Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Eννέα (!) νέες ταινίες κάνουν την εμφάνισή τους στις αίθουσες της πόλης, την κινηματογραφική εβδομάδα που ξεκίνησε την Πέμπτη (30/11), οι οποίες είναι οι εξής: σμο. ﷽﷽﷽﷽﷽αρυκαιρδηλαδή συο οποίυνολικα) το εκπληκτικό κύκνειο άσμα του Χάρι Ντιν Στάντον, με τίτλο “Lucky”, το οποίο θα σας παρουσιάσουμε ευθύς αμέσως, β) το καθηλωτικό ερωτικό δράμα εποχής «Λαίδη Μακμπέθ», γ) η αξιόλογη ελληνική ταινία «Ο γιος της Σοφίας», δ) το πολωνικό biopic «Η τελευταία οικογένεια», ε) το πολεμικό δράμα “Thank you for your Service”, στ) η δραμεντί «Όλα απ’ την αρχή», ζ) η κωμωδία «Ξαναγύρισε ο μπαμπάς», η) η κωμωδία «Πάντινγκτον 2» και θ) το ντοκιμαντέρ «Πεθαίνοντας στο γέλιο».
Lucky
ς σας. ﷽﷽﷽οσοχ που αξtenable thees true once you reach what Melville called thw 'settings and becomes gradually less tenable theήδη
Αξιολόγηση: **** ½
Σκηνοθεσία: Τζον Κάρολ Λιντς
Παίζουν: Χάρι Ντιν Στάντον
Διάρκεια: 88’
Στις 15 του περασμένου Σεπτέμβρη, ο Χάρι Ντιν Στάντον, ο πρίγκιπας των περιπλανώμενων ψυχών και των απέραντων τοπίων, αποχαιρέτησε τον μάταιο τούτο κόσμο, σε ηλικία 91 ετών. Νωρίτερα το ίδιο έτος, στις 27 Ιουλίου, είχε αφήσει την τελευταία του πνοή ο Σαμ Σέπαρντ, ο μελετητής της σκόνης και των σιωπών της ξεχασμένης Αμερικής. Οι δυο τους, μαζί με τον Βιμ Βέντερς (που είναι ευτυχώς ακόμη εν ζωή) μας είχαν χαρίσει ένα από τα πιο συγκλονιστικά ανδρικά πορτρέτα ανθρώπινου πόνου και καημού, δυσβάσταχτης απώλειας, γενναίας ανάληψης ευθυνών, ατελούς επανόρθωσης και φευγαλέας λύτρωσης. Ο Τράβις του «Παρίσι, Τέξας» (1984), τον οποίο ερμήνευσε στα όρια της μέθεξης ο Χάρι Ντιν Στάντον, ήταν μία αυλακωμένη χαμένη ψυχή, ένας σιωπηλός τιμωρός του εαυτού του, ένας κήρυκας υπενθύμισης των σκοταδιών της ζωής.
Λίγους μήνες προτού αναχωρήσει για άλλες πολιτείες, ο Στάντον φόρεσε και πάλι το καπέλο, τις μπότες με τα σπιρούνια, το καρό του πουκάμισο, αλλά και αυτό το βλέμμα γεμάτο θλίψη που θαρρείς και αντικρίζει το τέλος και την απαρχή του κόσμου την ίδια στιγμή, και μας σύστησε τον Lucky. Έναν φτωχό και μόνο καουμπόι, ο οποίος δεν βιώνει τη μοναχικότητά του ως μοναξιά, όπως άλλωστε σπεύδει να μας διευκρινίσει και ο ίδιος. Η λέξη “alone”, όπως μας εξηγεί, εμπεριέχει τις λέξεις “all and one”.
Μέσα της κρύβονται όλες οι αρχέγονες δυνάμεις, όλα τα μυστικά που αποθήκευε μεθοδικά η ανθρώπινη ψυχή από καταβολής του χρόνου. Μέσα μας ενυπάρχουν όλες οι δυνατότητες, όλες οι αδυναμίες, όλα το μεγαλείο, όλη η μικρότητα ενός κόσμου καταδικασμένου να φθίνει και να χαθεί οριστικά και αμετάκλητα. Ενός κόσμου εξίσου εφήμερου με την ίδια μας την ύπαρξη.
