Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Το μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ «Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» μεταφέρει στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης (Μ2) η νέα παραγωγή των «Χορευτών του Βορρά», της ομάδας χορού που γεννήθηκε το 1994 στην πόλη μας και συνεχίζει δυναμικά τα βήματά της.
Τι θα δείτε; «Οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί, οι γυναίκες υποδύονται τους άντρες και οι άντρες τους γυναικείους ρόλους. Μεταφερμένο το έργο σε σύγχρονη εποχή αποδίδει σε σημερινά δεδομένα το κείμενο», μάς δήλωσε η καλλιτεχνική διευθύντρια της ομάδας Τατιάνα Παπαδοπούλου απαντώντας στις ερωτήσεις μας.
Παράλληλα είπε πως ο ναρκισσισμός απασχολούσε ανέκαθεν τον άνθρωπο και πως σήμερα με την αυτοέκθεση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάθε πολίτης θέλει «να ανήκει στο “πάνθεον” των εύρωστων και επιτυχημένων». Για τους «Χορευτές του Βορρά» είπε πως στόχος είναι ακόμη να προάγουν την Τέχνη του χορού σε συνήθεια και απόλαυση όλων των ανθρώπων, ενώ συνέστησε σε όσους θέλουν να ασχοληθούν με τον χορό να το κάνουν άμεσα, αρκεί να βρουν τον σωστό δάσκαλο/α.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για αυτή την παράσταση;
-Αρχικά σε μία συνάντηση που είχα με το μουσικοσυνθέτη τις παράστασης Αντώνη Σουσάμογλου, εξέφρασε την επιθυμία του να γράψει μουσική για το βιβλίο αυτό. Προσωπικά είχα χορογραφήσει 2-3 χρόνια πριν ένα άλλο κλασσικό έργο του Όσκαρ Ουάιλντ, «Τα γενέθλια τις Ινφάντα» και πάλι για την ομάδα «Χορευτές του Βορρά» και ένιωθα πλέον κάπως οικεία με το ύφος και την έκφραση του συγγραφέα. Έτσι, η συνάντηση με το συνθέτη, ο οποίος έχει και τη μουσική επιμέλεια της παραγωγής έμελε να αποβεί τόσο δημιουργική που πολύ γρήγορα εγώ ενσάρκωσα την ιδέα σε χορογραφία και εκείνος εμπνεύστηκε τη μουσική. Τόσο απλά, ήρθε πηγαία μία καλλιτεχνική συνεύρεση που μετέφερε αυτό το εμβληματικό και κλασικό έργο στη σκηνή.
-Τι κοινό έχει ο Ντόριαν Γκρέι με την γενιά των selfies και τις αυτοέκθεσης στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης;
-Η αυτοέκθεση, ο ναρκισσισμός, ο φιληδονισμός και η ανάγκη για κοινωνική αποδοχή είναι διαχρονικά θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο από τη γένεσή του. Δεν είναι συνεπώς ένα φαινόμενο του σήμερα αποκλειστικά, απλώς οι συνθήκες και η τεχνολογική εξέλιξη βοηθούν στη μεγέθυνση της υπερβολής και της όξυνσης του προβλήματος. Η αυτοέκθεση στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης αποτελούν τη μία όψη, που είναι βέβαια αρκετά έντονη σήμερα και η πιο νεωτεριστική μορφή της έκθεσης, των τρόπων που ο άνθρωπος επιδιώκει να γίνεται αποδεκτός από το φαίνεσθαι. Ο Ντόριαν θέλησε να αιχμαλωτίσει την όψη της νιότης του στο Πορτρέτο του και πίστεψε ότι μπορεί να νικήσει τα γηρατειά, την ασχήμια και τη φθορά. Ο σύγχρονος άνθρωπος πιστεύει ότι με την αυτοέκθεση, ακόμη και επίπλαστων στιγμών ομορφιάς, επιτυχίας και ευτυχίας θα καταφέρει να έχει κοινωνική αποδοχή, θα ανήκει στο «πάνθεον» των εύρωστων και επιτυχημένων. Λειτουργεί λοιπόν ως παραλληλισμός του σήμερα. Αν ζούσε ο Ντόριαν στην τωρινή εποχή, αντί για πορτραίτο θα έβγαζε αυτοπροσωπογραφίες!
