Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Ένα κεχριμπαρένιο κομπολόι πέφτει στο δρόμο όταν ο κάτοχός του πεθαίνει. Οι χάντρες του θα σκορπίσουν σε πολλά σημεία. Περαστικοί και γείτονες θα αποκτήσουν ο καθένας από μια χάντρα. Η ζωή, η μοίρα τους θα αλλάξει. Θα αντικρίσουν τον κόσμο περισσότερο ρεαλιστικά.
Ο Θεσσαλονικιός Δημήτρης Αντωνίου στο βιβλίο του «Χάντρες από κεχριμπάρι» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης μπλέκει με δεξιοτεχνία τις ιστορίες των ηρώων του και φτιάχνει ένα γαϊτανάκι με πολλές πτυχές της καθημερινότητας, και λουσμένο με το φως του κεχριμπαριού. Ξεκλέψαμε λίγο από το χρόνο του για να μας μιλήσει για το μυθιστόρημά του και τη λογοτεχνία εν γένει.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;
-Είχα κάποιες ιδέες, αποσπάσματα και ιστορίες που δούλευα ήδη, αλλά στην πραγματικότητα, η κεντρική ιδέα ήταν της συζύγου μου. Καθόμασταν σ’ ένα καφέ, στο κέντρο, κι έπαιζα το κομπολόι μου, κι εκείνη είπε: «Γιατί δεν γράφεις…» Και από κει ξεκίνησε. Την επομένη είχα ολοκληρώσει το πρώτο μέρος.
-Το κεχριμπάρι συμβολίζει την τύχη, τη θεραπεία και τη δύναμη. Στο βιβλίο τι συμβολίζουν οι χάντρες κεχριμπαριού;
-Θα μου επιτρέψετε να σας απαντήσω μ’ ένα απόσπασμα απ’ το βιβλίο; «Θυμήθηκε πως το κεχριμπάρι είναι το ρετσίνι κάποιων κωνοφόρων δέντρων το οποίο έχει απολιθωθεί. Τα δέντρα που το γέννησαν, με την πάροδο του χρόνου χάθηκαν, βυθίστηκαν στη γη ή κάτω απ’ το νερό. Και εκεί, αξιοποιώντας τις κατάλληλες θερμοκρασίες και τις υψηλές πιέσεις, το ρετσίνι μεταλλάχθηκε, αναμορφώθηκε, προόδευσε ώσπου έγινε απολίθωμα. Και τελικά κάποια στιγμή αναδύθηκε και πάλι στην επιφάνεια, αντίκρισε το φως του ήλιου κι έλαμψε σαν κάποιο ανυπολόγιστο δώρο της γης στους ανθρώπους. Σαν τον κύκλο της ζωής, σκέφτηκε. Το παλιό αποτραβιέται στην άκρη και αλλάζει, η μακρά πορεία του το αλλάζει˙ αργά, σταθερά, εποικοδομητικά, καίρια. Και με τον ίδιο ρυθμό μετουσιώνεται σε κάτι καινούργιο, ομορφότερο, περισσότερο χρήσιμο, πιο λαμπερό και πιο ελκυστικό. Γίνεται κάτι που μπορεί να ασκήσει γοητεία, να θέλξει, να χαρίσει γνώση, εμπειρία, αλήθεια».
-Πώς ξετυλίγεται το νήμα της υπόθεσης του βιβλίου;
-Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη, αλληλοεφαπτώμενα θα ‘λεγα, συνδεδεμένα μ’ αυτό που προκρίνει ο τίτλος του: με χάντρες από κεχριμπάρι. Θα μπορούσε να είναι ο θάνατος του ηλικιωμένου άνδρα και το κομπολόι που διαλύθηκε στη μέση του δρόμου, ή μια συνάντηση παλιών συμμαθητών, ή ένας μοναχικός σαξοφωνίστας που έχει χάσει τη γυναίκα του, ή το αντίθετο, πάντως η ιστορία εκφράζεται μέσα απ’ τις αλληλεπιδράσεις των ηρώων της και όλων εκείνων των μοναδικών κόσμων που κρύβει ο καθένας μέσα του.