Ο Lucky δεν διαθέτει πλέον τη ρώμη για να περιπλανηθεί αέναα και να απολέσει κάθε αίσθηση προσανατολισμού και ταυτότητας στο αχανές πεδίο της ζωής. Έχει ριζώσει σε μία μικρή πόλη, δίπλα στην έρημο, έχει βυθιστεί στις ιερές τελετουργικές του συνήθειες, οι απολήξεις όμως της καρδιάς και του μυαλού του ξεμακραίνουν προς πάσα κατεύθυνση. Προς την εμβρυακή μήτρα ασφάλειας της παιδικής ηλικίας, προς την ορμή των νιάτων και των ονείρων, προς το θεοσκότεινα επέκεινα που ορθώνεται μπροστά του σαν άβυσσος του τίποτα. Ο Lucky στοχάζεται, αναπολεί, φιλοσοφεί. Αναρωτιέται αν ο ρεαλισμός υφίσταται ως αίσθηση χειροπιαστή, αν το λήμμα που τον ορίζει στο λεξικό ως «αποδοχή μιας κατάστασης και προετοιμασία για τα αποτελέσματα αυτής» μπορεί να βρει τον δρόμο του και εκτός σελίδας. Ο Lucky φοβάται με γενναιότητα και σθένος ενώπιον του αναπόφευκτου τέλους. Ο φόβος, ως γνωστόν, δεν είναι συνώνυμος της δειλίας, σε αντίθεση με την πεισματική του άρνηση.
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζον Κάρολ Λιντς, ενός από τους διασημότερους καρατερίστες του σύγχρονου αμερικάνικου σινεμά, πατά και με τα δυο του πόδια στην κληρονομιά του Τζιμ Τζάρμους, αλλά και της κινηματογραφικής περσόνας του Στάντον. Πανέμορφες βινιέτες μιας στατικής, κι όμως τόσο παλλόμενης και, καθημερινότητας που κινείται σε ένα κόσμο παράλληλο από τον πραγματικό, σε ένα κόσμο γεμάτο δηκτικό χιούμορ, ατελέσφορες δαιδαλώδεις κουβέντες, μελαγχολικής κιθάρες που ακούγονται στο πίσω φόντο και γδέρνουν την καρδιά. Στο “Lucky”, ακόμη και μία χελώνα εκατό ετών, αποτολμά και σχεδιάζει με επιμέλεια την απόδρασή της από το καθεστώς ασφάλειας, καθότι θεωρεί τον εαυτό της νεανία, έχοντας άλλον ένα αιώνα ζωής μπροστά της. Στο “Lucky” δεν είναι ποτέ πολύ αργά για να γαντζωθείς στη ζωή, δεν είναι ποτέ ντροπή να παραδεχτείς ότι αποζητάς ένα στερνό χάδι, δεν είναι ποτέ αρκετά νωρίς να συμφιλιωθείς με τη φρίκη του θανάτου, δεν είναι ποτέ υπέρμετρα γλυκερό να αφεθείς στις λυτρωτικές δυνάμεις της χαρμολύπης, του σαρκασμού και της νοσταλγίας. Δεν είναι ποτέ εκτός τόπου και χρόνου να βρεθείς σε μία μεξικάνικη γιορτή με μαριάτσι και κιθάρες και να τραγουδήσεις με όση ικμάδα ψυχής σου έχει απομείνει ένα σπανιόλικο ερωτικό τραγούδι για τη μάταιη φλόγα της αδύνατης επιστροφής.
Ο Χάρι Ντιν Στάντον στέκεται με το κορμί σακουλιασμένο, τα μάτια βαθουλά, τη φωνή τρεμάμενη, το βλέμμα καθάριο και ζεστό μπροστά στο τίποτα και το κενό. Και πράττει το μόνο που αντέχει, το μόνο που αρμόζει στην περίσταση, το μόνο που του αφήνεται ως περιθώριο και προνόμιο. Χαμογελά. Και μας συγκινεί βαθιά και ανόθευτα.
Επίσης στις αίθουσες:
Λαίδη Μακμπέθ
Σκηνοθεσία: Γουίλιαμ Όλντροϊντ
Παίζουν: Φλόρενς Πιου, Κόσμο Τζάρβις, Πολ Χίλτον
Διάρκεια: 89’
Η Κάθριν πνίγεται σε ένα άνυδρο γάμο χωρίς αγάπη και με αβάσταχτη καταπίεση. Όταν ξεκινά ένα παράνομο δεσμό με έναν εργάτη που δουλεύει στην έπαυλη όπου διαμένει, κατρακυλά σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Μία ταινία πνιγηρή και υποβλητική, με στιβαρή καλλιέπεια και ατόφιο συναίσθημα.