-Γιατί το «εγώ» αποτελεί το παν σε αρκετούς ανθρώπους; Και πόσο αυτό καθορίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και το ίδιο το άτομο που νιώθει τον ναρκισσισμό;
-Θα το συνδέσω με τη σύγχρονη εποχή και την περίοδο οικονομικής κρίσης και πνευματικού τέλματος το οποίο βιώνουμε. Ο άνθρωπος με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα αλλοτριώνεται, γίνεται εγωιστής και τα θέλει όλα δικά του. Όταν φθάνει στα άκρα να μην μπορεί να εκπληρώσει τις βασικές του ανάγκες στρέφεται στον εαυτό του και στο εγώ του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο επιζητεί και την αυτοεπιβεβαίωση ακόμη παραπάνω. Φυσικά και τέτοια φαινόμενα αποτελούν πρόβλημα για τις ανθρώπινες σχέσεις. Γιατί ένας άνθρωπος που κλείνεται στον εαυτό του με δόσεις ναρκισσισμού και εγωισμού και δεν ανοίγεται στο συνάνθρωπό του και στο περιβάλλον του καταντά ένα ακοινώνητο ον. Και επειδή από τη φύση μας είμαστε πολιτικά όντα, όπως διατύπωσε και ο Αριστοτέλης, τέτοιες συμπεριφορές αφήνουν στάσιμη την κοινωνική εξέλιξη. Η μοναξιά, ως απόρροια του εγώ και του ναρκισσισμού, ποτέ δεν έφερε τον άνθρωπο ένα βήμα παραπέρα.
-Τι θα δούμε επί σκηνής;
-Θα παρακολουθήσουμε μία παράσταση με ανατροπές και αρκετές δόσεις ρεαλισμού. Οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί, οι γυναίκες υποδύονται τους άντρες και οι άντρες τους γυναικείους ρόλους. Μεταφερμένο το έργο σε σύγχρονη εποχή αποδίδει σε σημερινά δεδομένα το κείμενο.
-Ο ναρκισσισμός συχνά συνδέεται με τις γυναίκες. Όμως είναι πράγματι έτσι; Έχει φύλο;
-Η ωραιοπάθεια και η φιλαυτία ήταν ιδιαίτερα σε παλαιότερες εποχές «προνόμιο» θα έλεγα των γυναικών. Το πρότυπου του σκληρού-πατριαρχικού άνδρα του παρελθόντος δεν είχε το περιθώριο - να εκδηλώσει - τουλάχιστον το ναρκισσισμό του, ενώ αντίθετα οι γυναίκες ανέκαθεν περιποιούνταν τον εαυτό τους και είχαν το περιθώριο της φιλαρέσκειας. Στη σύγχρονη εποχή, ωστόσο, με την κατάρριψη ταμπού και προκαταλήψεων, υπήρξε χώρος για την έκφραση της φιλαυτίας και από τους άνδρες. Ήταν ανέκαθεν ένα χαρακτηριστικό που δεν έκανε διακρίσεις σε φύλο ή φυλές, αλλά απλά είχε διαφοροποιήσεις ως προς την έκφρασή του από τους ανθρώπους.
-Οι «Χορευτές του Βορρά» είναι μια ομάδα που ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σήμερα ποιοι είναι οι βασικοί στόχοι και ποια τα όνειρά σας;
-Ανέκαθεν ο στόχος μας ήταν να προσφέρουμε πολιτισμό και ποιοτικές παραγωγές στα πλαίσια πρωτότυπων, αλλά ταυτόχρονα διαχρονικών έργων. Από τη στιγμή που επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη και ίδρυσα την ομάδα το 1994, προσπαθώ από την πλευρά μου να ακολουθώ και τις τάσεις και τα ρεύματα του σύγχρονου χορού. Στόχος μας είναι ακόμη να προάγουμε την Τέχνη του χορού σε συνήθεια και απόλαυση όλων των ανθρώπων και παρακινούμε τους θεατές να ασχολούνται πιο ενεργά με τα καλλιτεχνικά δρώμενα.
