εκδηλώσεων με το γειτονικό κράτος, με την Αλβανία; Πρέπει να αφήσουμε πίσω για τα παιδιά μας, και των δυο Λαών μας, καλύτερα γραπτά από αυτά των εφημερίδων, εκεί που γράφεται μεν μια ιστορία αλλά δεν υπηρετεί ποτέ το μέλλον! Μόνο η κουλτούρα, η τέχνη, ο πολισμός είχαν και θα τον έχουν πάντα αυτό τον ρόλο. Το ρολό της γεφύρωσης της αγάπης ανάμεσα σε δυο Λαούς γείτονες και φίλους. Το καλό πάντα νικά το κακό!

*Ανίλα Ρέζντα, Δικαστική Διερμηνέας στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης, Ορκωτή Διερμηνέας Μεταφράστρια στο Υπουργείο Δικαιοσύνης τις Αλβανικής Δημοκρατίας και μέλος του ΠΕΜ (Πανελλήνια Ένωση Μεταφραστών), Α.Μ. 611.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Βρετανικό Μουσείο: Νέος διευθυντής μετά το σκάνδαλο κλοπής αρχαιοτήτων - Ποιος είναι
Ο Κάλιναν εγκρίθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο και τον πρωθυπουργό Ρίσι Σούνακ και αναμένεται να αναλάβει καθήκοντα το καλοκαίρι
Βρετανικό Μουσείο: Νέος διευθυντής μετά το σκάνδαλο κλοπής αρχαιοτήτων - Ποιος είναι
Ρωσία: Δύο χρόνια φυλακή σε δημοσιογράφο επειδή επέκρινε τον πόλεμο στην Ουκρανία
«Δεν σκότωσα, δεν λεηλάτησα, δεν έκλεψα, δεν βίασα και, κυρίως, δεν ξεκίνησα κατακτητικό πόλεμο εναντίον μιας γειτονικής χώρας»
Ρωσία: Δύο χρόνια φυλακή σε δημοσιογράφο επειδή επέκρινε τον πόλεμο στην Ουκρανία