Ο γιος της Σοφίας
Σκηνοθεσία: Ελίνα Ψύκου
Παίζουν: Βίκτορ Κομούτ, Βαλερί Τσεπλανόβα, Θανάσης Παπαγεωργίου
Διάρκεια: 101’
Ο 11χρονος Μίσα καταφτάνει από τη Ρωσία στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του 2004, για να ζήσει με τη μητέρα του Σοφία και έναν καινούργιο πατριό. Ενόσω η Ελλάδα βιώνει το δικό της παραμύθι, ο Μίσα εισέρχεται στον ενήλικο κόσμο, μέσα από την σκοτεινή όψη των αγαπημένων του παραμυθιών.
Η τελευταία οικογένεια
Σκηνοθεσία: Γιαν Π. Ματουσνίσκι
Παίζουν: Αντρέι Σεβερίν, Νταβίντ Ογκρόντνικ
Διάρκεια: 123’
Ένας άντρας που βασανίζεται από ακραία αραχνοφοβία και εξυφαίνει νοσηρές σεξουαλικές φαντασιώσεις βρίσκει καταφύγιο στη ζωγραφική, φιλοτεχνώντας πανέμορφα δυστοπικά έργα. Παράλληλα, προσπαθεί να βρει το σημείο αρμονίας και ισορροπίας στις σχέσεις του με τη γυναίκα και τον γιο του.
Thank you for your Service
Σκηνοθεσία: Ρόμπιν Προντ
Παίζουν: Μάιλς Τέλερ, Έιμι Σούμερ, Χάλεϊ Μπένετ
Διάρκεια: 108’
Τρεις στρατιώτες που υπηρέτησαν στον πόλεμο στο Ιράκ επιστρέφουν στην πατρίδα και ανυπομονούν να ενταχθούν εκ νέου στην κανονική ζωή του πολίτη. Ο πόλεμος, όμως, τους ακολουθεί και πέρα από το πεδίο της μάχης, καθιστώντας τη μετάβαση και την προσαρμογή εξαιρετικά δύσκολες.
Όλα απ’ την αρχή
Σκηνοθεσία: Κερτ Βόλκερ
Παίζουν: Τζέι Κέι Σίμονς, Ζουλί Ντελπί, Τζος Γουίγκινς
Διάρκεια: 99’
Μετά τον θάνατο της συζύγου του, ο Μπιλ και ο 17χρονος γιος του Γουές μετακομίζουν από την επαρχία στη μεγαλούπολη, προσπαθώντας να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Λίαν συντόμως, θα γνωρίζουν δύο δυναμικές γυναίκες που θα τους βοηθήσουν να αλλάξουν μια για πάντα σελίδα.
Ξαναγύρισε ο μπαμπάς
Σκηνοθεσία: Σον Άντερς
Παίζουν: Γουίλ Φέρελ, Μαρκ Γουόλμπεργκ, Μελ Γκίμπσον
Διάρκεια: 100’
Είναι πασιφανές ότι η κωμωδία ογκόλιθος «Γύρισε ο μπαμπάς» (2015) χρειαζόταν επειγόντως ένα σίκουελ που θα ικανοποιούσε τα εκατομμύρια των θαυμαστών της. Αυτή τη φορά, η αντιπαράθεση των δύο μπαμπάδων διαδραματίζεται σε περιβάλλον διακοπών, ενώ στο σκηνικό προστίθενται και οι παππούδες...
Πάντινγκτον 2
Σκηνοθεσία: Πολ Κινγκ
Παίζουν: Μπεν Γουίσο, Χιου Μπόνβιλ, Σάλι Χόκινς
Διάρκεια: 103’
Ένας από τους πιο αγαπημένους ήρωες στην ιστορία των αγγλικών κόμικ αποκτά το πρώτο του σίκουελ, μετά από την ταινία που άνοιξε τον χορό, το 2014. Ο Πάντινγκτον, τούτη τη φορά, έχει βάλει στο μάτι ένα πανέμορφο παιδικό βιβλίο και όταν αυτό γίνεται αντικείμενο κλοπής, βάζει τα δυνατά του να βρει τους ενόχους.
Πεθαίνοντας στο γέλιο
Σκηνοθεσία: Στέλιος Κούλογλου
Αφήγηση: Στέλιος Κούλογλου
Διάρκεια: 92’
Μία συρραφή τεσσάρων ιστοριών, με βασικό άξονα τους τρόπους με τους οποίους το χιούμορ μπορεί να λειτουργήσει και να χρησιμοποιηθεί ως πολιτικό εργαλείο. Μεταξύ των ιστοριών και η στερνή συνέντευξη του διευθυντή του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo, πριν το μακελειό του Παρισιού που του στέρησε τη ζωή.
Η σινεφίλ ατάκα της εβδομάδας
«Η αγαπημένη μου ασχολία είναι να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα»
Χάρι Ντιν Στάντον