Τα όνειρα μας είναι φυσικά να πάνε όλα περίφημα στην πρεμιέρα και ο κόσμος να αγκαλιάσει τη νέα μας προσπάθεια και να αποσπάσουμε και εποικοδομητικές κριτικές. Ακόμη, να ταξιδέψουν τα δύο τελευταία έργα όσο περισσότερο γίνεται στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Και ήδη έχουν αρχίσει να πραγματοποιούνται.
-Αν μπορούσατε να συμπράξετε με κάποιον καλλιτέχνη/ομάδα, ποιος/ποια θα ήταν και γιατί;
-Ως team player, πάντοτε μου αρέσει να συνεργάζομαι και ιδίως με δημιουργικούς ανθρώπους με φρέσκιες ιδέες. Η επιθυμία μου θα ήταν να συνεργαστούμε με κάποιο καλλιτέχνη ή ομάδα πιο εναλλακτικό από εμάς, εννοώντας να πλάθει εικόνες με αφαιρετική κίνηση. Επειδή ως ομάδα χρησιμοποιούμε πιο χορευτικές φόρμες και, παρά τα νεωτεριστικά στοιχεία, κινούμαστε συνήθως σε νεοκλασσικά μοτίβα, θα ήθελα με αφορμή μία τέτοια συνεργασία να αφεθούμε. Θα ήταν κάτι διαφορετικό και τολμηρό για εμάς που θα μας έδινε το έναυσμα και τον τρόπο να ασχοληθούμε με κάτι καινούριο.
-Τι θα λέγατε σε κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί με τον χορό;
-Να ξεκινήσει..χθες! Μπορεί να ακούγεται κοινότυπο, αλλά ο χορός δεν έχει ηλικία. Βέβαια ο κλασσικός χορός προϋποθέτει κάποια υποδομή, αλλά πάντοτε υπάρχουν τμήματα αρχαρίων που έχουν μεγάλη απήχηση και επιτυχία και σας το βεβαιώνω και από την εμπειρία μου από τις Σχολές Χορού που έχω και διευθύνω. Ο χορός πέραν της εκγύμνασης αποτελεί ψυχοθεραπεία. Η κίνηση σε συνδυασμό με τις ευεργετικές επιδράσεις της μουσικής και τη μελέτη της τέχνης, αποτελεί ένα μοναδικό συνδυασμό που εξυψώνει το σώμα και το πνεύμα. Ένα μάθημα χορού την ημέρα, είναι λυτρωτικό από το άγχος της καθημερινότητας και μας μαθαίνει και καλλιεργεί τόσα καλά: πειθαρχία, πάθος, επιμονή, αντοχή, ευγένεια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι άνθρωποι που έχουν ή είχαν ασχοληθεί με κάποιο είδος χορού βρίσκουν συχνά βαρετό και ανούσιο οποιαδήποτε άλλη μέθοδο εκγύμνασης. Χορέψτε, λοιπόν, όσο περισσότερο μπορείτε, πάντα όμως με τους σωστούς δασκάλους για να αποφύγουμε δυσάρεστα, όπως τραυματισμούς.
Δήμητρα Βλάχου, Γαλήνη Γυρτάτου, Μιχάλης Κριεμπάρδης, Δημήτριος Μαργαρίτης, Ηλίας Μπαγεώργος, Δέσποινα Λαγουδάκη, Αλέξανδρος Σταυρόπουλος.
Παραστάσεις: Παρασκευή 2, Σάββατο 3, Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018, ώρα 21:00. Είσοδος: 12€, 10€, 8€ (μειωμένο). Είσοδος από 15 ετών και άνω.