-Πώς και πότε αποφασίσατε να γράψετε;
-Ήμουν πιτσιρίκος όταν έγραψα την πρώτη μου ολοκληρωμένη ιστορία. Θυμάμαι την είχα βάλει σ’ έναν φάκελο και είχα ετοιμαστεί να τη στείλω σ’ εκδοτικό! Κάποια στιγμή την έσκισα και την πέταξα στον ακάλυπτο της οικοδομής, και καθόμουν κι έβλεπα τα χαρτάκια που αιωρούνταν και σκάλωναν στα μπαλκόνια, από δω κι από κει. Κι άλλες φορές, έγραφα και διάβαζα σε φίλους, στην καφετέρια ή στο πεζούλι του σχολείου. «Η δέκατη τρίτη σελίδα» και άλλα… Χειρόγραφα φυσικά, με χίλια δυο ορθογραφικά. Δεν έχει και πολύ ενδιαφέρον η ιστορία μου, να μην σας κουράζω.
-Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς και ποια τα αγαπημένα σας βιβλία;
-Κάφκα, Καμύ… απόλαυσα κάποτε τον Ναγκίμπ Μαχφούζ, πέρασα όμορφα τελευταία με τον Τζο Νέσμπο ή την Ντόνα Ταρτ, και άλλοι πολλοί, σημαντικοί ή λιγότερο σημαντικοί.
Αγαπημένα βιβλία, το «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας» του Σελίν, (ακόμη είναι το αγαπημένο μου), «Ο πύργος» του Κάφκα, ο «Τίμαιος» του Πλάτωνα, «Η ανταρσία των αγγέλων» του Ανατόλ Φρανς (έχει μείνει ως κάτι που με συγκλόνισε, κάποτε, αν κι έχω χρόνια να το διαβάσω και σχεδόν το έχω ξεχάσει), «Οι άθλιοι» του Ουγκώ…
-Τι σας κρατά σε ένα βιβλίο και τι σας κάνει να το παρατήσετε, να διακόψετε την ανάγνωσή του;
-Όταν ο συγγραφέας μπορεί να υποστηρίξει μια ενδιαφέρουσα άποψη ή ιστορία, μ’ έναν προσβάσιμο σε μένα τρόπο γραφής. Δεν θα με απασχολήσει αν θα ‘ναι αργός ή χειμαρρώδης, στοχαστικός, απλοϊκός, μικρής ή μεγάλης φόρμας, ή κάτι άλλο.
Αν δεν έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, θα το ζορίσω λίγο, αλλά ενδεχομένως στο τέλος να το παρατήσω (άδικο για τον συγγραφέα, αλλά όπως και να ‘χει, ο κάθε αναγνώστης εμπλέκεται προσωπικά με τους γλωσσικούς κώδικες ενός βιβλίου˙ κάποιος άλλος μπορεί να ενθουσιαστεί απ’ το ίδιο έργο και να το διαβάσει απνευστί).
-Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό το διάστημα;
-Το «Confiteor» του Ζάουμε Καμπρέ και το «Η Μεγάλη Πομπή» του Αλέξη Πανσέληνου.
Κερδίστε αντίτυπο του βιβλίου
Ο typosthes.gr κληρώνει ένα αντίτυπο του βιβλίου «Χάντρες από κεχριμπάρι». Πώς μπορείτε να το διεκδικήσετε; Στείλτε μας email στο [email protected] με θέμα ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΒΙΒΛΙΟ μέχρι και την Τρίτη 6/12/2016 γράφοντας το ονοματεπώνυμό σας και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας. Ο νικητής θα ειδοποιηθεί. Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε όσους μένουν στη Θεσσαλονίκη
