Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Η αγάπη μας για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι αδιαπραγμάτευτη, ωστόσο, από φέτος έχουμε ακόμη πέντε λόγους για να το λατρεύουμε ακόμη παραπάνω.
Ας τους αναλύσουμε!
Α. Το νεοσύστατο τμήμα Virtual Reality
Το Φεστιβάλ αποδεικνύει πλέον ότι έχει το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, εγκαινιάζοντας το νεοσύστατο τμήμα του Virtual Reality, φέρνοντας το κοινό της Θεσσαλονίκης σε στενή επαφή με τις πιο πρόσφατες εξελίξεις στον τομεά της οπτικοακουστικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Δέκα φιλμάκια σε καθημερινές προβολές, από τις 16.00 ώς τις 19.00, ένας καθρέφτης της ψηφιακής πραγματικότητας, που σιγά σιγά στρογγυλοκάθεται στις ζωές μας και διεκδικεί ισότιμη επαφή με την κυρίως ειπείν πραγματικότητα. Τα καλύτερα προφανώς έρχονται σε αυτό το καινοτόμο τμήμα του φεστιβάλ, το οποίο, χρόνο με τον χρόνο, θα βρίσκει τα πατήματά του, καθώς και τη θέση του στις σινεφίλ καρδιές του φεστιβαλικού κοινού.
Β. Ο Ρούμπεν Έστλουντ και η Ιλντικό Ενιέντι
Οι φετινοί προσκεκλημένοι σκηνοθέτες του 58ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήταν ο Σουηδός Ρούμπεν Έστλουντ και η Ουγγαρέζα Ίλντικο Ενιέντι, δύο προσκεκλημένοι που έχουν, μάλιστα, τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας τους τελευταίους μήνες, σε παγκόσμιο επίπεδο, έχοντας τιμηθεί με τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών και τη Χρυσή Άρκτο της Μπερλινάλε, αντίστοιχα. Η Ιλντικό Ενιέντι, η οποία πραγματοποιήσε τη μεγάλη της (και θριαμβευτική) επιστροφή στα κινηματογραφικά δρώμενα, μετά από 17 χρόνια απουσίας, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο στη συνέντευξη τύπου που παρέθεσε όσο και στο q ‘n’ a που ακολούθησε την προβολή της ταινίας «Η ψυχή και το σώμα». Σεμνή, ταπεινή, γλυκομίλητη και στιβαρή, έδωσε απαντήσεις που θα μείνουν χαραγμένες στην καρδιά κάθε σινεφίλ που είχε τη χαρά να την ακούσει να τοποθετείται. Αυτός, όμως, που κυριολεκτικά έκαψε καρδιές ήταν ο Σουηδός σκηνοθέτης, ο οποίος καθήλωσε τους πάντες στο masterlass που παρέδωσε την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου, δίνοντας μία πρόγευση του τι θα επακολοθούσε στην προβολή της ταινίας «Το τετράγωνο» της ίδιας μέρας. Περιττό να σας πούμε ότι ήταν μία από τις ομορφότερες στιγμές που έχουμε ζήσει ποτέ σε φεστιβάλ, με τη συζήτηση να συνεχίζεται και εκτός της αίθουσας του «Ολύμπιον», χωρίς καν την παρουσία διερμηνεά!
Γ. Οι γεμάτες αίθουσες και η ωριμότητα του κοινού
Το θέαμα είναι πραγματικά πανέμορφο και προκαλεί αγαλλίαση στην καρδιά κάθε ανθρώπου που αγαπά ολόψυχα το Φεστιβάλ. Αίθουσες γεμάτες με ανθρώπους που αγαπούν αυθεντικά το σινεμά και αντιλαμβάνονται την κάθε ταινία ως ένα νέο παράθυρο που τους δίνει πρόσβαση σε κόσμους ανοίκειους, μακρινούς, μυστηριώδεις και γοητευτικούς. Το κοινό του φεστιβάλ αγαπά παθιασμένα το σινεμά, δίνεται ολόψυχα σε αυτό που παρακολουθεί, ξεψαχνίζει όλα τα διαμαντάκια που έρχονται στο διάβα του. Και επιδεικνύει ωριμότητα, σύνεση και κινηματογραφόφιλα αντανακλαστικά. Δεν σοκάρεται με τα προφανή, δεν αφήνει την αμηχανία να το κατακλύσει, δεν καταφεύγει σε αγελαίες συμπεριφορές. Τέλος, δεν διακατέχεται από σκοτεινά αντανακλαστικά, που δεν έχουν καμία σχέση με την τέχνη, με τρανό παράδειγμα την αποθέωση που γνώρισε η ταινία «Το μυστικό συστατικό» από την ΠΓΔΜ.
Δ. Το υπέροχο τμήμα «Ματιές στα Βαλκάνια»
Πίσω από το παραδοσιακά πιο επιτυχημένο τμήμα του Φεστιβάλ, κρύβεται ένα ονοματεπώνυμο. Ο Δημήτρης Κερκινός, ένας ακούραστος εργάτης και σκαπανέας του βαλκανικού σινεμά, δεν σταματά να ανακαλύπτει διαμαντάκια, τα οποία προσφέρει στο πιατό ενός κοινού που έχει μάθει να λατρεύει το σινεμά των Βαλκανίων. Όπως κάθε χρόνο, το βαλκανικό τμήμα περιελάμβανε τρομερούς θησαυρούς, τούτη τη χρονιά όμως, το κυρίως πρόγραμμά του εμπλουτίστηκε με το πραγματικά εξαιρετικό αφιέρωμα «Βαλκανική Λογοτεχνία και Σινεμά». Ένα αφιέρωμα που μας έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε σπάνιες ταινίες – κοσμήματα του παρελθόντος, βασισμένες σε έργα Βαλκάνιων λογοτεχνών, πολλές εκ των οποίων δεν είχαν προβληθεί ποτέ στην Ελλάδα.
Ε. Η σωστή οργάνωση και η ευπρεπής εικόνα
Όσοι μεγαλώσαμε με ένα Φεστιβάλ στο οποίο έμπαινε όποιος ήθελε σε όποια προβολή ήθελε, μόνο και μόνο επειδή ένας γνωστός του δούλευε στην «πόρτα», έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι προβολές ξεκινούν στην ώρα τους, ένα δεκάλεπτο μετά την έναρξή τους δεν εισέρχεται ούτε ο Προκόπης Παυλόπουλος, οι σκάλες της αίθουσας είναι πάντοτε ελεύθερες, όλοι οι θεατές είναι καθήμενοι και ουδείς μπορεί να παρακολουθήσει ταινία άνευ εισιτηρίου. Διότι πέρα από το περιεχόμενο, συμπληρωματική σημασία έχει και το περιτύλιγμα, το οποίο οφείλει να είναι ευπαρουσίαστο και θελκτικό.
