"Ενδιαφέρον", "πρωτότυπο", "διαφορετικό" , "πολύ..μαύρο", "λιγότερο τρομακτικό" , "ήθελα περισσότερο θέατρο", "ο Θεσσαλονικιός Τζακ Νίκολσον - ήταν καλύτερος κι απ τον... πρωτότυπο", "ήθελα συμμετοχή-διαδραστικότητα των θεατών" , "ποια ήταν τελικά τα...μυστικά? - Εμείς τη "Λάμψη" του Στάνλεϊ Κιούμπρικ είδαμε...η όχι?" , "Πότε το είπε το... «Here's Johnny» ο Νίκολσον - εγώ μόνο γι’ αυτό ήρθα"...
Οι δεκάδες θεατές που κατάφεραν να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη μεταλιζέ πρόσκληση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με σήμα...το περίφημο τσεκούρι του Τζακ Νίκολσον και την τυπωμένη πρόκληση "Come play with us" έδειχναν μάλλον αμήχανοι στο τέλος της τρίωρης βραδιάς, έξω από το άδειο- εκκενωμένο λόγω επικείμενης ανακαίνισης- ξενοδοχείο "Μακεδονία Παλλάς".
Φορούσαν (τηρώντας το dresscode της πρόσκλησης) όλοι μαύρα, κρατούσαν τα πάλλευκα προστατευτικά κράνη-προσφορά της εταιρείας ανακαίνισης (Remake: the story behind the renovation of Makedonia Palace αναγραφόταν στην ... προμετωπίδα του κράνους) , είχαν επί διόμισι ώρες παρακολουθήσει (εμπλουτισμένη με ...εμφανίσεις στο προσκήνιο χαρακτήρων του φιλμ) την ταινία με τη μέγιστη και πλέον διαχρονική μυθολογία στον αμερικάνικο σινεμά... Τη "Λάμψη" (1980) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.
Για την επίταση της "Νύχτας των μυστικών", επιστρατεύτηκαν: Ηθοποιοί του ΚΘΒΕ αλλά κι ένας...μπάρμαν της πόλης που τον φωνάζουν "Νίκολσον", λόγω της ομοιότητας με τον ηθοποιό, (εμφανίστηκαν εμβόλιμα στο προσκήνιο της "οθόνης" ως ...φαντάσματα πρωταγωνιστών της ταινίας ), ένας μικρός με ποδηλατάκι που διέσχιζε ως άλλος Danny Torrance τον διάδρομο με τα συμμετρικά σχέδια στη μοκέτα (βρέθηκε αντίστοιχη με αυτή της ταινίας και στρώθηκε στα ...μάρμαρα του εμβληματικού "Μακεδονία Παλλάς"), μια μηχανή που εκσφενδόνιζε χιόνι για την τελευταία σκηνή του μανιακού, αλλά εξουδετερωμένου Jack Torrance, ένα...ματωμένο τσεκούρι, μια πόρτα μπάνιου που είχε ξηλωθεί (μάλλον όχι από το θρυλικό -της ταινίας - δωμάτιο 237 του ξενοδοχείου), λίγες αναποδογυρισμένες πολυθρόνες (όσες άφησαν τα φορτηγά που άδειασαν από νωρίς το πρωί από το ...περιεχόμενό του το Μακεδονία Παλλάς), ένας προβολέας που ακολουθούσε τις εμφανίσεις των ζωντανών -θεατρικών φαντασμάτων των ηρώων, 230 (ομολογουμένως αναπαυτικές) καρέκλες από τις συνεδριακές αίθουσες του άδειου πλέον ξενοδοχείου και η ... κόπια της ταινίας του 1980 ...(πρωτοπροβλήθηκε στην Ελλάδα στις 22 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου).
Τα μυστικά του Κιούμπρικ καταγράφηκαν από την παραφιλολογία του σινεμά επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες προκαλώντας ανέκδοτα και θεωρίες που μπλέκουν αρμονικά τον μύθο με την πραγματικότητα ( οι "ψυχές" των Ινδιάνων της περιοχής, η ΝΑΣΑ, το "Απολλων 11" -κεντημένο στη μπλούζα του παιδιού, η απομόνωση στο άδειο ξενοδοχείο, το χιόνι και ο πάγος, το δωμάτιο 237, τα βήματα-όπισθεν, η γραφομηχανή "Adler" του πρωταγωνιστή, το μότο του συγγραφέα "ελληνοποιημένο" ως: Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη, η συμμετρικότητα (ακόμα και στα μοτίβα της μοκέτας στους σαγηνευτικά τρομακτικούς διαδρόμους του ξενοδοχείου), οι λαβύρινθοι των κήπων αλλά και του κτιρίου (του ξενοδοχείου "Θέα"- "Τhe Overlook" της ταινίας).
Σινεφίλ ή απλώς "περίεργοι" οι θεατές -επισκέπτες της λάμψης του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, του Κολοράντο του 1980, του ερημωμένου Μακεδονία Παλλάς της Θεσσαλονίκης, του φεστιβάλ κινηματογράφου, του 2017, για πρώτη φορά ή για ..χιλιοστή θεατές της θρυλικής "Λάμψης" - μιας ταινίας -καθρέφτη του εαυτού της, συμμετείχαν -αν μη τι άλλο- στην ξεθωριασμένη λάμψη του θρυλικού ξενοδοχείου της πόλης, αλλά και της ίδιας της "Λάμψης", σε μια νύχτα θαμπών ακόμη "μυστικών" αλλά ..."λαμπερών" συμπτώσεων.
